به گزارش خبرگزاری تسنیم از رشت، سپیدرود رشت و ایرانجوان بوشهر دو تیم قدیمی و ریشهدار فوتبال ایران در حالی شنبه این هفته در رشت به میدان میروند که حضور این دو تیم با اصالت در فراموشخانه لیگ دسته دوم نه فقط برای هواداران این دو تیم که برای کل فوتبال ایران فاجعه است.
در شرایطی که فوتبال ایران در تمام سطوح پر شده از تیمهای یکشبه تاسیس شده و نوبنیان و تیمهای قدیمی و ریشهدار عرصه رقابت را به تیمهای متمول و وابسته دولتی و نیمهدولتی باخته اند، زنده ماندن تیمهایی مثل سپیدرود و ایرانجوان که بالای نیم قرن اصالت دارند کورسوی امید را در دل فوتبال دوستان زنده نگه میدارد.
تاریخ تاسیس ایرانجوان بوشهر 1327 است و سپیدرود رشت 1347 یعنی این دو تیم به ترتیب 72 و 52 سال قدمت دارند و این اعداد وقتی مهم و جالب میشوند که بدانیم در لیگ یک اگر از ملوان انزلی فاکتور بگیریم هیچکدام از 17 تیم باقی مانده پیش از سال 1370 وجود نداشتند (شاهین شهرداری بوشهر یک تیم تازهتاسیس است و با شاهین بوشهر تفاوت دارد) و در لیگ برتر نیز تعداد تیمهای تازه تاسیس کم نیست.
این دو تیم از لحاظ شکلگیری و ساختار هم بسیار به هم شبیه هستند و همانطور که سپیدرود را خانواده صومی به کمک گروهی از سرشناسهای شهر رشت تشکیل دادند و بنا نهادند ایرانجوان هم توسط چند نفر از خانوادههای سرشناس بوشهری تاسیس شد و در میان حمایتهای هواداران پرتعداد دو تیم تا امروز با تمام مشکلات پا برجا ماندند.
دو باشگاه قدیمی فوتبال ایران از تیمهای بازیکنساز فوتبال ایران هم هستند و همین الان هم در غیاب این باشگاه در سطح نخست فوتبال ایران بازیکنهای مطرح بسیاری را به فوتبال کشور معرفی کردهاند تا نشان دهند که استمرار در فعالیت با بازدهی و بازیکنسازی رابطه مستقیم دارد.
اگر از ستارههای قدیمی این دو تیم بگذریم، مهدی طارمی، حسین ماهینی، مهدی قائدی، دانیال ماهینی و عزت اله پورقاز از ایرانجوان و محمد آبشک، شایان مصلح، عماد میرجوان، محمد بلبلی، میثم تهیدست، محمد میری و حمید ملکی از سپیدرود تنها مشتهایی هستند که از خروار خروار کارخانه بازیکنسازی این دو تیم به بالاترین سطح فوتبال ایران معرفی شدند و در حال حاضر در میادین حضور دارند.
فوتبال حاضریخور ما اگر میخواهد همچنان به حیات خود ادامه دهد ناگزیر است که مانع نابودی و انحلال تیمهای ریشهدار و بازیکنسازی بشود که بهمعنای واقعی کلمه نقش هوا را برای فوتبال ما بازی میکنند و اگر در جنگ نابرابر تیمهای خلق الساعه با جیبهای پرپولشان با تیمهای خصوصی و کمبضاعت، ریشهدارها قافیه را ببازند، فوتبال ما در واقع بازنده اصلی خواهد بود.
در فوتبالی که ابومسلم، شاهین بوشهر و تهران، شموشک، راه آهن، جنوب اهواز، پاس تهران و آرارات جایی برای نفس کشیدن و زنده ماندن نیافتند اگر همین تعداد تیمهای محدود باقیمانده قدیمی هم قطره قطره آب شده و از صحنه فوتبال محو شوند نه تنها اعتبار فوتبال ایران بیش از این کم خواهد شد که خیلی زودتر از حد تصور شاهد سقوط فوتبال نیمه ورشکسته خواهیم بود.
دلیل این اتفاق خیلی ساده است و کافی است که ببینیم از آخرین باری که فوتبال، تبریز کریم باقری و خطیبی تولید کرده چند سال میگذرد؟ پس از نویدکیا کدام اصفهانی را در حد او در تیم ملی دیدیم و پس از ابومسلم با وجود حضور مشهد در لیگ برتر چند بازیکن در مثل خسرو حیدری و عنایتی در این فوتبال متولد شده است و تمام اینها بزرگترین دلیل است که با رشد فوتبال متکی بر پول تولید بازیکن از تیمها رخت بسته است.
اگر قرار است که به فوتبال ما ستارهای تعلق بگیرد آن ستارهها باید بر مبنای حضور تیمهای قدیمی، اصیل، پرهوادار و البته خصوصی واقعی در سطوح بالا باشد و اگر قرار است سپیدرود رشت و ایرانجوان بوشهر از این فوتبال پاک شوند لیگ ایران از لحاظ قدمت تفاوتی با کشورهای تازه از راه رسیده جنوب خلیج فارس نخواهد داشت.
انتهای پیام/622/ ع