به گزارش خبرنگار سیاسی خبرگزاری تسنیم، «اتاق پژواک» نام یادداشت امروز علی ربیعی سخنگوی دولت بود که در ارگان رسانهای دولت منتشر شد؛ وی در این متن به بررسی مسائل روز کشور پرداخت و برخی مسئولان را در اتاق پژواکی ترسیم کرد که افراد محدودی در آن سخن میگویند و صدای یکدیگر را میشنوند.
جدیدترین خبرها و تحلیلهای ایران و جهان را در کانال تلگرامی تسنیم بخوانید. (کلیک کنید)
جدیدترین خبرها و تحلیلهای ایران و جهان را در کانال اینستاگرامی تسنیم بخوانید. (کلیک کنید)
این عضو دولت یازدهم و دوازدهم در بخشی از این یادداشت آورده است: "امروز شیوه گفت وگوی برخی صاحبان تریبون در ساختار قدرت به گونهای شده است که انگار عدهای در «اتاق پژواک» نشستهاند. اتاق پژواک جایی است که افراد محدودی در آن گفت وگو میکنند و فقط صدای یکدیگر را میشنوند. اگر همه ما در اتاقهای پژواک خود بنشینیم و صدای خود را بشنویم هیچ مسألهای از مردم حل نخواهد شد. اولویت ما باید فروریختن اتاقهای پژواک باشد. من امروز اتاق پژواک شکل گرفته بزرگی را میبینم که با نوعی حق پنداری و خود برتربینی در هم آمیخته است. این برای سیاست داخلی ما خطرناک است که خودحق پنداری و باطل انگاری دیگران، عرصه را بر عقلانیت گفت و گویی تنگ کند."
در ادامه به یک نمونه از عملکرد اخیر «اتاق پژواک»یِ دولت میپردازیم.
در روزهای اخیر شاهد تصویب طرح الزام دولت به پرداخت یارانه تامین کالاهای اساسی به مردم برای کاهش مشکلات اقتصادی خصوصا در شرایط کرونایی در مجلس شورای اسلامی بودیم؛ طرحی که دولت آن را غیرقابل اجرا خوانده بود و با آن مخالفت میکرد. ولی چند روز بعد رئیسجمهور در 28 آبان اعلام کرد از آذرماه تا پایان سال به 30 میلیون نفر ماهیانه 100 هزار تومان داده خواهد شد و به 10 میلیون خانواده نیز وام یک میلیون تومانی داده میشود. این اقدام تعجب برانگیز این سوال را به وجود آورد که دولت اذعان کرده بود که برای طرح معیشتی مجلس اعتبار نداریم و حالا چطور قصد پرداخت یارانه حمایتی دارد؟! پس از این نیز شورای نگهبان این مصوبه را تأیید و زئیسجمهور مکلف به اجرای آن شد ولی هنوز که خبری از اجرای این قانون منتشر و عملیاتی نشده است.
ربیعی در این یادداشت مطرح کرده که انگار عدهای در اتاق پژواک نشستهاند و در تعریف این اتاق نیز گفته "اتاق پژواک جایی است که افراد محدودی در آن گفت وگو میکنند و فقط صدای یکدیگر را میشنوند".
این سوال پیش میآید که بهعنوان مثال درباره همین طرح حمایت از معیشتِ آسیبدیدهی مردم و به خصوص اقشار ضعیف جامعه، دولت خود را در این اتاق پژواک احساس نمیکرد؟ نمایندگان مجلس که مستقیما توسط مردم انتخاب شده و وکیل ملت هستند طرحی برای تسکینِ بخشی از آلام مردم ارائه کردند ولی قوه مجریه صدای این طرح و بهتر است بگوییم صدای مردم در اینزمینه را نشنید و با اذعان بر اینکه امکان اجرا را نداریم، خود طرحی دیگر درانداختند.
مسئله دیگر اینکه ربیعی در یادداشت خود گفته که "اگر همه ما در اتاقهای پژواک خود بنشینیم و صدای خود را بشنویم هیچ مسألهای از مردم حل نخواهد شد"؛ بله، هیچ مسئله ای مردم حل نخواهد شد. از جمله این مسائل موضوع هستهای و خوشبین بودن به تضمین کری و اوباماست، بارها منتقدان و کارشناسان سیاسی بر این مسئله که آمریکاییها قابل اعتماد نیستند تاکید کردند اما پاسخ آنها از سوی دولت چه بود؛ «دلواپسها» بی شناسنامه بزدل ترسوها و ... بود که از سوی رئیسجمهور مورد خطاب قرار میگرفت.
شاید نباشد که آقای ربیعی بدانند نتیجه آن اعتمادها و تیترهایی که روزنامههای اصلاح طلبان در رسای تضمین جان کری میزدند شد؛ فشار حداکثری به ملت ایران.
نمونههای بسیاری از حضور مسئولین دولتی در اتاق پژواک از جمله در ماجرای برجام، عدم عمل به تعهدات توسط طرفهای دیگر، خروج آمریکا از این قرارداد، چشم دوختن به خارج برای حل مشکلات کشور، جستجوی حل مشکلات اقتصادی و غیره در آنسوی مرزها علیرغم تأکیدهای مقام معظم رهبری بر اینکه نباید کشور و حل مشکلات مردم را معطل برجام و غربیها و خارجیها نگه داشت، و همچنین وقایعی چون نحوه مدیریت در بیماری کرونا وجود دارد و دولت از لزوم همراهی با مردم سخن میگوید.
انتهای پیام/