گروه سیاسی خبرگزاری تسنیم - سیده فاطمه حبیبی: با انتشار گزارش تفریغ بودجه سال 98، مشخص شد دولت در سال گذشته از مجموع 274 جزء بند و تبصره، فقط 94 حکم (معادل 34.3٪) را بهطور کامل اجرا کرده است و مابقی را یا اجرا نکرده یا ناقص اجرا کرده است.
از عمده ترین آنها ، عدم اجرای مصوبات مربوط به سهم عدالت آموزشی است. و آن چنان گل درشت بود که توسط رییس دیوان محاسبات، در مجلس به عنوان یکی از شاخصترین تخلفات دولت ذکر شد.
سال 1393 قانونی با عنوان «قانون الحاق به مقررات مالی دولت» تصویب شد که دولت و به تبع آن «سازمان ملی گاز ایران» مکلف میکرد به ازای هر متر مکعب گاز طبیعی، 10 درصد بهای گاز مصرفی را به عنوان عوارض دریافت کند.
بیست درصد این اعتبارات سهم آموزش و پرورش میشد و آموزش پرورش هم موظف بود پس از دریافت این اعتبارات، آن را به دست «سازمان توسعه تجهیز و نوسازی مدارس کشور» برساند؛ جهت تهیه سیستم گرمایشی ایمن مدارس، با اولویت مناطق روستایی، محروم و کم برخوردار.
هنگام بررسی لایحه بودجه سال 98، در حالیکه جامعه در شوک آتش سوزی مدرسه اسوه حسنه زاهدان که به مرگ چند دانش آموز خردسال انجامید قرار داشت؛ مجلس سهم آموزش و پرورش را از 20 درصد به 50 درصد افزایش داده و آن را در بودجه سال 98 لحاظ کرد. تا به گفته نمایندگان آن روز مجلس، مشکل ایمن سازی سیستم گرمایشی مدارس ظرف یکسال حل شود.
این افزایش سهم پس از چندین حادثه دردناک ، که آخرینش در زاهدان رخ داده بود، گرچه دیر اما امیدوار کننده بنظر میرسید. و با استقبال و همچنین برنامه ریزی مسئولین نوسازی مدارس همراه شد.
از جمله اینکه رخشانی مهر رئیس سازمان نوسازی، توسعه و تجهیز مدارس کشور با استقبال از این تصمیم وعده داد «سال آینده با کمک این اعتبارات قادر خواهیم بود لوله کشی را از علمک مقابل مدرسه به داخل فضای آموزشی ببریم و در مناطق روستایی که این شرایط را دارند تمامی بخاری های نفتی را جمع آوری کنیم» ( ایرنا)
اما اکنون که گزارش 580 صفحه ای تفریغ بودجه دیوان محاسبات منتشر شده است، و نیز بنا به گفته مهرداد بذرپاش در مجلس، مشخص شد یکی از عمدهترین تخلفات اجرایی بودجه، مربوط به «شرکت ملی گاز» بوده است که از سهم 50 درصدی آموزش و پرورش، تنها 36 درصد آن را پرداخته است. پولی که این شرکت از مشترکان اخذ کرده تا صرف محرومان جامعه شود، به دست آموزش و پرورش و به تبع آن مدارس محروم نرسیده است. تا ما همچنان در تنگنای بودجه و اضطراب فاجعههایی از قبیل شین آباد و اسوه حسنه زاهدان باشیم. مسئولان وزارت ثروتمند نفت و شرکت ملی گاز ایران به خوبی میدانند این اعتبارات حق دانشآموزان مناطق کم برخورداری است که به دلیل کم کاری آنها از نعمت گاز محرومند، اما باز از دادن حقشان در قالب همین مقدار نقدینگی هم سرباز میزنند. و گویا کسی هم نمیتواند معترض این وزارتخانه قلدر شود تا سهم محرومان را بگیرد.
اما ماجرای نادیده گرفتن حق مدارس مناطق محروم به همین جا ختم نمیشود. در ماده 63 برنامه توسعه ششم، بندی وجود دارد (بند ث) که دولت را موظف میکند هرساله بیست درصد از موجودی و وصولی ارزی کشور را برای تکمیل پروژه های نیمه تمام آموزش و پرورش، و افزایش ایمنی و مقاوم سازی مدارس، به حساب درآمدهای عمومی خزانه واریز کند.
هیأت امنای حساب ذخیره ارزی، نیز پس از بررسی موجودی حساب، طی مصوبه مورخ 1398/12/5مقرر نمود به همین منظور تا مبلغ پانزده میلیون دلار از حساب ذخیره ارزی در اختیار سازمان نوسازی توسعه و تجهیز مدارس کشور قرار گیرد. امّا در نهایت شگفتی از طرف دولت در سال 1398هیچ مبلغی به حساب خزانه واریز نشده و خزانه داری کل کشور نیز در این خصوص پرداختی نداشته است.
به همین سادگی سهم سیزده میلیون دانش آموز مدارس عادی، بویژه دانش آموزان مناطق محروم از درآمد ارزی کشور نادیده گرفته و حتی یک ریال هم برای بهبود فضای آموزشی پرداخت نشد.
اینها همان ردیف بودجه عریض و طویلی است که هر ساله تحت عنوان عدالت آموزشی به جامعه نشان داده میشود، اما در عمل به همین سادگی از آن گذر میشود، در حالیکه هیچ گاه خبر تخلف دولت از بودجه خصوصی سازی، اعم از سهم ناحق مدارس غیرانتفاعی و یا خرید خدمت، معمولا شنیده نمیشود. گویا دولت هرکجا کم می آورد از عدالت آموزشی و سهم دانش آموزان محروم میزند. و آموزش و پرورش هم اعتراضی ندارد.
انتهای پیام/