به گزارش گروه بین الملل خبرگزاری تسنیم، حملهای که ارتش رژیم صهیونیستی ساعت 11 و 30 دقیقه صبح روز یکشنبه 27 دسامبر 2008 (7دی1387) علیه نوار غزه آغاز کرد تا 18 ژانویه 2009 (29دی1387) ادامه یافت و براثر آن حدود 1500 فلسطینی به شهادت رسیدند که بیش از 400 نفر آنها کودک و 111 نفر نیز زن بودند و قریب 4هزار و 500 فلسطینی نیز زخمی شدند. روز آغازین این جنگ، خونینترین روز در تاریخ فلسطین محسوب میشود به گونهای که بیش از 200 فلسطینی بر اثر حملات هوایی رژیم صهیونیستی به شهادت رسیده، بیش از 700 نیز مجروح شدند تا جایی که این روز را یکشنبه سیاه نامیدند.
در این جنگ دست کم 100 سرباز صهیونیست به هلاکت رسید و حدود 1000 نفر از صهیونیستها نیز زخمی شدند اما صهیونیستها این آمار را بسیار کمتر از حقیقت میدانی و در حدود 10 کشته اعلام کردند؛ دروغی که با تشییع سربازانشان آشکار شد.
پیشینه جنگ
جنگی که از سوی رژیم صهیونیستی «عملیات سرب گداخته» و از سوی مقاومت «عملیات فرقان» نامیده شد، نتیجه شکستن مداوم آتش بس 6 ماههای بود که 8 ژوئن 2008 (19 خرداد 1387) بین رژیم صهیونیستی و گروههای مقاومت با میانجیگری مصر منعقد شده بود. علاوه بر اینکه رژیم صهیونیستی به تعهداتی که در جریان آتش به آنها ملتزم شده بود از جمله رفع محاصره نوار غزه عمل نکرد.
در این شرایط ، هنگامی که میانجی این آتش بس یعنی مصر خواستار تمدید توافق آتش بس شد از سوی گروههای مقاومت به رهبری جنبش حماس مورد موافقت قرار نگرفت. از سوی دیگر در تاریخ 4 نوامبر 2008 (14آبان1387) شلیک موشکی از سوی رژیم صهیونیستی به نوار غزه منجر به شهادت 6 نفر از اعضای جنبش حماس شد. در پاسخ به این اقدام صهیونیستها، در پایان تاریخ آتش بس یعنی جمعه 19 دسامبر 2008 (29آذر1387) جنبشهای مقاومت اقدام به شلیک 130 موشک کاتیوشا و خمپاره به سمت شهرکهای صهیونیست نشین اطراف غزه کردند. همین پاسخ مقاومت بهانه نهایی را که صهیونیستها مدتها به دنبال آن بودند به دست این رژیم داد تا ناجوانمردانه ترین جنگ در تاریخ فلسطین را علیه نوار غزه کلید بزنند؛ جنگی که خصمانه ترین اقدامات انسانی را که تاریخ به خود ندیده بود رقم زد.
هدف قرار دادن اهداف غیرنظامی
یکی از مشخصات مهم این جنگ هدف قرار دادن نقاطی بود که به هیچ وجه نقاط نظامی نبوده، بلکه محل تجمع مردم بیپناه بود. صهیونیستها در همان روزهای نخستین حمله، تمرکز خود را بر حمله هوایی قرار دادند و در این حملات مساجد، مدارس، مقر آژانس آونروا، بیمارستانها و خانههای مسکونی اهالی غزه را هدف قرار دادند. صهیونیستها این اقدام را با دروغی بزرگ مبنی بر اینکه جنبشهای مقاومت از این مکانها برای حمله نظامی و نگهداری سلاح استفاده می نند انجام داد اما این مدعای بزرگ دروغین را دیده بان حقوق بشر تکذیب کرد.
به کارگیری سلاح های ممنوعه
غیر انسانیتر از هدف قرار دادن مناطق مسکونی و عمومی این بود که صهیونیستها این اهداف را با سلاحهای ممنوعه بینالمللی هدف قرار دادند. شایع ترین این سلاح های بمبهای فسفر سفید بود که ضمن ایجاد آتش سوزی در مکانهای اصابت، موجب سوختگیهای عمیق در جسم مجروحان میشد.
نوع دیگر سلاحهای ممنوعه- که پس از عراق به کار گرفته شد- گلولههای اورانیوم غنی شده بود. گلولههای فوق علاوه بر اثراتی که در زمان اصابت ایجاد میکردند پس از بهبودی فرد مجروح، موجب ابتلای فرد به بیماریهای صعب العلاج چون سرطان میشد.
جنگی تمام عیار و ناجوانمردانه
این جنگ را می توان ناجوانمردانهترین جنگ تاریخ فلسطین نامید چرا که در زمانی این جنگ بر نوار غزه تحمیل شد که گروههای مقاومت در دورهای که هنوز به آمادگی کنونی نرسیده، امکاناتی جز خمپارهها و موشکهای کوتاه برد در اختیار نداشتند، مورد هجوم قرار گرفتند. اگرچه دشمن در جنگ سال 2014 حجم وسیعتری از سلاحهای ممنوعه را به کار گرفت اما در آن سال گروههای مقاومت در موقعیت مناسبتر و آمادگی قابل توجهی قرار داشتند. اما در سال 2008 نوار غزه با وجود عدم آمادگی مناسب از همه جهت تحت فشار قرار داشت.
در این دوره نوار غزه در محاصره کامل به سر میبرد و مردم نوار غزه و گروههای مقاومت از سوی دستگاه امنیتی حکومت خودگردان تحت فشار شدید قرار داشتند. بسیاری از رهبران و اعضای فعال حماس توسط دستگاه امنیتی حکومت خودگردان دستگیر شده، برخی از فرماندهان شاخص آنها نیز ترور شده بودند. در همین زمان رژیم صهیونیستی علیه نوار غزه و گروههای مقاومت خونین ترین حملات را انجام داد. در عین حال حملات زمینی به نوار غزه در زمانی انجام شد که گروههای مقاومت هنوز از سازماندهی متحد کنونی برخوردار نبودند.
همه اینها موجب شد سختترین روزهای نوار غزه در این جنگ برای مردم مقاوم فلسطین و گروههای مقاومت رقم بخورد و آنها هم از جانب سازشکاران فلسطین، هم رژیم صهیونیستی و هم کشورهای مرتجع عرب تحت فشار و هجوم قرار گیرند. اما با همه اینها، روزهای سخت جنگ سال 2008 با پایداری و مقاومت با سرافرازی و بدون سرخم کردن مقابل دشمن تا بن دندان مسلح به پایان رسید و امروز مقاومت به جایی رسیده است که تعیین کننده میدان نبرد است و دشمن جرأت حمله به نوار غزه را ندارد.
انتهای پیام/