حجت نظری در نطق پیش از دستور جلسه امروز شورای شهر تهران اظهار کرد: دوره پنجم شورای شهر پایتخت از ابتدای روی کار آمدن با چالشهای فراوان مواجه بود برای بسیاری از آنها برنامه داشت و اینکه چه میزان از مشکلات رفع شد و چه اندازه رضایت شهروندان جلب شده در جای خود و با شاخصهای خود قابل سنجش است.
وی افزود: اما بیتردید یکی از راههای رسیدن به رضایت شهروندان کسب و جلب رضایت کارکنان سازمان بزرگی در قامت شهرداری تهران است. سازمانی که بیش از هر نهاد و دستگاهی دیگر با مردم و زندگی روزمره شهروندان در ارتباط است و بیش از تمام ارگانها میتواند مردم را راضی یا ناراضی کند.
عضو شورای شهر تهران تصریح کرد: در میان هزاران مشکل در شهر یکی از مشکلات ساختار فربه و گاها کرخت شهرداری تهران است. موازیکاریها و تکثر منصبهایی که کارهای نسبتا مشابهی انجام می دهند.
نظری خاطرنشان کرد: در همین وضع ساختار نیز با وجود ایرادهایی که وارد هم هست هر جا نیروهای درونی سازمان دیده شدهاند و باور شدند کارهایی را به سرانجام رساندند که پیمانکار به دلیل عدم علقه سازمانی انجام نداد و نه تنها بی اعتمادی به کارکنان شهرداری و ضعیفانگاری افراد که از قضا بسیاری از آنها تحصیل کرده در دانشگاههای مطرح و با رشتههای مرتبط هستند باعث میشود انگیزه لازم برای انجام وظیفه وجود نداشته باشد بلکه آوردن مدیران از خارج از سازمان و برونسپاری وظایف ذاتی شهرداری به بخش خصوصی، رغبت کارشناسان را زنده به گور میکند. همچنین حدود دو سال است که چماق اصلاح ساختار دست و پای همه را شل کرده است و شاید اگر این تنزل نبود امروز در نقطه بهتری ایستاده بودیم.
وی اضافه کرد: دو سال است مدیران و کارکنان بخشهای مختلف شهرداری نمی دانند هفته آینده میتوانند پروندهای را که گشودهاند ببندند یا خیر. دو سال است به بهانه اصلاح ساختار بسیاری از مدیران با عنوان سرپرست امور تصدی میکنند و این بیثباتی سازمان، بلاتکلیفی است که شورا و شهرداری توامان بوجود آوردهاند و سهم هیچ طرفی بیش از دیگری نبود.
عضو شورای شهر تهران گفت: همین که شایعه شد معاونت فنی و عمرانی و حمل و نقل ممکن است ادغام شوند، اداره کل انتصابات از صدور احکام مربوط به این دو معاونت در مناطق سر باز زد و شائبه ادغامی که بیشتر به رویا شبیه است عاملی شد برای بیثباتی بیشتر. بیثباتیای که دیگر اثری از شورای شهر در آن نیست.
نظری افزود: اگر کار کارشناسی کرده بودیم چرا از ابتدای مسیر تا امروز به این میزان تغییر در آن مشاهده میکنیم. به عنوان مثال چطور میشود کار کارشناسی ما یک روز به حذف اداره کل بانوان و ادغامش در اداره کل فرهنگی منجر می شود و یک هفته بعد و به دلیل مخالفتهای انجام شده دوباره کارشناسی میشود و اداره کل بانوان حفظ شده و اداره کل آموزش شهروندی با اداره کل فرهنگی ادغام میشود؟! اگر کار کارشناسی ما این اندازه سطحی است چه تضمینی وجود دارد که بقیه قسمتهای این چارت سازمانی چنین سرنوشتی نداشته باشد؟ اگر هم کار کارشناسی نکردهایم به غریبهای اعتماد کنیم و راهی که محمود احمدینژاد رفت و برای پوشاندن ناکارآمدی ساختارها را به هم ریخت، نرویم. ادغامهایی که در آن دوره انجام شد به قدری کوچکسازی شد که فراموش شد با این کوچکسازیها، قرار نیست وظایف کم شود و در واقع دو کاری که پیش تر دو نفر برای انجامشان مسئول بودند فردای اصلاح ساختار همان دو کار بود با یک مسئول!
انتهای پیام/