به گزارش خبرنگار فرهنگی تسنیم، حجتالاسلام میرهاشم حسینی از دانشآموختگان مدرسه آیتالله مجتهدی و از اساتید سطوح عالی حوزه علمیه قم در یک برنامۀ تلویزیونی ضمن تفسیر آیاتی از قرآن و با اشاره به آیاتی از سورۀ آلعمران گفت: آیات 167 تا 170 سوره آل عمران اشاره دارد به کسانی که از مردم، ناموس، حریم خانواده و شهرشان با جهاد و مقاومت دفاع کردند. 1 از اعتقاداتشان دفاع کردند و به پیروزیهایی رسیدند. در آیۀ 173 یک تربیت الهی و یک تربیت شیطانی است. یک تربیت دینی است و یک تربیت غیر دینی. در تربیت غیر دینی، انسانها را ترسمحور و ترسومحور بار میآورد تا ایادی شیاطین بتوانند انسانها را به بردگی بکشانند.
وی افزود: در نقطۀ مقابل، یعنی تربیت دین حقیقیِ اهلبیت، تربیت انسانها بر اساس شجاعت است. در آیۀ 173 می فرماید «إِنَّ النَّاسَ قَدْ جَمَعُوا لَکُمْ؛ مردمان براى [جنگ با] شما گرد آمدهاند»؛ یکسری انسانها ترس عجیبی در وجودشان است. به جای اینکه از خداوند بهراسند و از اینکه نتوانند وظیفۀ خود را به درستی انجام دهند و از اینکه نکند خیانت کنند، پرکار و پر تلاش نباشند، هراس داشته باشند، بین مردم میآیند و ولوله بهپا میکنند که «إِنَّ النَّاسَ قَدْ جَمَعُوا لَکُمْ». میفرماید این دشمنان قصد حمله به شما دارند تا زمینگیرتان کنند، چیزی از شما باقی نمیماند.
این کارشناس دینی با اشاره به اینکه خداوند در این آیه، دین مکتب راستین در برابر نقطۀ انحراف را بیان میفرماید، گفت: آنها میگویند دشمنان، فرعونیان و مستکبران به شما حملۀ همهجانبۀ سیاسی، اقتصادی، فرهنگی و ... کردند؛ فَاخْشَوْهُم؛ از آنها بترسید. اما انسانهای مؤمن، اهل جهاد و مقاومت، یعنی آنها که تربیت صحیحی شدند، در چالشها به داد مردم رسیدند و اهل خیانت نیستند، میگویند این قدر در برابر ظالمان و مستکبران ترس به دلتان راه ندهید. به جای اینکه نگاهتان به بیرون باشد، نگاهتان به درون باشد. وَ قالُوا حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَکیل؛ «خدا ما را بس است و نیکو وکیلی است.»
میرهاشم ادامه داد: باید در مسیر خدا و راه خدا و در حیطههای مختلف درست عمل کنیم. در فرهنگ، نگاهمان به خدا باشد تا فرهنگ غیر. در حیطۀ اقتصاد و سیاست به جای اینکه نگاهمان به بیرون باشد، به قدرتهای درونی تکیه کنیم. اقتصاد، سیاست، فرهنگ و زندگیمان بر اساس آنچه باشد که خدا میپسندد. وقتی درست در این مسیر قرار گرفتیم، خدا خودش کمک میکند. وقتی افرادی دارای چنین نگاه متعالی شدند که در حیطههای مختلف خدا و رضایت خدا را در نظر گرفتند و ترسی غیر از این در وجودشان نبود، «فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْل؛ پس با نعمت و بخششى از جانب خدا، [از میدان نبرد] بازگشتند.» در اینجاست که دیگر زندگیها تغییر میکند. یک حرکت بزرگ واقعی و انقلاب حقیقی در زندگی افراد ایجاد میشود. نعمتها و فضل خداست که در آنجا سرازیر میشود. بر پایۀ اینکه ترسشان را ترس از خدا قرار دادند، این نعمات حاصل میشود. در مقابل اینها، برخی مسئولان باید از اینکه خلافی انجام دهند، خیانتی بکنند، دزدی انجام دهند، هراس داشته باشند.
وی با تصریح بر اینکه خصوصیت شیطان در این نشئه این است که کسانی را که شیطانپرست و شیطانصفتاند و ویژگیهای شیطانی درونشان موج میزند، پیوسته ترسی در وجودشان ایجاد میکند، افزود: این ترس را شیطان در وجودشان میاندازد که اگر دزدی نکنی، خیانت نکنی، به مردم ظلم نکنی، اگر حب جاه و مقام نداشته باشی، اگر اهل مالاندوزی نباشی، شکست میخوری. در قسمتی از آیۀ 175 میفرماید «یُخَوِّفُ أَوْلِیاءَهُ» همین عده هم هستند که فریب شیطان را می خورند و خسر الدنیا و الآخرة میشوند و بعد به مردم خودشان هم آسیب میرسانند. در برخی آیات و روایات اشاره دارد در خیلی مواقع یهود و نصارا به شما ضربه نمیزنند بلکه از بین خودتان افرادی پیدا میشوند که لطمهزنندهاند.
----------------
پاورقی:
1ـ وَ لِیَعْلَمَ الَّذینَ نافَقُوا وَ قیلَ لَهُمْ تَعالَوْا قاتِلُوا فی سَبیلِ اللَّهِ أَوِ ادْفَعُوا قالُوا لَوْ نَعْلَمُ قِتالاً لاَتَّبَعْناکُمْ هُمْ لِلْکُفْرِ یَوْمَئِذٍ أَقْرَبُ مِنْهُمْ لِلْإیمانِ یَقُولُونَ بِأَفْواهِهِمْ ما لَیْسَ فی قُلُوبِهِمْ وَ اللَّهُ أَعْلَمُ بِما یَکْتُمُونَ (167) الَّذینَ قالُوا لِإِخْوانِهِمْ وَ قَعَدُوا لَوْ أَطاعُونا ما قُتِلُوا قُلْ فَادْرَؤُا عَنْ أَنْفُسِکُمُ الْمَوْتَ إِنْ کُنْتُمْ صادِقینَ (168) وَ لا تَحْسَبَنَّ الَّذینَ قُتِلُوا فی سَبیلِ اللَّهِ أَمْواتاً بَلْ أَحْیاءٌ عِنْدَ رَبِّهِمْ یُرْزَقُونَ (169) فَرِحینَ بِما آتاهُمُ اللَّهُ مِنْ فَضْلِهِ وَ یَسْتَبْشِرُونَ بِالَّذینَ لَمْ یَلْحَقُوا بِهِمْ مِنْ خَلْفِهِمْ أَلاَّ خَوْفٌ عَلَیْهِمْ وَ لا هُمْ یَحْزَنُونَ (170)
همچنین کسانى را که دو رویى کردند[نیز] معلوم بدارد. و به ایشان گفته شد: «بیایید در راه خدا بجنگید یا دفاع کنید.» گفتند: «اگر جنگیدن مىدانستیم مسلماً از شما پیروى مىکردیم.» آن روز، آنان به کفر نزدیکتر بودند تا به ایمان. به زبانِ خویش چیزى مىگفتند که در دلهایشان نبود، و خدا به آنچه مىنهفتند داناتر است.
همان کسانى که [خود در خانه] نشستند و در باره دوستان خود گفتند: «اگر از ما پیروى مىکردند کشته نمىشدند.» بگو: «اگر راست مىگویید مرگ را از خودتان دور کنید.»
هرگز کسانى را که در راه خدا کشته شدهاند، مرده مپندار، بلکه زندهاند که نزد پروردگارشان روزى داده مىشوند.
به آنچه خدا از فضل خود به آنان داده است شادمانند، و براى کسانى که از پى ایشانند و هنوز به آنان نپیوستهاند شادى مىکنند که نه بیمى بر ایشان است و نه اندوهگین مىشوند.
انتهایپیام/