به گزارش خبرگزاری تسنیم از تبریز، نمی شود نامی از دفاع مقدس ببریم و یاد و خاطره شهدا را گرامی بداریم، اما لشکر عاشورا و به ویژه شهید آقا مهدی باکری یادی نکنیم. شهیدی که خداوند او را پاک پذیرفت و همچنان یاد و نام او در تبریز، آذربایجان و کل کشور به واسطه اخلاص و رشادت ها و جانفشانی هایش در خط مقدم نبرد با دشمن، هنوز زنده و جاوید است.
آقا مهدی بارها در نبردهای مختلف از ناحیه چشم و پا و... مجروح شد اما هر بار مصمم تر از گذشته به میدان نبرد بازگشت و عملیات های مختلف و مهمی را فرماندهی کرد که پیروزی های غرور آفرین را در پی داشته است. نقش شهید باکری و لشکر عاشورا در حماسه قهرمانانه خیبر و تصرف جزایر مجنون و مقاومتی که آنان در دفاع پاتکهای توانفرسای دشمن از خود نشان دادند بر کسی پوشیده نیست.
در عملیات خیبر برادر شهید باکری، یعنی آقاحمید، به درجه رفیع شهات نایل آمد. بعد از شهادت حمید و برخی از یارانش، پانزده روز قبل از عملیات بدر به مشهد مقدس مشرف شد و با تضرع از آقاعلیبن موسیالرضا (ع) خواسته بود که خداوند توفیق شهادت را نصیبش کند. سپس خدمت حضرت امام خمینی (ره) و حضرت آیتالله خامنهای رسید و با گریه و اصرار و التماس درخواست کرد که برای شهادتش دعا کنند.
این فرمانده دلاور در عملیات بدر در تاریخ 25 بهمن 63، به خاطر شرایط حساس عملیات، طبق معمول، به خطرناکترین صحنههای کارزار وارد شد و در حالی که رزمندگان لشکر را در شرق دجله از نزدیک هدایت میکرد، تلاش مینمود تا مواضع تصرف شده را در مقابل پاتکهای دشمن تثبیت نماید، که در نبردی دلیرانه، براثر اصابت تیر مستقیم مزدوران عراقی، به شهادت رسید، هنگامی که پیکر مطهرش را از طریق آبهای هورالعظیم انتقال میدادند، قایق حامل پیکر وی، مورد هدف آرپیجی دشمن قرار گرفت و قطره ناب وجودش به خلیج فارس پیوست و همچنان جاویدالاثر است.
شهید باکری وصیتنامه خود را در 1363/02/01 نوشته است که وصیت نامه این شهید والامقام را با هم میخوانیم:
بسم الله الرّحمن الرّحیم، یا الله، یا محمّد، یا علی یا فاطمه زهرا یا حسن یا حسین، یا علی یا محمّد یا جعفر یا موسی یا علی یا محمّد یا علی، یا حسن یا مهدی (عج) و تو ای ولی مان یا روح الله! و شماای پیروان صادق شهیدان.
خدایا! چگونه وصیت نامه بنویسم در حالی که سراپا گناه و معصیت، و سراپا تقصیر و نافرمانیم؛ گرچه از رحمت و بخشش تو ناامید نیستم، ولی ترسم از این است که نیامرزیده از دنیا بروم؛ رفتنم خالص نباشد و پذیرفته درگاهت نشوم.
یا رب! العفو. خدایا! نمیرم در حالی که از ما راضی نباشی.ای وای که سیه روی خواهم بود. خدایا! چقدر دوست داشتنی و پرستیدنی هستی! هیهات که نفهمیدم! یا اباعبدالله شفاعت، آه چقدر لذّت بخش است انسان آماده باشد برای دیدار ربّش! ولی چه کنم که تهیدستم. خدایا! تو قبولم کن! سلام بر روح خدا، نجات دهنده ما از عصر حاضر، عصر ظلم و ستم، عصر کفر و الحاد، عصر مظلومیت اسلام و پیروان واقعی اش.
عزیزانم! اگر شبانه روز شکرگزار خدا باشیم که نعمت اسلام و امام را به ما عنایت فرموده باز کم است. آگاه باشیم که سرباز راستین و صادق این نعمت شویم. خطر وسوسههای درونی و دنیا فریبی را شناخته و بر حذر باشیم که صدق نیت و خلوص در عمل، تنها چاره ساز ماست.ای عاشقان اباعبدالله! بایستی شهادت را در آغوش گرفت، گونهها بایستی از حرارت و شوقش سرخ شود و ضربان قلب تندتر بزند. بایستی محتوای فرامین امام را درک و عمل نماییم تا بلکه قدری از تکلیف خود را شکرگزاری به جا آورده باشیم.
وصیت به مادرم و خواهران و برادران و اهل فامیل؛ بدانید اسلام تنها راه نجات و سعادت ماست، همیشه به یاد خدا باشید و فرامین خدا را عمل کنید. پشتیبان و از ته قلب، مقلّد امام باشید، اهمیت زیاد به دعاها و مجالس یاد اباعبدالله و شهدا بدهید که راه سعادت و توشه آخرت است.
همواره تربیت حسینی و زینبی بیابید و رسالت آنها را رسالت خود بدانید و فرزندان خود را نیز همانگونه تربیت دهید که سربازانی با ایمان و عاشق شهادت و علمدارانی صالح، وارث حضرت ابوالفضل (ع) برای اسلام به بار آیند. از همه کسانی که از من رنجیده اند و حقی بر گردن من دارند، طلب بخشش دارم و امیدوارم خداوند مرا با گناهان بسیار، بیامرزد.
خدایا! مرا پاکیزه بپذیر
از سال 1363/02/01 تا 1398/10/12 بیش از 35 سال از نوشتن وصیتنامه شهید باکری میگذرد که سردار حاج قاسم سلیمانی ساعاتی قبل از شهادت در محل اقامتش در سوریه این دعا را مکتوب کرده و به یادگار گذاشت و پس از سال ها «پاکیزه» به همراه همرزمان شهیدش پیوست.
سردار سپهبد شهید قاسم سلیمانی نوشته است: «الهی لا تکلنی، خداوندا مرا بپذیر، خداوندا عاشق دیدارتم، همان دیداری که موسی را ناتوان از ایستادن و نفس کشیدن نمود، الحمدلله رب العالمین، خداوندا مرا پاکیزه بپذیر».
انتهای پیام/111/ش