با کاروان حسینی تا اربعین| در فراق "مهدی موعود" محنت‌ها چشیده‌‏ایم

با کاروان حسینی تا اربعین| در فراق "مهدی موعود" محنت‌ها چشیده‌‏ایم

فرآورده در مجموعه یادداشت‌هایی که قرار است در خبرگزاری تسنیم تا روز اربعین منتشر ‌شود، روایت‌هایی کوتاه و آزاد از وقایع کاروان امام حسین(ع) را بیان می‌کند.

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، متن پیش‌ِرو از سلسله‌‌ متن‌های «قافله‌سالار؛ همراه با کاروان حسینی(ع) تا اربعین» نوشتۀ «مجتبی فرآورده» است. او تهیه‌کننده و کارگردان پروژه سینمایی «ثارالله» است که مدت‌ها پیش رهبر معظّم انقلاب بر لزوم تولید این فیلم تأکید کردند. او می‌گوید "زمانی که به دیدار رهبر انقلاب رفته بودیم، فرمودند: «چرا فیلم امام حسین(ع) را نساختید؟»، عرض کردیم «عده‌ای مانع شدند و نگذاشتند این فیلم ساخته شود، اگر بدانیم که رضای قلبی شما در این است که فیلم امام حسین(ع) ساخته شود خودمان را به آب و آتش می‌زنیم این فیلم را بسازیم»، ایشان فرمودند: «نه‌تنها خودتان را به آب و آتش بزنید، بلکه بروید از زیر سنگ هم شده این کار را انجام بدهید.» بنابراین تصمیم گرفتیم ساخت فیلم را آغاز کنیم."

فیلم «ثارالله» دربارۀ حرکت کاروان امام حسین(ع) از مکه تا کربلا و اتفاقات مسیر راه و استقرار هشت‌‌ روزه در کربلا تا عصر عاشوراست. فرآورده در مجموعه یادداشت‌هایی که قرار است در خبرگزاری تسنیم تا روز اربعین منتشر ‌شود، روایت‌هایی کوتاه و آزاد از وقایع کاروان امام حسین(ع) را بیان می‌کند.

* * * * *

اربعین

صبح روییده است، صبحی پُر امید،

به عرش آسمان، رخشنده تر خورشید می‏‌تابد،

و ملائک، گشوده بال گِرد حَرم می‌‏گردند.

از اقیانوس ژرف محمّد، از بلندای هفت آسمان،

رحمت گسترده‏ رحمت للعالمین، می‌‏بارد همچو باران بر زمین.

امیرالمؤمنین علی، با روشن کردن راه، صراط را بر پهنه‏ آسمان حَک کرده است.

فاطمه از فراز ملکوت، نصرت‏ش را بر زمین گسترده است،

و حسین، این یگانه امام هر عصر و هر زمان، بار دیگر رُخ کرده است،

اربعین است، اربعین حسین.

توفیق یافتگان حضور، دلداده و پُرشور گِرد حَرم می‏‌چرخند،

جاماندگان و محرومان حضور در کربلای حسین،

چشم گریان و دل پریشان و با بغض خُفته در گلو،

محزون و غمزده و آشفته حال، در اقصی نقاط زمین، نظر به کربلا دارند،

جاماندگان حضور، بی‏‌قرار و پُر نیاز، در شهر و دیار خود زبان به شِکوه گشوده‌‏اند،

شِکوه از غم فراق و بازماندن از حضور،

شِکوه از طاغوت و خودبزرگ پنداران زمین،

شِکوه از فرعون و قارون و نمرود و بلعم‌‏باعورهای روزگار،

شِکوه از نوادگان سامری، صهیونیست‌‏های کودک‏کُش از قوم یهود،

شِکوه از بازماندگان بوسُفیان، وهابی‏‌های بی‏شعور از قوم عرب،

شِکوه از قتل و پیکر غرقه به خون و تکه تکه کودکان و مردم یمن،

شِکوه از ظلم و جور و قتل و تاراج اهل زمین،

شِکوه از هر آنچه راه سعادت بشر را سد کرده است.

شیفتگان نور و طالبان حق و عاشقان حسین، در اقصی نقاط زمین فریاد می‌‏زنند،

ای چشمه‏ نور، ای صاحب نور، ای هادی نور، ای نور خدا، سلام!

سلام مولای ما!

مولای ما!

ما رنج دیده‌‏ایم، درد کشیده‌‏ایم، خون دل خورده‌‏ایم،

ما در فراق مهدی موعود محنت چشیده‌‏ایم،

مولای ما!

ای گوهر جاودان فرا روی بشر،

 ای فرزند مکه و منا، ای فرزند راه‌‏های روشن خدا،

حال ما را ببین!

دیوارهای قطور جهل و خودخواهی و کفر و نفاق بار دیگر قد کشیده است،

مسجد الاقصی، در اشغال سامری است،

مسجد الحرام در دست ابولهب،

سردمداران عرب، این نامردُمانِ امت رسول، دست در دست طاغوت و سامری،

گردنکش و قداره بند، تیغ در کَف‏اند، مَستند و وحشی‏اند این بی ریشه‏‌های بی‌اصل و بی نسب.

این حال ماست!

ما شیعیان علی، ما پابرهنگان و مستضعفان اهل زمین،

تا به کی آه کشیم، ناله کنیم، مویه و گریه سر دهیم؟

تا به کی این همه ظلم، این همه درد، این همه رنج، این همه هجران را تحمل کنیم؟

تا به کی در انتظار مهدی موعود و رَجعت‌ شما لحظه شماری کنیم؟

مولای ما!

ما محبین منتظر، اهل حضوریم، مرد مِی‌دانیم، لاف نمی‏‌زنیم،

ما همچو اهل مدینه و مکه و کوفه و بصره و شام،

در حق اهل بیت رسول، کوتاهی نمی‏‌کنیم، بد عهدی نمی‌‏کنیم!

سال‌ها فِراق و دوری،

سال‌ها تظلم و دادخواهی، دِگر بس است،

سال‌ها گریه و ندبه، سال‌ها استغاثه و فریاد بس است،

نوحه و آه فِراق دِگر بس است،

تا به کی اشک ریزان در فغان فریاد زنیم؛

أَیْنَ الْحَسَنُ أَیْنَ الْحُسَیْنُ؟ أَیْنَ أَبْناءُ الْحُسَیْنِ؟

تا به کی فریاد کنیم،

 أَیْنَ بَقِیَّةُ اللَّهِ؛ ... أَیْنَ بَقِیَّةُ اللَّهِ؛

تا به کى سرگشته و حیران و چشم انتظار روز را شب کنیم؟

تا به کی ضجّه زنان و سینه چاک به سوز دل فریاد کنیم،

أَیْنَ الطّالِبُ بِدَمِ الْمَقْتُولِ بِکَرْبَلاءَ؟

کجاست فرزند نبیِّ مصطفى؟ کجاست فرزند على مرتضى؟

مولای ما!

این حال ماست!

حال ما را ببین!

بغضِ نهفته در دلمان هر دم شراره می‏‌کشد،

دلشکسته و رنجور گشته‏ و طاقت از کف داده‌‏ایم،

به قطره قطره خون شش ماه‌ه‏ای که به آسمان ودیعه داده‌‏ای،

ما را دریاب!

ما را دریاب مولای ما! که دیگر بس است.

در میان آه و ناله‏ پیر و جوان و زن و مردِ مُحب حسین،

از هر قوم و هر نژاد،

پرتوی از نور احیاگر دین رسول‌‏الله، یکباره ز کربلا اوج گرفت،

پهنای زمین و زمان را در برگرفت،

ملائک گِرد حرم  همراه نور حسین به آسمان عروج کردند،

آیه‌‏ای از قرآن، در پهنه‏ آسمان شکل گرفت،

وَ قَضَیْنا إِلى بَنی إِسْرائیلَ فِی الْکِتابِ لَتُفْسِدُنَّ فِی اْلأَرْضِ مَرَّتَیْنِ وَ لَتَعْلُنَّ عُلُوًّا کَبیرًا

و در کتاب آسمانی [شان‏] به فرزندان اسرائیل خبر دادیم که‏: «قطعاً دو بار در زمین فساد خواهید کرد، و قطعاً به سرکشی بسیار بزرگی برخواهید خاست‏.» (1)

فَإِذا جاءَ وَعْدُ أُولاهُما بَعَثْنا عَلَیْکُمْ عِبادًا لَنا أُولی بَأْسٍ شَدیدٍ فَجاسُوا خِلالَ الدِّیارِ وَ کانَ وَعْدًا مَفْعُولاً

پس آنگاه که وعده [تحقّق‏] نخستین آن دو فرا رسد، بندگانی از خود را که سخت نیرومندند بر شما می‏‌گماریم‏، تا میان خانه‏‌ها[یتان برای قتل و غارت شما] به جستجو درآ یند، و این تهدید تحقّق‏ یافتنی است‏.(2)

دِگر بار کربلا نور باران شد،

نور دیگری همراه ملائک سوی آسمان ساطع شد،

آیه دیگری در دل آسمان نقش گرفت،

یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا مَنْ یَرْتَدَّ مِنْکُمْ عَنْ دینِهِ فَسَوْفَ یَأْتِی اللّهُ بِقَوْمٍ یُحِبُّهُمْ وَ یُحِبُّونَهُ أَذِلَّةٍ عَلَى الْمُؤْمِنینَ أَعِزَّةٍ عَلَى الْکافِرینَ یُجاهِدُونَ فی سَبیلِ اللّهِ وَ لا یَخافُونَ لَوْمَةَ لائِمٍ ذلِکَ فَضْلُ اللّهِ یُؤْتیهِ مَنْ یَشاءُ وَ اللّهُ واسِعٌ عَلیمٌ

ای کسانی که ایمان آورده‏‌اید، هر کس از شما از دین خود برگردد، به زودی خدا گروهی [دیگر] را می‌‏آورد که آنان را دوست می‏دارد و آنان [نیز] او را دوست دارند. [اینان‏] با مؤمنان‏، فروتن‏، [و] بر کافران سرفرازند. در راه خدا جهاد می‌کنند و از سرزنش هیچ ملامتگری نمی‌‏ترسند. این فضل خداست‏. آن را به هر که بخواهد می‌‏دهد، و خدا گشایش‌گر داناست‏.(3)

با درخشش نور آیات بر پهنای آسمان،

غم فراق از دل جاماندگان کربلا زُدوده شد،

عشق جوشید، امید رویید، زندگی جاری شد،

در دریای بیکران نور حسین، مردمانِ تن و جان شسته و بی ادعا و بی ریا،

در انتظار ظهور مهدی حسین، گوش سپردند به مسجدالحرام،

تا از کنار کعبه، قائم آل محمّد ندا کند؛

اَلا یا اَهلَ العالَم اَنَا الاِمام القائِم.

«آگاه باشید ای اهل عالم که منم امام قائم.»

اَلا یا اَهلَ العالَم اَنَا الصَّمصامُ المُنتَقِم.

«آگاه باشید ای اهل عالم که منم شمشیر انتقام گیرنده.»

اَلا یا اَهلَ العالَم اِنَّ جَدِی الحُسَین قَتَلُوهُ عَطشاناً.

«آگاه باشید ای اهل عالم که جدّ من حسین را تشنه کام کُشتند.»

دلدادگان حسین، به ندای منتقم خون حسین، یک صدا فریاد زدند؛

لبیک یا حسین! لبیک یا حسین!

یا حسین! برای همیشه با تو می‏مانیم.

می‌‏مانیم برای لقاء با حسین،

می‏‌مانم تا زمانی که یگانه‏ دوران، حسین بن علی باز گردد!

اَشْهَدُ اَنّى بِکُمْ مُؤْمِنٌ وَ بِاِیابِکُمْ مُوقِنٌ. (4)
«گواهى دهم که من به شما ایمان دارم، و به بازگشت شما یقین دارم.»

1 ـ اسراء آیه 4                        

2 ـ اسراء آیه 5                        

3 ـ مائده آیه 54                          

4 ـ فرازی از زیارت اربعین

انتهای پیام/

واژه های کاربردی مرتبط
واژه های کاربردی مرتبط
پربیننده‌ترین اخبار فرهنگی
اخبار روز فرهنگی
آخرین خبرهای روز
فلای تو دی
تبلیغات
همراه اول
رازی
شهر خبر
فونیکس
میهن
طبیعت
triboon
گوشتیران
رایتل
مادیران