به گزارش خبرگزاری تسنیم از قم، یلدا یا شب چله که از آن به عنوان و طولانیترین شب سال نام برده میشود شب آغاز فصل زمستان و قدم در سرمای آن را شب «یلدا» مینامند، جشن شب چله همچون بسیاری از آیینهای ایرانی، ریشه در رویدادی کیهانی دارد.
در تمدن و فرهنگ ما ایرانیان در شب یلدا جشنی شبانه و یا دورهمیهای خانوادگی است که در آن خانوادهها تا بامداد بیدار و به حافظ خوانی و قصهگویی مشغول میشوند خوراکیها ویژه این شب هم انار، آجیل زمستانی، هندوانه و سنجد بوده که در زیر کرسیهای گرم آن روز و اغلب در خانه مادربزرگها و پدربزرگها برگزار میشد.
هر چند آیین زیبای این شب به مرور زمان دستخوش تغییراتی شد که اغلب به دلیل رشد شهرنشینی و سبک زندگیها پدیدار شده است از یک شبنشینی بسیار ساده به یک دورهمی تجملاتی و تشریفاتی تبدیل شده است در حالی که فلسفه اصلی این شبنشینی دورهمی فامیل و دید و بازدید و بگو و بخندهای فامیلی به دور از هر گونه تجمل و چشم و همچشمی بود.
خلاصه روزها، شبها و ماهها گذشت تا اینکه اوایل اسفند رد پای یک ویروس تاجدار علاوه بر اینکه دید و بازدیدهای عید نوروز و آیینهای نوروز باستانی ما را به همریخت اکنون خود را برای شب یلدای ما یا همان بلندترین شب سال ما ایرانیان خود را آماده کرده است در حال لحظه شماری برای دورهمیهای خانوادگی ما است تا قربانیان خود را این بار از همین شب چله انتخاب کند.
چه کسی تصور میکرد آیین روز طبیعت ما ایرانیان امسال در سایه شوم و چندشآور این ویروس بدون حضور در طبیعت، جنگل و سرسبزی برگزار و با یک تعطیلی کامل در خانهها و یا پشتبام خانهها برگزار کنیم.
به قول قدیمیها که گفتهاند چندین سال عمر از خدا گرفتهاند اما یاد ندارند که جنگ، سیل و یا زلزله و حادثهای مانع از برگزاری بیرون رفتن در روز طبیعت شود ولی ما به خاطر فرهنگ بالایی که داریم برای حفظ سلامتی و جنگ با این ویروس خانهنشین شدیم.
کشورمان و همچنین استان قم موج بحرانی و بسیار خطرناک کرونایی را پشت سر گذاشت موجی که در آن آمار مرگ و میرها را 3 رقمی کرد تا جایی که اگر تدبیر و اعمال محدودیت نبود ممکن بود 4 رقمی شود، در استان قم هم وضعیت ما قرمز رو به سیاه رفت و روزی بین 10 تا 14 نفر از عزیزان خود را از دست میدادیم آن روی سکه هم کادر درمانی هم دیگر وضعیت تابآوری آنها کم شده بود.
اندک زمانی به شب یلدا زیباترین شب زمستانی و بلندترین شب سال که آخرین یلدای قرن حاضر است را گونهای دیگر تجربه میکنیم، یلدایی زیر سایه شوم کرونا همه عادت داریم در این شب همه اعضای خانواده در کنار بزرگترها دورهم جمع شویم و به دور از دغدغه اقتصادی و ماشینی زندگی امروز بگوییم و بخندیم ولی آیا این دورهمی به تلخ کردن طعم زندگی خانواده میارزد؟ آیا به خطر انداختن جان افراد پا به سن گذاشته خانواده و یا کودکان برای یکلحظه ارزش دارد؟
ما ایرانیان تمدن چندین هزار ساله داریم، آیینهای ما برای ما ارزش دارد اما اکنون شرایط طور دیگری است شاید خطرناکتر از یک جنگ تمامعیار امروز، در سایه کرونا باید علاوه بر حفظ سلامت خود و اطرافیان باید حافظ سلامتی دیگران هم باشیم و این تنها در سایه کمتر شدن تجمعات و دورهمیها اتفاق خواهد افتاد.
تا دیروز اصحاب رسانه کارشناسان اجتماعی و خانواده؛ کارشناسان مذهبی و رسانه ملی و حتی دستاندرکاران سلامت بر اهمیت یک دورهمی شاد و دید و بازدید سفارش میکردند یک صلهرحم و دید و بازدید ساده چه اثراتی داشت به یاد داریم از گوشه و کنار میشنیدیم که در شبنشینیهای خانوادگی از دنیای مجازی دور شویم.
اما عجب دنیای عجیبی است این ویروس کوچولو به دورهمی ما چشم طمع دوخته و مسئولان بهداشت و سلامت ما برعکس در آخرین یلدای قرن یلدای مجازی را سفارش میدهند و توصیه میکنند از طریق مجازی و شبکههای اجتماعی به هم تبریک بگوییم و احوال هم را جویا شویم به خاطر احترام به مدافعان سلامت و احترام به فرهنگ و تمدن ایرانی باید یک یلدای متفاوتی به دور از شلوغی و دورهمی را تجربه کنیم.
شاید این ویروس که امروز دشمن ما انسانها است در آخرین یلدای قرن حامل پیامی است و آن این که تا وقتی که شرایط عادی بود شما آدمیان با مجازی از هم دور بودید و حتی در دورهمی دید و بازدیدها درگوشیهای خود سرک میکشیدید ولی امروز که شرایط را برای شما بحرانی کردم حسرت یک دورهمی حقیقی و ساده را دارید.
به شب یلدا نزدیک میشویم ما نه تنها در حال جنگ و نبرد با ویروس مهلکی هستیم بلکه در یک شرایط و جنگ اقتصادی هم هستیم، خانوادههایی در اطراف ما هستند که در کنار این شرایط بد اقتصادی کرونا کسب و کار آنها را گرفت بهجای یک یلدای تشریفاتی با یک بسته معیشتی ساده لبخندی را به لبان آنها هدیه کنیم.
با هدیه یک شاخه گل به کادر درمانی که به شب میلاد پرستار دشت کربلا نزدیک میشویم و روز پرستار یک خسته نباشید به مدافعان سلامت هدیه کنیم از همسایه و اطراف خود حالی بگیریم در این شرایط گرانی پیگیر باشیم همسایه ما در چه حالی است.
گزارش از هیفاء پردل
انتهای پیام/454/ح