خبرگزاری تسنیم-سیدمحمد حسینی*: «تی تی» از آن دست فیلمهایی است که وقتی تمام میشود تازه چالش ابهام نقد در خصوص آنها آغاز میشود. اینکه منتقد تصمیم بگیرد در این انبوه دادههای ذکر شده اعم از متنی و فرامتنی کدام موضوع را دست آویز خود قرار دهد برای رسیدن به یک نقد یکپارچه. اینکه خط باکره و ارتباط آن با موضوع حضرت مریم را دستمایه مضمونی قرار دهد و یا سادگی بلاهت گونه و گاهاً معصومانه برخاسته و برساخته از طبیعت و چالش میان روان پاک در مقابل مغز علمی را کنکاش کند.
یا حتی اینکه مردان سوء استفاده کننده و مردان نیازمند و مردان در حسرت فرزند و اصولاً مردانگی گرفتار و درمانده را دستمایه قرار دهد که در بیانیه فیلمساز این درماندگی ذاتی و اصولاً برساخته از نژاد است و یا کنکاش علمی را در مقابل تأثیرات ماورایی و باورهای قومیتی و اصالت و وجاهت دادن به باورهای ماورایی را درست یا غلط انگاری کند و در خصوص آن بنویسد.
و یا حتی سرنوشت کودکانی را مد نظر قرار دهد که در این آشفتگی یا محصول خواست بیرون از توانایی والدین هستند یا مقهور جدایی والدین و یا دست کم رها شده که نهایتاً در دست کولیهای دوره گرد بزرگ شده و تبدیل به تی تی شدهاند. و دست آخر گره خوردن تقدیر و سرنوشت آدمها با وقایع پیرامونی. از سرنوشت کره زمین گرفته تا بهم رسیدن دو عاشق دلداده.
بله تی تی از آن دست فیلمهایی است که شاید بیشتر از اینکه دغدغه بیان یک داستان را داشته باشد یک اثر کاملاً شخصی است و از دلمشغولیهای ذهنی فیلمساز بیرون میآید. اصطلاحاً از آن دست آثاری که میتوان نام آنها را فیلم کالت یواشکی نامید که قدری هم قصه نرم را دستمایه بیان خود میکند و نمیخواهد فیگور روشنفکری بگیرد و حرفهای صد من یه غاز بیربط را به سمت تماشاچی پرتاب کند و از این لحاظ اتفاقاً فیلم خوب و قابل احترامی است.
*منتقد و نویسنده سینما
انتهای پیام/