به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، این روزها که فوتبال دنیا در شک درگذشت دیگومارادونا به سر می برد، نام و خاطره یک قهرمان ایرانی به ذهن ها خطور می کند. شخصیتی که برای دفاع از نام و کیان ایرانی از دنیای فوتبال به جبهه های جنگ رفت و با ایثارگری خود، نامش را در تاریخ ایران جاودانه کرد.
شهید مهدی رضایی مجد را میتوان یکی از موفق ترین چهره های فوتبال ایران در دهه 60 به حساب آورد. کاپیتان تیم ملی فوتبال جوانان ایران که خیلی زود توانست پیراهن پرسپولیس را به تن کند و میتوانست مانند همدورهایهایش مثل امیر قلعهنویی، محمد پنجعلی و مجید نامجومطلق به یک چهره ماندگار در فوتبال کشورمان تبدیل شود، هدف والاتری را برگزید و برای دفاع از خاک میهن راهی جبهههای جنگ شد.
*از پاچنار تا عضویت در تیم های مطرح تهرانی
مهدی رضایی مجد فرزند حسین در زمستان سال 1342 در محله پاچنار در یکی از محلات قدیمی تهران به دنیا آمد. مهدی رضایی مجد زمانی به دنیا آمد که امام خمینی (ره) در تبعید به سر می برد.
مهدی علاوه بر حضور در محافل درس، قرآن و هیئت های مذهبی، دوران نوجوانی خود را توام با ورزش همراه بود و پله های ترقی را به سرعت می پیمود.
مهدی رضایی مجد فرزند چهارم خانواده ای ورزشی است که با کشتی ورزش خود را آغاز کرد و حتی قهرمان هم شد و با توصیه بردار بزرگ تر حاج اکبر رضایی مجد به سمت فوتبال رفت.
پخش و توضیع اعلامیه حضرت امام (ره) و شرکت در تظاهرات از جمله فعالیت های شهید در دوران انقلاب بود.
اهالی محله از او به عنوان امیری کوچک یاد می کردند.
مهدی رضایی مجد در فوتبال در تیم های آذر، اکباتان و تهران جوان بازی کرد. سپس به تیم پرسپولیس پیوست و با این باشگاه قرارداد امضا کرد و 4 ماه در تمرینات پرسپولیس حضور داشت. با حضور در تیم پرسپولیس می توانست به تیم ملی بزرگسالان هم دعوت شود اما مهدی رضایی مجد حضور در جبهه را به بازی در پرسپولیس ترجیح داد. او که روزگاری خود را با ماردونا مقایسه میکرد و سودای حضور در فوتبال اروپا را داشت،
مهدی رضایی مجد همدوره امیر قلعه نویی، صمد مرفاوی، قنبرپور و رضا رجبی و بسیاری از چهره های مطرح دیگر فوتبال بود. مهدی 15 گل برای تیم ملی جوانان زد و کاپیتان تیم ملی جوانان بود. یکی از گل های به یاد ماندنی او در بازی ایران و کره جنوبی زده شد در مسابقات جام قهرمانی در بنگلادش که فدراسیون تیم ملی جوانان را به جای تیم ملی بزرگسالان به مسابقات اعزام کرده بود.
مهدی فردی بااخلاق بود و همواره ویژگی های خوب جبهه و جنگ را به محیط های ورزشی می آورد و ورزش را هم به جبهه می برد. دوستان ورزشی و جبهه ای را هم در هیات های مذهبی شرکت می داد و حضوری فعال در هیات های مذهبی داشت . از طرف دیگر همواره در جبهه نیز مسابقات ورزشی برگزار می کرد.
شهید «مهدی رضایی مجد» در 10 اسفند سال 65 در عملیات تکمیلی کربلای 5 در منطقه عمومی شلمچه به فیض شهادت نائل شد.
* فرازی از وصیت نامه شهید:
اجازه از حضور حضرت بقیه الله اعظم روحی و ارواح العالمین له الفدا و با سلام خدمت امام خمینی که جان بی ارزش این بنده بیچاره فدای او باد، چند کلامی با این دستان لرزان می نویسم: ای خدای من تو را به حسینت، تو را به زینب، تو را به زهرایت، تو را به علی ات، مرا از درب خانه ات ناامید مگردان، مرا جلوی پدران و مادران شهدا رو سیاه نکن. خانواده های شهدا بدانند که ما رهرو راه فرزندان شهیدشان هستیم. هر چند ما گناهکار هستیم اما به درگاهت آمده ایم و عجز و ناله سر می دهیم و سپس ضمن حلالیت از پدر و مادرش توصیه می کند که بعد از شهادتش پیام رسان خون تمامی شهدا باشند و برای وی گریه نکنند بلکه برای حضرت زهرا (س) که مادر تمامی شهداست و همچنین برای فرزند شهیدش حسن بن علی (ع) ناله کنند.
انتهای پیام/