به گزارش خبرگزاری تسنیم از اصفهان، تخت فولاد در بخش جنوب شرق اصفهان واقع شده که آرامگاه و مزار بسیاری از بزرگان را در خود دارد. میتوان گفت علاوه بر گورستان بقیع در مدینه، گورستان وادی السلام در نجف، تخت فولاد اصفهان نیز در زمره مقدسترین گورستانهای جهان اسلام است.
خاک تخت فولاد به یمن عالمانی که در آن دفن شدهاند خاکی مقدس بهشمار میآید و انسانها در طول تاریخ به برکات آن بیتوجه نبودهاند. از جمله عارفان و علمایی که در این مکان دفن شدهاند میتوان به بابارکن الدین، آقا جمالالدین خوانساری، بهاءالدین محمد اصفهانی معروف به فاضل هندی، محمد حسین عنقا ملقب به ملک الشعرا، حاج میرزا آقا امامی مینیاتوریست و بسیاری از افراد برجسته دیگر که هر کدام اهمیتی زیاد به این گورستان بخشیدهاند.
خبرگزاری تسنیم در سلسله گزارشهایی با عنوان «ستارگان مدفون در تخت فولاد» به معرفی این بزرگان میپردازد، در این گزارش سید محمدحسین اصفهانی عالم اصفهانی را معرفی خواهیم کرد.
سید محمدحسین اصفهانی از علمـای کاملیـن فرزند سید محسـن از سادات حسینی نایین بوده است. سید حسین بنابر مندرجات سنگ نوشته مزارش، از علماى بزرگ اصفهان بوده و با القاب شامخه از او یاد شده است. این عالم بزرگ در 20 ذیحجه 1225 قمری وفات یافته و در تکیه فیض مدفون شده است.
در کنار وى قبر فرزند اوست با این عبارات «وفات سیادت و نجابت پناه آقا سید محمد هادى، ولد سیادت مآب، علامه العلما آقا حسین رحمه الله علیه 7 شوال 1231». همچنین در نزدیک سید حسین قبر سید مصطفى قرار دارد که گویا برادر اوست و از قبور مورد توجه و محل نذر و توسل علاقهمندان است و سنگ نوشته آن چنین است «قد ارتحل مِنَ الدنیا الفانیة وانتقل الى النشأة الباقیة السید السند الجلیل، والعالم المعتمد العامل، والفاضل الکامل، المتخلق بالخلق الکریم، والحاوى بالقلب السلیم، والحایز للملکات القدسیة، والمتصف بالصفات الملکیة، مرجع الخواص والعوام، کافل الأرامل والأیتام، وقدوة المسلمین واهل الاسلام، نخبة الصلحاء والعلما، عمدة النجباء والاتقیاء، والمکرم بکرامات الارتضاء، والمسمى بکنیة جده علیه وآله آلاف التحیة والثناء، السید الرضى المرتضى، السید مصطفى، ابن المرحوم المغفور المبرور السید محسن طاب ثراهما، فى شهر صفر المظفر من شهور سنة 1241ق».
به نوشته محسن اشراقى «آقا سید محسن در عهد نادرشاه افشار به دستور یکى از مراجع عصر خود به اصفهان عزیمت و در محله خواجو سکونت کرده و دختر ملا اسماعیل خواجویى را به همسرى گرفته است. آقا سید محسن از این همسر حداقل دو پسر داشته که عبارتند از سید محمد على و میرسید حسین که قبر آنها هم اکنون روبهروى آرامگاه ملا اسماعیل خواجویى قرار دارد».
میرسید حسین مزبور که فردى عالم و عارف بوده به نایین مهاجرت کرده و با دختر میرزا معصوم خان حاکم نایین ازدواج مىکند و مدتى در نایین امامت کرده و صاحب فرزندانى مىشود که یکى از آنها حاج آقا میرزا است.
حاج آقا میرزا در نایین دختر دایى خود را به همسرى مىگیرد و در این شهر سکونت مىکند ولى سید حسین و سایر فرزندان او به اصفهان باز مىگردند.
به نوشته مرحوم امامى نایینى؛ حاج آقا میرزا، سید محترم و نجیبى بوده و در نایین مکنت و ثروتى داشته است. وى داراى چهار فرزند پسر بوده که عبارتند از میرمحمدرضا، میرسید جعفر، میرزا ابوالحسن (فرزندش میرزا اسدالله نقوی مردی محجوب، نجیب و اهل منبر بوده و تا حدود 1330 قمری حیات داشته است و پسری به نام میرزا سید محمد داشته که او نیز سیدی نجیب از اهل منبر بوده است و در حدود 35 سالگی در سال 1310 ق وفات کرده است).
حاج میرزا کوچک (وی از شعرای معروف نایین و دارای قریحهای سرشار بوده است و هجویات زیادی نیز داشته و تا حدود 1210 قمری در قید حیات بوده است).
میرمحمدرضا از سادات بسیار متدین و مقدس و ورع و پارسایى او بسیار مشهور بوده و تا حدود 1290 قمری حیات داشته است.
انتهای پیام/164/ح