به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، همانطور که در گزارشها و مصاحبههایی که با هنرمندان درباره مشکلات بیمه و با سینماداران درباره ضعف حمایتهای دولتی از سالنداران داشتیم، اشاره کردیم که از سویی حمایتهای جدی و منظم و لازم برای حل مشکلات مالی و مسائل بیمهای هنرمندان و سینمادران در این سال کرونایی انجام نشد و هم از سوی دیگر آن میزان حمایتی هم که از این دو بخش که شامل بیشترین ضررهای مالی و جانی بودند، با اما و اگرها و سوخت و سوزهایی همراه بود که عموماً گلایه آنان را در برداشت.
از عدم بیمه بیکاری و بیمه اختیاری هنرمندان با هزینههای بالا گرفته تا وامهای پردههای سینما به مبلغ 10 میلیون تومان که دست آخر به پرداخت وام طول و دراز صندوق اعتباری هنرمندان برای تسویه حساب با دفاترپخش رسید و البته معلوم نشد که این وام نهایتاً به سینمادران برای تسویه حساب پرداخت شد یا خیر؟
اما امروز خبر جالبی را ورایتی منتشر کرده است که در آن از دو اقدام دولت انگلیس برای حل مشکلات مالی و بیمهای هنرمندان و سینماداران گفته است. این رسانه نوشته است که انگلیس طرح بیمه را تا آپریل تمدید میکند: هنرمندان بالای 70 سال بیمه میشوند و همینطور 21 میلیون دلار به سینمادران کمک هزینه میدهد.
اما این تمام ماجرا نیست بلکه صندوق حمایتی از سینما و تلویزیون آنان با بودجه 500 میلیون پوندی نیز اعلام کرده است که در صورتی که پروژهای به علت مشکلات و محدودیتهای ناشی از کرونا خسارت دیده باشد، کمک هزینه به آنان میدهد. این صندوق به عنوان طرح راه اندازی مجدد تولید فیلم و تلویزیون شناخته میشود و در چنین روزهایی کارایی خود را نشان میدهد. تا به حال 100 پروژه برای دریافت این کمک هزینه معرفی شدهاند. آیا سینمای ما از چنین صندوقی بهرهمند است؟
دولت همچنین دامنه این طرح را برای پوشش بازیگران و خدمه بالای 70 سال که قبلا از این طرح محروم بودند گسترش داده است.
همینطور حمایتهای دیگری برای سالنهای سینمایی در راه است خصوصاً به دلیل اینکه آنان برای اکران فیلم بفروش «زن شگفتانگیز 1984» آماده بودند اما به علت بسته شدن سالنهای سینما تنها یک چهارم سالنهای آن اکران داشتند.
بریتانیا در حال توزیع 16 میلیون پوند (21.6 میلیون دلار) کمک مالی از موجودی 1 میلیارد و 570 میلیون پوندی (2.1 میلیارد دلاری) خود در صندوق بازیابی فرهنگ بین بیش از 200 سینمای مستقل در سراسر انگلیس است.
از 840 سینمای انگلیس، در حال حاضر 228 سینما به دلیل محدودیتهای ویروس کرونا بازند. از آنجا که دولت تدابیر بیشتری را برای دوره تعطیلات اعمال میکند، ممکن است موارد دیگری نیز بسته شود.
به عنوان مثال یکی از سالن های سینمایی که قرار است 121 هزار و 448 پوند (164،000 دلار) کمک بلاعوض دریافت کند، سینمای الحمرا در پنریث است. سینمای پاویلیون هایلشام 55 هزار و 446 پوند، سینمای ایلکلی 204 هزار و 421 پوند، رکس 350 هزار و 332 پوند و چندین سینمای دیگر در حال دریافت کمکهای مالی خود از دولت انگلیساند.
همینطور به این کمکها میتوان کمکی که صندوق مالی مؤسسه فیلم بریتانیا (BFI)، به نمایندگی از وزارت دیجیتال، فرهنگ، رسانه و ورزش اختصاص داده شده بود را نیز اضافه کرد.
باتوجه به این اعداد و ارقامی که گفته شد به نظر میرسد که سینماهای انگلیس در شرایط کرونایی میتوانند تا مدت قابل قبولی به حیات خود بدون نگرانی ادامه دهند. شیوه کمک مالی دولت انگلیس به این سینماها جالب توجه و البته تحسینبرانگیز است: صندوقهای مالی حمایتی.
بله، صندوقهایی که کمکهای بلاعوض به جای وامهایی با سود چندین درصد بدهند که وامگیرنده را به جای آنکه راغب به دریافت آن کند بیشتر پشیمان و فرار میدهد. نحوه کمکهای این صندوقهای دولتی و خصوصی کاملاً مبتنی بر هدف حمایت در شرایط سخت و زنده نگه داشتن بدنه فرهنگ و هنر این کشور است.
اما ما در همین یک سال گذشته اگرچه اقداماتی در راستای حمایت از هنر و صنعت سینما انجام دادیم اما در مجموع قابل دفاع و رضایت بخش نبود. چه اولاً به جای درست کردن مشکلات و مسائل از مبنا و به تعبیر معروف اصلاحِ آبی که از سرچمشه گل آلود است تنها 3 ماه برای هنرمندان خانه سینما حق بیمه آنان را پرداخت کردیم و از آن به بعد باز هم آنان با مشکلات مالی سنگین بیمه تأمین اجتماعی دست به گریبانند.
اگر هنرمندان بالای 70 سال انگلیس که تا به الان مشمول بیمه نبودند و میتوانند از این به بعد بیمه شوند نه تنها هنرمندان مسن ما که حتی هنرمندانی که بالای سن قانونی باشند نیز امکان برخورداری از بیمه را ندارند. به این اضافه کنیم که هنرمندان بازنشسته نیز از مستمری بسیار پایین 2 میلیون و 700 هزار تومانی برخوردارند. بعید است که مستمری بگیران بازنشسته انگلیس از چنین حقوق پایینی برخوردار باشند.
مقایسه شیوه کمک به سینمادران انگلیس با کمک به سینماداران ما نیز واقعاً مایه تأسف برای سینمای ایران است که طرح صندوق قرض الحسنه که اساس اسلامی و در فرهنگ ما نهادینه شده است بیشتر از اینکه در کشور ما به داد سینمادران و هنرمندان برسد مورد بهره برداری دولت بریتانیا برای حل مشکلات مالی سینماداران قرار گرفته است.
شکی نیست که مشکلات مالی دولت و شرایط بد اقتصادی در این ایام قابل کتمان نیست اما بودجه وزارت بزرگی مانند فرهنگ و ارشاد اسلامی قطعاً بیشتر و قدرت آن بزرگتر از کمکهایی مانند وام 10 میلیون تومانی برای هر پرده بود. وامی که صندوق اعتباری هنر نیز به سینماداران برای تسویه حساب با دفاتر پخش داد در نهایت توسط آنان باید در شرایطی که فروش ندارند تسویه شود.
خانه سینما نیز در این مدت بلکه در تمام سالهای قبل باید به فکر صندوقی قدرتمند و جدی برای حل مشکلات اعضای صنوف طراحی میکرد که هم دستش جلوی دولت دراز نباشد و هم بتواند به صورت ضربالاجلی مشکلات مالی هنرمندان را حل کند.
بیمه هنرمندان نیز باید با همکاری خود وزیر فرهنگ و معاونت سینمایی او در جلساتی با مدیران بیمه تأمین اجتماعی حل و فصل گردد تا تغییر و تحول اساسی برای بیمه آنان رخ دهد و بهره واقعی بیمه شامل حال آنان شود.
اینگونه و با حمایت جدی اصناف و دولت و با برنامهریزی میتوان به پیشرفت سینمایی کشور امیدوارم بود نه با برنامههای مقطعی و کوچک که بیشتر به فقیرتر شدن سینما دامن میزند.
انتهای پیام/