به گزارش خبرنگار اقتصادی خبرگزاری تسنیم، در کنار همه معضلاتی که با شیوع ویروس کرونا به وجود آمده، نوع آموزش و تحصیل دانش آموزان در ایام کرونایی، همواره یکی از دغدغه های خانواده ها و نظام آموزشی کشور بوده است. در این راستا، آموزش و پرورش و دولت، اقداماتی انجام داد تا برنامه درسی دانش آموزان در ایام کرونا نیز ادامه داشته باشد. اما از آنجایی که امکان حضور فیزیکی دانش آموزان میسر نبود، دولت تصمیم گرفت که آموزش مجازی را جایگزین آموزش حضوری کند. از همین رو یکی از اقداماتی که آموزش و پرورش انجام داد راه اندازی اپلیکیشنی با نام «شاد» بود تا هم محیطی مخصوص معلمین و دانش آموزان طراحی کند و هم به زعم خود آنها را از آسیب های شبکه های اجتماعی خارجی در امان نگه دارد.
اما با اندکی تأمل در می یابیم که این اقدامات به نوعی از چاله درآمدن و در چاه افتادن است! واقعیت این است که به دلیل اهمال کاری و ضعف مدیریت دولت، وزارت ارتباطات و شورای عالی فضای مجازی و نهادهای دیگر، فضای مجازی کشور در حال حاضر نه تنها برای فعالیت دانش آموزان که حتی برای فعالیت خانواده ها هم مناسب نیست و آسیب های آن از جنبه های مختلف فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی، امنیتی، سیاسی و ... روز به روز نمایان تر می شود.
از طرفی باید به این نکته توجه کنیم که آسیب های فضای مجازی فعلی با ساختن اپلیکیشن «شاد» و شبیه آن برطرف نمی شود. در لحظه ای که دانش آموزان در حال فراگیری درس و یا ارتباط با معلم خود هستند، چه در اینستاگرام باشند و چه در شاد و ... در ظاهر فرقی ندارد! زیرا در آن لحظه متمرکز در امور آموزشی هستند و به حواشی نمی پردازند. مشکل از آنجایی است که ما باعث شده ایم که دانش آموزش ابتدایی و راهنمایی در یک دنیای ولنگار قدم بگذارند.در واقع بحث اصلی ما، قبل و یا بعد از حضور آنها در اپلیکیشن « شاد » است. دانش آموزی که به تازگی با گوشی هوشمند آشنا شده و همچنین بدون هیچ تصور و پیش فرض و آموزشی به دنیای سایبری قدم گذاشته است، قطعاً دوست ندارد که در «شاد» متوقف شود!
فعالیت « شاد » در بستری که زیرساخت های آموزش مجازی دانش آموزان هنوز آماده نشده، مانند این است که در یک مدرسه که هزار کلاس بد دارد، یک کلاس قرآن هم اضافه کنیم و دانش آموز خود را روانه آن مدرسه کنیم!
یعنی بگوییم که مدرسه ما متشکل از کلاس اباحی گری، آموزش بی دینی، آموزش فحشاء و فساد، شرب خمر، روابط نامشروع، آموزش آسیب های اخلاقی و اجتماعی، آموزش اعتیاد و ... است و ما آمده ایم یک کلاس قرآن هم گذاشته ایم و بعد هم به والدین اطمینان دهیم که در این کلاس قرآن همه مسائل آموزشی و غیر آموزشی که برای دانش آموز ضرورت دارد، رعایت می شود و خطری دانش آموزان را تهدید نمی کند!
اما آیا هیچ وقت راضی می شویم که در فضای حقیقی دانش آموز خود را به چنین مدرسه ای بفرستیم؟!
نتیجه اینکه اصل ورود دانش آموزان به فضای مجازی فعلی و درگیرکردن آنها با فضایی که به دلیل سهل انگاری مسئولین مجازی کشور، پر از مخاطرات و آسیب های فرهنگی و اجتماعی است، به هیچ عنوان معقول نیست. تا زمانیکه زیرساخت های فضای مجازی کشور و همچنین شبکه ملی اطلاعات سر و سامان پیدا نکرده، و همچنین بی ضابطگی و افسارگسیختگی فضای مجازی فعلی از بین نرفته است، پذیرفته نیست که برای به دست آوردن منافع حداقلی، مضرات حداکثری را به جان بخریم.
بیشتر بخوانید:
انتهای پیام/