به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، در روز هشتم جشنواره فجر، دو فیلم سینمایی «یدو» و «تیتی» به نمایش درآمد. فیلم سینمایی «تیتی» به کارگردانی آیدا پناهنده داستان استادی است که قصد دارد پایاننامهای در مورد پایان جهان به اثبات برساند و با مادری عجیب و غریب که میخواهد لیاقت انسانیت را داشته باشد ملاقات میکند.
همچنین فیلم سینمایی "یدو" به کارگردانی مهدی جعفری مانند "23 نفر" اثری در حوزه جنگ و دفاع مقدس و با محوریت کودک و نوجوان است. این فیلم، محصول همکاری بنیاد فارابی و کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان است و تنها نماینده سینمای کودک و نوجوان در جشنواره امسال محسوب میشود.
در زیر نگاهی به نظرات منتقدین درباره فیلمهای روز هشتم جشنواره و فیلمهای قبلی داریم:
مهرزاد دانش، منتقد سینما درباره فیلم سینمایی یدو به کارگردانی مهدی جعفری نوشت:
یدو مانند فیلم اول جعفری (23 نفر)، درباره کودک و جنگ است، اما قالبی جمع و جورتر و متمرکزتر و البته دلنشینتر دارد که جدا از فیلمبرداری درست مرتضی نجفی، جزئیات قابل تأملی هم در بافت قصه و اجرا دارد (مثل صدای بلبل در فرجام آخرین سکانس)، ولی حیف که کشش قصه، با وجود ایده پرظرفیتش (حضور یک خانواده تنها در محلهای زیر حمله دشمن) متناسب با ضرباهنگ فیلم نیست و کم میآورد و البته در روند روایت، نه اصرار بیش از حد مادر برای ماندن چندان متقاعدکننده مینماید و نه تحول غافلگیرکننده پسرک با پیش زمینههای جدی همراه شده است.
وی همچنین درباره فیلم سینمایی «تیتی» نوشت:
تیتی (آیدا پناهنده)
ترسیم شخصیتهای سادهدلی که به نوعی به عارفان شباهت دارند، در سینما بسی دشوار است و حتی فیلمهای شاخصی مانند «حضور» هال اشبی و «فارست گامپ» اسپیلبرگ هم گاه در این ترسیم، توی ذوق میزنند.
آدم سادهدل عارف فیلم پناهنده، این بار یک زن کولی جوان است که هم لیوان روی میز را با نگاهش جابهجا میکند و هم دعای معجزهوارش در وسط دریا از نیمه شب تا صبح مستجاب میشود و هم نامزدش برای پول درآوردن از او سوء استفاده میکند و هم بیسواد است اما فرجام هولناک سیاهچاله فضایی را به کشتی نوح ربط نمادین میدهد و البته در این میان نه یک دل، که صد دلِ یک دانشمند غرقشده در محاسبات فیزیک را هم میبرد.
فیلم در تعادلبخشی و بلکه تلفیق متناسب بین وجوه مشنگی و عرفانی آدم اصلی داستان موفق نیست و به تبع آن، حتی عشق در حال پرورش بین دو شخصیت محوری را هم تحتالشعاع این بلاتکلیفی قرار میدهد.
رضا درستکار درباره فیلم سینمایی «یدو» نوشت:
«یدو» یک قدم از 33 نفر به پیش است؛ اما آن یک قدم برای خودبسنده شدن فیلم، کافی نیست.
درست است که فیلمساز میکوشد حساب فیلم را از حساب گروههای استفادهکننده از «سینمای جنگ» جدا و حفظ کند و تصویری پاکیزه از آبادان در محاصره آن سالها بهدست دهد، اما مقدمه کشدارش و داستانی که سوار وقایع جنگ میکند، لطمهای که نباید به کلیت آن زده است.
پایان فیلم از بدنه آن یک سر و گردن بالاتر است، از معدود پایانهای زیبای جنگ و حتی مفهوم «دفاع» است و به اندازه کافی سینمایی و ارزشمند هم از کار در آمده است، همین که سر و ته فیلم را هم گرد میکند، جای تحسین دارد.
فیلمهای جنگی مدل «یدو» که شعار پراکنی نمیکنند و میکوشند با زبان و بیان سینمایی و مستقلانه حرفشان را بزنند قطعا ماندگاری طولانیتر و شاُن مردمیشان هم بیشتر است؛ این درست همان نقطه آسیبی است که بعضی از جنگیسازان ما متوجهاش نمیشوند، چشم که باز میکنند چهار تا آدم که سنشان هم قد نمیدهد، فیلم را تصاحب کردهاند و ...! بگذریم!
وی همچنین درباره فیلم «تیتی» نوشت:
«تیتی» فیلم شلوغ و درهم و شگفتآوری شده است که برای بینندهای چون من دریغ میآورد، پیش خود میگویم کاش نویسندگانش، آثار پائولو سورنتینو را دیده بودند، مثلا «زیبایی بزرگ» یا «جوانی» را؛ آن وقت قطعا آن ایده استثنایی رفتن تیتی به دریا و دعا خواندن برای شفای یک بیمار سرطانی و شفا یافتنش، چقدر میتوانست عمیق و حقیقی و زیباتر شود و حقیقتا «معنا» بگیرد و اساسا کلیت فیلم را پر کند و خط کلی «جهان فیلم» و فیلمسازش هم در بیاید؛ وگرنه که مثلث عشقی زیاد دیدهایم!
در زیر مروری بر نظراتی از منتقدین داریم که درباره فیلمهای روزهای قبلی جشنواره صحبت کردند.
سعید الهی، منتقد سینمایی، از وجود تصاویر متعدد از خودکشی در فیلمهای امسال انتقاد کرد و نوشت:
پارسال بساط عرق خوری در فیلم های جشنواره فیلم فجر مشهود بود؛ امسال به ته خط رسیدن شخصیتهای اصلی فیلمها!
خودکشی شده است سکانس پایانی 5 فیلم از 16 فیلم نامزد شده مهمترین رویداد سینمایی انقلاب اسلامی!
تا 1400 با دولت #تدبیر_و_امید
وی در توئیت دیگری نوشت:
امسال در اغلب آثار جشنواره فیلم فجر همان چند پلان آخر فیلمها که برای دلخوشی بالادستیها و برخی منتقدین حاوی ذرهای امید بود هم حذف شده است. توقیف که هزینهساز است؛ پاسخگوی تزریق این حجم تلخی و ناامیدیِ مطلق به جامعه از طریق سینما کیست؟!
علیرضا مجمع نیز با انتقاد از فیلم سینمایی «روشن» که آنهم دارای خودکشی است، نوشت:
روشن ادامه پراکندگیهای ذهنی روحالله حجازی است، این بار با روایت کمی واضحتر.فیلم اما مشکلات فیلمهای قبلی حجازی را دارد. نگاه آدمها اذیت میکند. در کل نگاه از بالایی که کاراکتر را به خودسوزی میکشاند نمیداند در جامعه چه میگذرد. نگاه خام حجازی فکر میکند جامعه این شکلی است.
انتهای پیام/