به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، چندی است که در فضای مجازی جدالی میانِ برخی از اهالی موسیقی شکل گرفته است. ماجرا مربوط به تصنیفِ «کاروان شهید» است. این تصنیف از آثار ماندگار موسیقی ایران است که آهنگسازیاش به نام محمدرضا لطفی ثبت شده و آوازش را شهرام ناظری خوانده است.
گویا شهرام ناظری خواننده این اثر در جایی گفته است که ایده و ملودیِ ابتداییِ این اثر ساختهی اوست. حالا برخی از شاگردانِ محمدرضا لطفی برافروخته شدهاند و با بیانِ دلایلی، به دنبال این هستند که ثابت کنند این اثر به طور تمام و کمال ساختهی زندهیاد محمدرضا لطفی است.
شهرام ناظری هم در هفتههای گذشته در این باره صحبتی نکرده است.
در این میان سجاد مهربانی خواننده موسیقی ایرانی با نوشتنِ یادداشتی نسبت به این حاشیهها واکنش نشان داده است. در کارنامه مهربانی چندین سال همکاری و تلمذ در محضر محمدرضا لطفی دیده میشود. همچنین تا کنون چندین آلبوم موسیقی با صدای سجاد مهربانی منتشر شده است. او همچنین خواننده گروه «بازسازی شیدا» بود که به طور مستقیم زیرنظرِ محمدرضا لطفی فعالیت میکرد.
در ادامه متنِ یادداشتِ سجاد مهربانی را میخوانید:
تنها عشق است که خلق میکند
چند روزی است در گوشه و کنار فضای مجازی حاشیههایی درباره فرموده استادِ بی تکرارِ آواز ایرانی جناب شهرام ناظریِ عزیز شکل گرفته است. این صحبتها مربوط میشود به سخنانِ استاد ناظری دربارهی قطعهی «کاروان شهید» که گویا ایشان گفتهاند این تصنیف ساختهی خودش بوده است.
در این میان برخی هم استوار ایستادهاند و تأکید دارند که این تصنیف به طور کامل ساختهی استاد محمدرضا لطفی است و آقای ناظری هیچ نقشی در ساختِ این تصنیف نداشته و فقط آواز آن را خواندهاند.
البته که ملت ما با صدای ملکوتی و ماندگارِ استاد ناظری خاطرهها دارند و داریم. که خوش نشسته است این نغمات آسمانی بر آثار بزرگانی چون پایور، لطفی و ...
بنده به عنوان عضو کوچکی از جامعه ایرانی و نیز خانواده موسیقی ایرانی، با جان و دل دوستدار و مخاطبِ پراشتیاقِ آوازهای استاد ناظری بوده و خواهم بود.
به همین مناسبت برخود لازم دیدم تا چند سطری در این باره بنویسم.
نگارنده حدود یک دهه سعادتِ همنشینی و تلمذ در محضر استاد بی بدیل موسیقی ایرانی جاویدنام محمدرضا لطفی را داشتهام؛ هم به عنوان کارمند فرهنگیِ مؤسسه آوای شیدا( که دفتر شخصیِ استاد لطفی بود) و هم به عنوان هنرآموز آواز ایرانی در مکتب خانه میرزاعبداله با مدیریت و سرپرستیِ ایشان. در آن سالها بارها و بارها و به طور مستقیم از زبان استاد لطفی ذکر خیر توانمندی و خلاقیت در ایدهپردازی و طراحیِ آواز و قطعههای ضربی استاد ناظری را شنیدهام. همچنین بارها و بارها نیز خاطرات خوش روزگار دیرینشان را برایمان تعریف کردهاند.
چند سال پیش و پس از عروجِ لطفیِ زنده نام، مستندی درباره آثار و زندگی هنریِ ایشان دیدم. سکانسی در این مستند هست که اشاره به گفتههای جناب محمد ذکایی شاعر گرانقدرِ تصنیفِ «کاروان شهید» داشت که میگفت: «آقای لطفی ملودی را ساخته و پرداخته آوردند برای من و گفتند زحمت شعرش با شما.»
پیرو این سخنان در روز دوم عروج محمدرضا لطفی در تالار وحدت(اردیبهشت 1393) جناب حسین علیزاده ایراد سخن داشتند و در حضور سیلی از بزرگان هنرِ ایران زمین و دوستدارنی که برای بدرقهی استاد لطفی به خانه ابدی آمده بودند، مهر تأییدی داشتند بر متفکر بودن و منحصر به فرد بودنِ شخصیت هنریِ محمدرضا لطفی، به خصوص اینکه این ویژگی در آثار ایشان بسیار بارز است.
در آن سالهای سخت، این تنها عشق بوده که سبب شکل گیریِ عِرقِ هنری و مودت و همنوردیِ استادان معاصر ما شده و به خلق آثاری فاخر و گرانمایه منجر شده است. آثاری که تا ابد مایه مباهاتِ مردم و موسیقی ایرانی است.
فلذا جهت اینکه بیش از این سخنی به گزاف نرفته باشد، عرض میکنم که در آن سالهای سخت، این تنها عشق بوده که سبب شکل گیریِ عِرقِ هنری و مودت و همنوردیِ استادان معاصر ما شده و به خلق آثاری فاخر و گرانمایه منجر شده است. آثاری که تا ابد مایه مباهاتِ مردم و موسیقی ایرانی است.
بیشک اگر توان و خلاقیتِ هنریِ محمدرضا لطفی و صدایِ اصیل و آسمانیِ شهرام ناظری نبود، چنین اثری هم شکل نمیگرفت. پس بهتر است که ما هم این اثر را به نامِ هر دویِ این استادان بشناسیم و از شنیدنِ چندین و چند بارهاش لذت ببریم.
قلبا تمنا دارم از همه عزیزان، چه در عرصه هنر و چه عموم دوستداران موسیقی ایرانی، به شائبه و شایعات دامن نزده و نگاه خود را پرمهرتر و روشنتر به این اوضاع معطوف دارند. چرا که به یقین استادِ عزیز شهرام ناظریِ بیبدیل، به زودی در این باره سخن خواهد گفت و ابهامات پیش آمده برطرف خواهد شد.
ضمن آنکه استادان لطفی و ناظری در چند دههی اخیر، توان و هنرشان بر همگان اثبات شده است. در این میان هم یکی از آثارِ ماندگارِ موسیقی ایران که حاصل همنشینیِ این دو استاد بوده، همین «کاروان شهید» است.
بیشک اگر توان و خلاقیتِ هنریِ محمدرضا لطفی و صدایِ اصیل و آسمانیِ شهرام ناظری نبود، چنین اثری هم شکل نمیگرفت. پس بهتر است که ما هم این اثر را به نامِ هر دویِ این استادان بشناسیم و از شنیدنِ چندین و چند بارهاش لذت ببریم.
روح آسمانیِ محمدرضا لطفیِ بزرگ، غرق در آرامش و رحمتِ جاودان الهی و وجود مبارکِ شوالیه آواز ایران زمین استاد شهرام ناظریِ عزیز، همواره سلامت و شادکام باد.
تهران آذرماه 1399
کمین دوستدارن موسیقی ایرانی – سجاد مهربانی
انتهای پیام/