به گزارش خبرگزاری تسنیم از قزوین کارگران روزمزد قزوینی هر روز از ساعت هفت صبح تا هنگام سیاهی شب بر سر فلکه مادر و میدان سرداران شهر در سرما و گرما برای کسب لقمهای نان حلال در انتظار یک اتومبیل که آنها را به سر کار ببرد، میمانند؛ اغلب در طول یک هفته چندین روز متوالی بیکاری نصیبشان میشود و اگر هم یک روزی صاحب کار موقت گیر بیاید تازه اول ماجرای تلخ داستان یک تقاضا و صدها کارگر جویای کار پیش میآید.
خدا نکند خودرویی کنار میادین مادر و سرداران نیش ترمزی بزند، آن وقت دیگر باید قید شیشه و کاپوت ماشین را بزند؛ در این حین کارگران از فرط جیب خالی و شرمندگی خانواده چنان هجومی به سمت صاحب کار موقت میبرند که ترس و فرار از این اوضاع بَل بَشو تنها گزینه پیش پای فرد متقاضی کارگر روزانه است.
این اوضاع در روزهای توزیع بستههای حمایتی و غذایی از سوی ارگانها و مردم به مراتب ترسناکتر میشود؛ ای کاش فقط کارگران روزمرد در این معرکه حضور داشتند اما باتوجه به تحقیقات میدانی تسنیم و گفته برخی از کارگران عدهای به اصلاح مایه دار هستند اما به علت طمع بیش از حد به مال و منال دنیا به دروغ به کسوت کارگر فصلی درآمدهاند.
کارگران فصلی واقعی در گفتوگو با خبرنگاران تسنیم از مشکلات زندگی کارگری گفتند، از بیپولی، مشکلات بیمه، بیتوجهی مسئولان، خانه اجارهای، شرمندگی نزد زن و بچه، سفره خالی و چندین ماه برنج، مرغ و گوشت نخوردن که کرونا به مراتب باران مصائب زندگی کارگران را طوفانیتر کرده است.
کارگران میگویند تمام روز زیر دوربینهای استانداری کنار میدان سرداران قزوین میایستند اما در طول سال استاندار، معاونان وی و حتی نگهبان استانداری هم جویای حالشان نمیشوند و برای ایشان سوال پیش آمده چرا نه دوربینها و نه مسئولان استانداری، اوج درد و بیکاری کارگران فصلی آسیب دیده از بیماری کرونا را نمیبینند.
گزارش از حسین عسگریفرد و سحر علیخانی
انتهای پیام/ش