به گزارش خبرگزاری تسنیم از رفسنجان ، در این بحبوبه بیکاری و مشکلات اقتصادی، شناسایی ظرفیتهای استانی و محلی بهترین فرصت برای اشتغالزایی است. در کشورهای رو به توسعه امید اول ارتقای بنیان اقتصادی خانوادهها و رشد و توسعه کشور بانوان کارآفرین هستند.
موفقیت بانوان کارآفرین نه تنها سبب سودهای اقتصادی میشود بلکه منافع اجتماعی و فرهنگی هم ایجاد میکند. گر چه در گذشتهای نه چندان دور کارآفرینی محدود به آقایان بود اما در چند دهه اخیر بانوان نیز به این حوزه وارد شده و موفقیتهای چشمگیری کسب کردهاند.
با فرارسیدن ایام ولادت بهانه خلقت عالم هستی حضرت فاطمه زهرا(س) بر آن شدیم تا پای صحبتهای یکی از بانوان موفق و کارآفرین شهرستان رفسنجان؛ زینب کبیریان بنشینیم.
زینب کبیریان، متولد سال 1363، دانش آموخته زبان و ادبیات فارسی و از کارآفرینان این حوزه است. وی با استفاده از نتایج تز دکتریاش که مربوط به ادبیات عامیانه بود یک مؤسسه پژوهشی، شرکت فناوری و انتشاراتی با موضوع رفسنجان پژوهی تأسیس کرده است و به احیای فرهنگ و ادبیات عامیانه و هنرهای دستی زنانه در شهرستان رفسنجان میپردازد.
وی در یک سال فعالیت خود علاوه بر کارآفرینی در حوزههای فرهنگی و هنری آثاری از جمله "بافه"، "فرهنگ شفاهی کودکان رفسنجان"، "قصههای مردم رفسنجان"، "فرهنگ شفاهی زنان رفسنجان"، "اصطلاحات مردم رفسنجان" ، "مجموعه داستان کوتاه سکوت ضروری" و "بی بی گل افروز" را منتشر کرده است.
کبیریان در ارتباط با چگونگی ایجاد شرکت خلاقانه خود در گفت وگو با تسنیم اظهار داشت: موضوع پایان نامه من در ارتباط با ادبیات عامیانه بود و دوبیتیهای محلی را گردآوری و تحلیل کرده و از این منبع مطالب بسیار خوبی را درباره هنرهای منسوخ شده در رفسنجان استخراج کردم که یکی از آنها پوشاک سنتی بانوان رفسنجان و جزئیات آن بود که یکی از این جزئیات هنر خط دوزی بود.
وی با اشاره به هنر خط دوزی عنوان کرد: خط دوزی همان گلدوزیهای روستایی است که قدمت آن را هزار ساله میدانند و حدود 50 سال است که این هنر منسوخ شده است؛ این هنرها ارتباط تنگاتنگی با محتویات ادبیات عامیانه دارند و توصیف طبیعت در شعرها و قصههای محلی با این هنرها در صنایع دستی شکل میگرفتند.
کبیریان افزود: ایده این شرکت در ذهن من جرقه زد اما تصمیم جدی برای تأسیس آن نداشتم و بیشتر به دنبال تأسیس مرکز مطالعات رفسنجان بودم و در خود نمیدیدم که به دنبال هنر خیاطی بروم اگرچه ذوق این کار را هم داشتم و پوشاک سنتی رفسنجان که شامل لباس کار، دخترانه و مهمانی بود را احیا کنم.
بانوی کارآفرین رفسنجانی در ارتباط با اجرای ایده خود گفت: آبان سال 98 بود که ایده خود را با فاطمه شمسی و زهرا علیسنجی که دو نفر از دانشجویان من بودند و ارتباط دوستانهای باهم داشتیم مطرح کردم و آنها با ایده من آشنا شدند. پس از مدتی فاطمه شمسی از ایده من استقبال کرد و پیشنهاد داد که ما سه نفر این کار را با هم اجرا کنیم.
زینب کبیریان ادامه داد: همان زمان ایده را به مرکز رشد دانشگاه ولی عصر(عج) ارائه دادیم و چون نخستین کسانی بودیم که در حوزه علوم انسانی ایده داشتیم از ایده ما استقبال شد و به ما قول حمایت دادند. اما ظرفیت دانشگاه برای حمایت از همه ایدهها محدود است بنابراین تکیه ما بر پس اندازهای خودمان و به گرفتن وام بود و این گونه بود که توانستیم این شرکت را راه اندازی کرده و در اردیبهشت سال 99 شرکت تن گل را به ثبت برسانیم.
وی با بیان اینکه اسم این شرکت را از یک روستای فراموش شده کوهستانی در رفسنجان به نام تن گل ایده گرفتیم ادامه داد: این شرکت با تکیه بر ادبیات عامیانه و فرهنگ مردم کار خود را ادامه داده و برای زندگی مدرن از اصالت و سنت دیرینه کسب محتوا میکند.
کبیریان با اشاره به نحوه جمعآوری اطلاعات هنر خط دوزی بیان کرد: ما سه نفر با اشتیاق در روستاهای رفسنجان به تحقیق میدانی درباره این هنر پرداختیم و نمونههای مختلف را از این هنر گردآوری کردیم و از هنر خط دوزی روی وسایلی مثل پرده، رو سماوری، روی طاقچه و وسایل دیگر که از ذوق و هنر بانوان قدیمی الهام گرفتند و با عکس و فیلم گرفتن این هنرها را ثبت شناسنامهدار کردند و از بانوان روستایی این هنر را یاد گرفتند و هنروران جوانتر را پرورش دادند و گلدوزیها را تولید کردند.
وی افزود: شروع کار ما با تولید پوشاک برای بانوان بود که لباسهای سنتی را با حفظ اصالت اما مدرن تولید میکردیم اما چون هزینه زیادی داشت به سمت تولید صنایع دستی، روتختی، رانر، رومیزی، کوسن، تابلوی گلدوزی و زیورآلات رفتیم اما باز هم تولید پوشاک را داریم.
بانوی کارآفرین رفسنجانی در ارتباط با مواد اولیه مورد استفاده در تولیدات شرکت خود بیان کرد: برای بستهبندی وسایل از پارچههای تمام پنبه و از هنر خط دوزی با استفاده از گلهای روییده در اطراف رفسنجان استفاده میشود؛ جعبههای استفاده شده کاملاً دست ساز هستند و از نخهای قدیمی با رنگهای اصیل و پارچههای با کیفیت استفاده میشود.
وی با اشاره به اشتغالزایی ایجاد شده در این شرکت عنوان کرد: ما در این شرکت برای هنر خط دوزی از 50 بانوی روستایی که سرپرست خانواده و یا بیبضاعت هستند، برای کارهای هنری، از 10 نفر جوانان با ذوق و هنرمند و 3 نفر سفالگر کمک میگیریم و در مجموع 63 نفر مشغول به کار هستند که تمام تیم ما از بانوان هستند.
کبیریان با بیان نحوه بازاریابی این شرکت گفت: ابتدا فروش را به صورت عمده داشتیم و خودمان به شرکتها و کارخانههای مختلف برای بازاریابی میرفتیم و چون خانم بودیم کسی ما را جدی نمیگرفت اما ما کار خود را با جدیت ادامه دادیم و خود را به همه ثابت کردیم و به تازگی هم فروش تکی از طریق فضای مجازی را پیش گرفتیم و برنامه ما برای آینده صادرات به همه نقاط جهان است.
زینب کبیریان به عنوان یک مادر از سختی کار خود میگوید: من قبل از اینکه یک استاد و مؤسس و نویسنده باشم یک مادر برای دو فرزند خود هستم و تربیت صحیح فرزندانم برای من در اولویت است، البته کار من مدیریت این شرکت از راه دور نبود و جلسهها تا قبل از تشکیل کارگاه 100 درصد در منزل من برگزار میشد و بسیاری از کارها به حضور من احتیاج داشت اما بعد از راه اندازی شرکت و پذیرش یک پروژه سنگین تقریباً بیشتر انجام کارها بر عهده خانم شمسی و علیسنجی بود و به من این امکان را دادند که اتمسفر زندگی من بیشتر در خدمت امنیت روحی فرزندانم باشد، ما سه نفر در شروع کارمان اصلاً جدی گرفته نشدیم و کسی ما را حمایت نکرد اما ما خود را به همه ثابت کردیم و توانستیم این شرکت را به ثبت برسانیم و مطمئن هستیم که در آینده نیز به موفقیتهای بیشتری خواهیم رسید.
انتهای پیام/511/ی