به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، صحبتهای تازه متهم اقتصادی بانک سرمایه در دادگاه دیروز او، نشان میدهد که ماجرای ارتباط این فساد بزرگ با سینمای ایران تمام نمیشود و هر بار این هنر و صنعت بیسرپناه کشور سنگر مناسبی برای حالت تدافعی گرفتن امامی میشود.
امامی دست بردار از این نیست که خود را تهیهکننده و عضو خانواده فرهنگ، هنر و رسانه بداند، زیرا همانطور که در گزارشهای قبل از نیز گفته شد حیثیت و اعتبار سینما و هنر بهترین نردبان برای بالا رفتن از آن و رسیدن به منزلت مناسبی بود.
امامی که خود را تهیهکننده معرفی کرده است با وارد کردن پولها به سینما جدای از آلوده کردن آن و اهالی آن، منجر به وارد کردن یک ویروس دیگر نیز شد: تغییر قواعد و قوانین دستمزدهای بازیگران و عوامل سینمایی.
بازیگرانی که ره صد ساله را یک شبه طی کردند
با ورود پولهای هنگفت به دنیای سینما دستمزدهای بازیگرانی که به عنوان مثال تا دیروز برای بازی در یک فیلم سینمایی دستمزد 100 میلیون تومانی قبول میکردند، به ارقام میلیاردی برسد و از اینجا به بعد بود که با بالارفتن توقعات و ایجاد فضای نامتعارف اقتصادی در سینما، نظام دستمزها چنان تغییر کرد که اگر یک تیم سازنده بخواهد با بضاعت مختصر و سالم سرمایه خود فیلم بسازد باید نگران این باشد که چگونه با بازیگری که تا دیروز 100 میلیون تومان میگرفته است روبرو شود؟
اینگونه عدهای راه صدساله را یک شبه طی کردند و سالار و سلطان سینمای ایران شدند درحالی که دیگر بازیگران هنوز اندر خم یک کوچهاند.
قماربازان نیاگارا و لاسوگاس نتیجه را به سینما آوردند
اما این تمام ماجرا نبود زیرا بالارفتن نامتعارف دستمزدهای بازیگران سینما باعث شد که بستر مناسبی برای ورود دیگر پولهای کثیف به سینما شود. بهانهای خوب برای سرمایهدارانی شد که پولهای قمارخانههای «نیاگارا» و «لاس وگاس» را که نمیتوان عددشان را روی کاغذ نوشت، وارد میدان سینمای بیچاره کنند و پولهای کثیفشان را با عنوان پرداخت به بازیگران محترم و گران قیمت سینمای ایران خرج کنند.
اینگونه بازیگران سینمای ایران بدون اینکه خبر داشته باشند وسیله شستن پولهای کثیف شدند. سرمایهداران پولهای مشکوک هنوز با ادعای عشق به فرهنگ و هنر ایران زمین پولهای کثیف را وارد سینما و نمایش خانگی میکنند و با ژست فرهنگی گرفتن ضمن شستن پولهای کثیف، جز خرج کردن و پر کردن جیب سینماگرانی که وضع مالی چندان بدی ندارند، کار دیگری نمیکنند.
همان نکتهای که نماینده دادستان در جلسه قبلی دادگاه امامی گفت که اگر امامی با پولهایش به سینما واقعاً خدمت کرده بود و به عنوان مثال برای حل مشکلات معیشتی هنرمندان کاری کرده بود و یا سینما ساخته بود و سینماهای کهنه را نوسازی کرده بود، امروز با او با این شدت برخورد نمیشد. اما نه تنها امامی بلکه دیگر سرمایهداران گردن کلفت تازه کار سینمای ایران نیز برای درمان دردهای اقتصادی سینما کاری نکردند و تنها جیب ثروتمندان را پر پولتر کردند.
بازیگران غفلت نکنند
بنابراین باید بازیگران و هنرمندان در جریان باشند که در صورت غفلت، مانند بازیگران سریال شهرزاد، دستمایه پولشویی سرمایهگذاران مشکوکی واقع میشوند که سر سوزنی برای آنان ارج و قرب قائل نیستند و تنها به فکر شستن حاصل قمار و اختلاسهای بزرگ اقتصادی کشورند.
سازمان سینمایی نیز که در حال حاضر تکلیفش با مسأله نمایش خانگی روشن نشده است باید موضع خود را نسبت به ورود پولهای هنگفت با منشأ نامعلوم روشن کند و تا دیر نشده و سروکله یک متهم دیگر در سینمای ایران پیدا نشده است، راه ورود پولهای کثیف به سینمای ایران بسته شود تا بیشتر از این آبروی سینمای ایران جلوی مردم ایران نرود.
از سوی دیگر اگر سرمایهداران جدید سینمای ایران واقعاً نگران سینمای ایران و خدمت به فرهنگ و هنر این کشورند، بدانند که کار برای کمک و رفع مشکلات سینمای ایران فراوان است. زیرا دم خروس بیرون زده است و قسم حضرت عباس (ع) دیگر فایدهای ندارد.
وضعیت نابسامان سرمایهگذاری در نمایش خانگی و عدم نظارت و برنامهریزی با بهانه خصوصیسازی در سینمای ایران باعث شده است که بستر مناسب و آماده برای پولشویی در سینمای ایران فراهم شود. سرمایهداران مشکوک جایی را هدف گرفتند که آنان را به سرعت به هدفشان رساند و علتش چیزی جز ولنگاری در حوزه نظارت برای سینمای ایران نبود و نیست.
انتهای پیام/