خبرگزاری تسنیم، میلاد مرجانی: چند روز پیش دولت بودجه سال 1400 را تقدیم مجلس شورای اسلامی کرد. بودجهای که همچون سالهای گذشته با حواشی زیادی همراه بود. یک راست میروم سراغ اصل ماجرا. شاید تا سالهای گذشته بسیاری از نهادهای تصمیمگیر در حوزه قرآن، چند هفته مانده به ارائه لایحه بودجه به تلاطم میافتادند و همه تلاششان را میکردند تا از بودجه قرآنی کشور دفاع کنند. از انواع رایزنیها با نمایندگان فراکسیون قرآن و عترت مجلس گرفته و تا ارتباط با رئیس برنامه و بودجه از جمله اقداماتی بود که سالهای گذشته از سوی برخی مسئولان به انجام میرسید .
اما حالا وقتی بودجه صندوق مشارکت توسعه فرهنگ قرآنی همانند سال گذشته ثابت میماند هیچکس ناراحت نمیشود و هیچ انتقاد و اعتراضی از گوشه و کنار به گوش نمیرسد و این در حالی است که اغلب ردیفهای بودجهای نهادهای دیگر طبق روال هر ساله رشد داشتهاند.
در لایحه بودجه 1399، دولت برای فعالیتهای قرآنی 20 میلیارد تومان اعتبار در نظر گرفت که این اعتبار بهتناسب مأموریتها و وظایف دستگاههای قرآنی رقم ناچیزی بود. این مبلغ در مقایسه با بودجه 100 میلیارد تومانی سال 1398، 80 درصد کاهش داشت؛ البته بودجه قرآن سال 1398 نیز از سوی دولت به مبلغ 40 میلیارد تومان پیشنهاد شده بود که با پیگیری برخی نمایندگان مجلس شورای اسلامی آن را به مبلغ 100 میلیارد تومان افزایش دادند که البته حتی کمتر از بودجه مصوب (40 میلیارد تومان ) از آن هم پرداخت نشد!
حسن روحانی رئیس جمهور کشورمان ساعتی پیش در یکصد و هشتاد و پنجمین جلسه ستاد هماهنگی اقتصادی دولت گفته است "بودجه ارائه شده از سوی دولت با نگاه واقعبینانه نسبت به شرایط پیشرو در سال آینده و با در نظر گرفتن وضعیت اقتصادی کشور و منطبق بر نیازهای جامعه و مردم تدوین و تنظیم شده است."
آقای رئیس جمهور، یا از وضعیت اقشار مختلف و بودجه دستگاهها و حوزههای مختلف خبر ندارد که اگر بیاطلاعی ایشان همانند بیاطلاعی از اجرای برخی طرحهای افزایش قیمت است که هیچ! اما اگر واقعاً اطلاعی نداشته است، مسئول اصلی مطلع کردن رئیسجمهور کیست؟
کمترین مشکلی که امسال به هزاران مؤسسه قرآنی در کشور به جهت شیوع ویروس کرونا فرود آمد این بود که صدها و حتی هزاران فعال قرآنی بیکار شدند. وضعیت معیشتی خیلی از فعالان قرآنی به جهت محدودیتهایی که از سوی دولت اعمال شد، آنها را دچار مشکل کرده است. این تازه یک موضوع و یک مسأله از صدها مسألهای است که میتوان به آن اشاره کرد.
حالا چه کسی باید به رئیسجمهور و رئیس سازمان برنامه و بودجه بگوید که بودجه 20 میلیاردی با پیشبینی تورم و افزایش هزینهها و مشکلات بهوجود آمده از ویروس همهگیر کرونا نمیتواند تمام نیازهای جامعه قرآنی را در حوزههای اشتغال، توانمندسازی و خدماترسانی از جمله در بیمه فعالان قرآنی و حمایتهای ریالی از مؤسسات قرآنی و صدها مسئله دیگر در برگیرد و اهداف دستگاهها برای برنامههای جدید یا جاری را به تحقق نزدیک کند.
نخستین برداشتی که از سخنان اخیر رئیس جمهور در ذهن هر مخاطبی نقش میبندد این است که یقیناً رئیسجمهور شخص بیاطلاعی نیست که بر اساس شنیدهها به تحلیل و جمعبندی برسد و بر همان اساس هم اظهارنظر کند و چنانچه بگوییم خبری از تدبیر و کار تخصصی و گروه مشورتی نیست، بیاحترامی به رئیسجمهور و دولت او محسوب میشود. پس با این حساب، میتوان گفت پیکان انتقادات را باید پیش از همه به سوی بالاترین مقام تصمیمگیر حوزههای قرآنی گرفت.
کافی است اشارهای به وظایف شورای توسعه فرهنگ قرآنی در منشور و همچنین ماده 4 اساسنامه بیندازیم، آنگاه خواهیم دید که شورای توسعه فرهنگ قرآنی مقصر اصلی عدم تأمین بودجه قرآنی کشور است. ایجاد همافزایی بین دستگاههای دولتی اولین هدف منشور توسعه فرهنگ قرآنی است که اجرای آن به شورای تخصصی توسعه فرهنگ قرآنی سپرده شده است تا عزم ملی در تمسک به قرآنکریم محقق شود و یکی از ظرفیتهایی که هر یک از اعضای شورای توسعه فرهنگ قرآنی میتوانند برای ایجاد همافزایی به میدان بیاورند بدون شک "بودجه" است و وقتی این بودجهها در کنار هم قرار بگیرند ظرفیتی ایجاد خواهد شد که پاسخگوی بسیاری از فعالیتهای قرآنی خواهد بود.
انتهای پیام/