به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، با پایان یافتن مهلت ثبت نام برای حضور در جشنواره فیلم فجر، اخبار گوناگونی هر روز از دبیرخانه و روابط عمومی جشنواره منتشر میشود که رفته رفته اطلاعات عموم مردم را درباره آن تکمیل میکند.
بعد از انتشار فهرست 110 تایی فیلمهای ثبت نامی در جشنواره فیلم فجر اعلام شد که از این تعداد آنهایی که مطابق آئیننامه جشنواره و فراخوان باشند امکان حضور در جشنواره را دارند و برای همین طبق بررسیهای اولیه به نظر رسید که از این میان، نصف فیلمهای ثبت نامی در وهله اول از گود رقابت بیرون گذاشته و یک اَلَک کامل میشوند.
تحلیل اولیه این بود که با این حساب باید نزدیک به 50 فیلم در جشنواره حضور داشته باشند و با در نظر گرفتن اینکه 10 روز زمان برگزاری جشنواره است باید روزی 5 فیلم در سینمای اصحاب رسانه اکران داشته باشد. اما اینجا مشکلی وجود داشت؛ اینکه در این صورت تعداد فیلمهای حاضر در هر روز تفاوتی با اکرانهای سال قبل ندارد و این مخالف رعایت پروتکلهای بهداشتی است که سازمان سینمایی خود را ملزم به رعایت آن دانسته است.
سازمان سینمایی و جشنواره فیلم فجر برای حل این مشکل ایدهای را کارگر کرد و آن اینکه تنها فیلمهایی در جشنواره اکران شوند که نامزد یکی از بخشهای جشنواره باشند. اینگونه تعداد فیلمهایی که در سینماها اکران میشوند کمتر از نصف فیلمهای مطابق با آئیننامه خواهد بود و به نظر میرسد که تعداد فیلمهای اکرانی نیز روزی سه فیلم باشد و به این ترتیب موارد بهداشتی برای دوری از ابتلای به بیماری کویید-19 نیز بیشتر خواهد شد. بنابراین در اینجا یک الک دیگر فیلمهای جشنواره را پایین میریزد و تنها فیلمهای منتخب جشنواره و سازمان سینمایی انتخاب میشوند.
با این حساب فیلمهای زیادی (شاید نزدیک به نصف فیلمهای مطابق با آئیننامه) توانایی حضور در جشنواره فیلم فجر را ندارند و یکی از اصلیترین امکانات و امتیازات جشنواره فیلم فجر یعنی تبلیغ فیلمها برای اکران سال بعدشان و قدرت گرفتن جریان رسانهای سینمای کشور از دست میرود.
البته میدانیم که کرونا و خطرات ناشی از آن در واقع بلای جان سینما و کشور شده است و محدودیتهای ناشی از آن را باید قبول کرد. اما مدیران جشنواره فیلم فجر میتوانستند با برقرار کردن هیأت انتخاب جشنواره در دور اول و مانند سالهای قبل بعد از حذف فیلمهایی که پروانه ساخت ندارند و یا به صورت ویدئویی ساخته شدهاند، آنهایی را که از نظر فنی و هنری شرایط لازم را برای حضور ندارد رد کنند و بعد از آن داوران با حجم اندکی از فیلمها روبرو و تمام آثار در جشنواره شرکت داده شوند و رقابتی جدیتر و سالمتر شکل بگیرد.
اما امسال با اشتباه حذف هیأت انتخاب نه تنها فیلمهایی که قابلیت حضور در جشنواره را دارند اکران نمیشوند بلکه لطفی که قرار بود به فیلمسازان بشود تا فیلمهای مختلف و متعددی در جشنواره حاضر شوند رخ نمیدهد و از اساس روی هوا رفته و انگار نه انگار. اینگونه چتری که قرار بود برای در بر گرفتن فیلمهای مختلف با سلایق گوناگون باز شود بسته میشود که حتی امکان بروز ناراحتی و اعتراض برای علاقهمندان شرکت در جشنواره که الک شدهاند نیز وجود دارد.
بنابراین تنها کاری که جشنواره امسال کرد حذف هیأت انتخاب بود تا برای فیلمسازان کمی صورت مهربانانه پیدا کند و در سال آخر دولت، بخش فرهنگی دولت کارنامه جذابتری برای ویترین خود داشته باشد.
اما جدای از این بحث این فهرست پرماجرای 110تایی نکته مهم دیگری هم دارد که برخی از اصحاب رسانه به آن توجه کردهاند. این فهرست بلندبالا نشان میدهد که تولید در سینمای ایران باوجود کرونا ادامه داشته است، البته بخشی از آن برای سالهای قبل است که میتوان گفت نصف این فهرست متعلق به امسال است. این تعداد فیلم طبیعتاً هزینههای زیادی برای ساخت تجربه کردهاند و سؤال اینجا است که اگر سینمایی برای اکران نباشد چگونه گردش مالی برای سینمای ایران برقرار است و چرخ آن چگونه میتواند بچرخد؟
به نظر میرسد که دیگر اکران برای سینمای ما مهم نیست و اقتصاد ایران واقعاً در شرایط عجیب و مرموزی قرار دارد.
آن از وضعیت جشنواره فیلم فجر و این هم از اقتصاد عجیب و غریب سینمای ما؛ واقعاً سینمای شگفتی داریم.
انتهای پیام/