به گزارش خبرنگار اقتصادی خبرگزاری تسنیم، شبکه ملی اطلاعات را می توان یکی از فرصت های جمهوری اسلامی ایران در عرصه حکمرانی فضای مجازی و مقابله با تهدیدات این عرصه دانست. شبکه ملی اطلاعات در یک نگاه کلی، همان اینترنت با مدیریت داخلی است که همه استانداردهای امنیتی، فرهنگی و فنی در آن رعایت شده است؛ یعنی همه اطلاعات و ارتباطات، کارها، خریدها، بازی ها در یک شبکه داخلی، مدیریت و حفاظت می شود.
تعاریف مختلفی از شبکه ملی اطلاعات شده است؛ برای نمونه شبکه ملی اطلاعات این گونه تعریف شده است: «شبکه ملی اطلاعات کشور، شبکه ای مبتنی بر قرارداد اینترنت به همراه سوئیچ ها و مسیریاب ها و مراکز داده است به صورتی که در خواست های دسترسی داخلی و اخذ اطلاعاتی که در مراکز داده داخلی نگهداری می شوند به هیچ وجه از طریق خارج کشور مسیریابی نشود و امکان ایجاد شبکه های اینترانت و خصوصی و امن داخلی در آن فراهم شود.»
همچنین در تعریف دیگر آمده است: شبکه ملی اطلاعات مجموعه پهنای باند ردوبدل شده داخل کشور و داده های تبادل شده با پهنای باند خارجی است بدین معنا که در شبکه ملی اطلاعات همانند دیگر شبکه های داخلی برای ارتباط کاربر با سرویس های داخلی، دیتا از کشور، استان یا حتی شهر کاربر مورد نظر خارج نمی شود و ضمن ارتباط سریع و با کیفیت تر، هزینه را برای کاربران، شرکت های ارائه دهنده سرویس و شرکت های ایجاد کننده زیرساخت های ارتباطی، بسیار کاهش می دهد.
اما در تعریف ساده و روان شبکه ملی اطلاعات را می توان این چنین تعریف کرد: «شبکه ملی اطلاعات یعنی برقراری ارتباطات و ارائه خدمات در فضای مجازی به شکل ارزان، پرسرعت، امن و سالم. در حقیقت این شبکه باید بتواند نیازهای واقعی و مشروع مردم را در بستری پرسرعت، قیمتی پایین، امنیتی جامع و پایدار و در عین برخورداری از بالاترین حد سلامت، پاسخگوی نیازهای مشروع مردم در فضای مجازی باشد و زمینه ارتباط کاربران ایرانی با یکدیگر را از بستر داخلی و ارتباط با خارج از کشور را از بستر بین الملل مهیا کند.»
راه اندازی شبکه ملی اطلاعات دارای مزایای مختلف است که این مزایا بر هیچ فرد آگاهی پوشیده نیست. در اینجا به شش مزیت از مزایای شبکه ملی اطلاعات اشاره می شود:
مزیت اول: با تشکیل ابر اطلاعات و استفاده هوشمندانه از اینترنت بین الملل، شرکت ها سرورهای خود را به داخل کشور منتقل می کنند؛ زیرا هم از جهت قیمت و هم از جهت سرعت کاملا به سود آنان است. این موضوع به همین نسبت برای مصرف کننده داخلی با مزیت قیمت و سرعت همراه خواهد بود.
مزیت دوم: بین قیمت اینترنت بین الملل و ترافیک داخلی تفاوت وجود دارد. بدین معنا که اینترنت بین الملل با همین قیمت و ترافیک داخلی با یک دهم قیمت فعلی عرضه خواهد شد. این تفاوت فاحش قیمت موجب می شود کاربران غالب نیازمندی های خود را با سرویس های خوب داخلی برطرف سازند و سرویس های خارجی با کاهش استفاده کاربران مواجه شود.
مزیت سوم: شرکت های ارائه دهنده خدمات، با توجه به افزایش فراوان سود حاصل از مراجعه کاربران داخلی، ملزم به رعایت پیوست فرهنگی می شوند، به این معنا که حق ندارند محتوای ناسالم و یا هر محتوایی که با فرهنگ اسلامی ایرانی در تعارض است، نگهداری و در اختیار کاربران قرار دهند. در صورت تخلف، به راحتی با دیگر شرکت ها جایگزین می شوند.
مزیت چهارم: به علت استفاده هوشمندانه از اینترنت، نرم افزار پالایه کشور، به جای حالت منفعلانه فعلی، فعال خواهند بود؛ زیرا بررسی محتوای وارد شده به کشور به علت مدیریت هوشمند آسان شده و محتوای ذخیره شده در سرورهای داخلی نیز به راحتی قابل پالایش خواهند بود.
مزیت پنجم: با راه اندازی شبکه ملی اطلاعات می توان با شرکت های معروفی مانند گوگل مذاکره کرد؛ زیرا قبل از این گفتگو با چنین شرکت هایی اصلا عقلانی نبود و مزیت ها به سود این شرکت ها بود. با تحقق شبکه ملی اطلاعات وضعیت این شرکت ها مانند چین خواهد شد؛ به عنوان نمونه گوگل هر ساله قرارداد فعالیت خود را در چین تمدید نموده و متعهد است که تمامی قوانین چین را مراعات و مطابق سیاست های چین اقدام به فعالیت کند.
در این صورت، به راحتی می توان مانع پخش فیلمی خصوصی از یک ایرانی در شبکه های اجتماعی مانند یوتیوب شد و یا از توزیع محتواهای موهن نسبت به دین ممانعت به عمل آورد. این کار ارزشمند، عقلانی و پرسود چندین سال است که به تأخیر افتاده و بار زحمت را به دوش خانواده ها و فرزندانشان انداخته است.
مزیت ششم: راه اندازی شبکه ملی اطلاعات، جمهوری اسلامی ایران را تبدیل به مرکز تبادل اطلاعات منطقه خواهد کرد و این مساله در اقتدار و امنیت جمهوری اسلامی نقش موثر را ایفا خواهد کرد.
از همین پرونده بیشتر بخوانید:
انتهای پیام/