به گزارش گروه بین الملل خبرگزاری تسنیم، بالاخره بعدازظهر دیروز، محرم اینجه به طور رسمی استعفای خود از حزب جمهوری خلق (CHP) را اعلام کرد و این اتفاق موجب آن شد که موجی از شادی در رسانه های طرفدار حزب عدالت و توسعه به وجود بیاید.
جدیدترین خبرها و تحلیلهای ایران و جهان را در کانال تلگرامی تسنیم بخوانید. (کلیک کنید)
رجب طیب اردوغان رهبر حزب عدالت و توسعه و رئیس جمهور ترکیه، ابراز خوشحالی خود را از این واقعه پنهان نکرده و به خبرنگاران گفت:«استعفای اینجه، استعفای اول و آخر نیست. حزب جمهوری خلق در حال تجزیه و از هم پاشیدگی درونی است. این حزب، از نظر ما تفاوتی با حزب دموکراتیک خلق ها (اقماری پ.ک.ک) ندارد.»
اما خود محرم اینجه در گفتگو با خبرنگاران اعلام کرد:«حزب جمهوری خلق، میراث و یادگار آتاتورک است و در حال حاضر، این میراث توسط بعضی ها اشغال شده است. من در اعتراض به این اشغالگری استعفا دادم و یک حزب سیاسی جدید به نام (جنبش مملکت) به راه انداخته ام. من کاری با ائتلاف جمهور (اردوغان - باغچلی) ندارم و حزب خود را به کمک مردم و دوستانم اداره خواهم کرد.»
تاکنون 3 تن از نمایندگان ج.ه.پ استعفا داده و به حزب محرم اینجه پیوسته اند. انتظار می رود در آینده، شمار این افراد، دست کم به 12 نفر برسد.
پتانسیل های اینجه
تا چند سال پیش، محرم اینجه، در یکی از استان های کم جمعیت ترکیه، دبیر دروس فیزیک و شیمی در یک دبیرستان بود و شاید خودش هم انتظار نداشت که به سرعت در حزب جمهوری خلق، رشد کند.
شاید یکی از دلایل رشد سریع اینجه، این بود که اغلب کادرهای پیشرفته و رده بالای این حزب قدیمی ترکیه، از خانواده های متنفذ، نظامیان، ثروتمندان و کمالیست های قدیمی بودند که چندان حشر و نشر نزدیکی با مردم کوچه و خیابان نداشتند. اما محرم اینجه، از خود، تصویر فردی را به نمایش گذاشت که می تواند با همه اقشار جامعه هم صحبت شود و رفتار صمیمانه ای از خود نشان دهد.
محرم اینجه جاه طلب و سخت کوش است و می تواند با مردم کوچه و خیابان، با سبکی نزدیک به سبک اردوغان، ارتباط برقرار کند. اما واقعیت این است که کاریزمای چندانی ندارد و در حوزه های مهمی همچون روابط بین الملل، دانش سیاسی و مسائل اقتصادی و اجرایی، تجربه و توان چندانی ندارد.
اینجه در شرایطی در حزب جمهوری خلق گل کرد که قبلاً، بسیاری از کادرهای مستعد، در اعتراض به مشی رهبری دنیز بایکال و کمال کلیچدار اوغلو، از حزب جدا شده بودند. اینجه تنها در عرض چند سال، به جایگاهی رسید که به عنوان نامزد اصلی حزب در انتخابات ریاست جمهوری به میدان فرستاده شد. اما پس از آن که از اردوغان شکست خورد، بخش مهمی از تقصیرها را بر گردن رهبر حزب انداخت و بدون تعارف اعلام کرد: «این حزب با این رهبر، نمی تواند به قدرت برسد.»
واقعیت این است که حزب جمهوری خلق از استعفای محرم اینجه اتفاقاً غافلگیر نشد و این اقدام اینجه، حاصل یک اختلاف 3 ساله، بین او و رهبر حزب است.
اینجه بارها تلاش کرد تا کلیچدار اوغلو را کنار بزند و شخصاً سکاندار حزب شود. اما حمایت لازم را به دست نیاورد. اگر چه بزرگترین حزب مخالف اردوغان، اعلام کرده که بیدی نیست با این بادها بلرزد، اما در عین حال، نمی توان از اهمیت این واقعیت گذشت که محرم اینجه، یکی از چهره های محبوب حزب بود و در انتخابات سال 2018 میلادی، با کسب 15 میلیون و 341 هزار رای، توانست آراء قریب به 31 درصد از کل رای دهندگان ترکیه را از آن خود کند.
اینجه در آن رقابت، نزدیک ترین فاصله را با اردوغان داشت و رای دو نامزد دیگر چنین بود: صلاح الدین دمیرتاش رهبر حزب دموکراتیک خلق ها 4 میلیون و 200 هزار رای، مرال آکشنر رهبر حزب خوب 3 میلیون و 650 هزار رای.
نمونه ای از یک رهبر خونسرد
کمال کلیچدار اوغلو رهبر ج.ه.پ، به ندرت از کوره در می رود. او نیز در مقایسه با بسیاری از سران احزاب سیاسی ترکیه، چهره کاریزماتیکی به حساب نمی آید. اما در هر حال، در شرایط حساسی که پس از رسوایی جنسی دنیز بایکال به وجود آمد، حزب جمهوری خلق را از لبه پرتگاه عقب کشید و در انتخابات شهرداری ها نیز با جلب حمایت کردهای تحت امر پ.ک.ک، در استانبول، آنکارا و آدانا، شکست سنگینی را بر یاران اردوغان تحمیل کرد و تاکنون نشان داده که گزینه خوبی برای برنامه ریزی ها و چانه زنی های پشت پرده است.
کلیچدار اوغلو در واکنش به این اقدام اینجه گفت: قبلاً هم خیلی ها از ج.ه.پ استعفا دادند، رفتند حزب تاسیس کردند. در دموکراسی از این اتفاقات می افتد و ما به این چیزها فکر نمی کنیم. آن چه برایمان مهم است، خدمت به مردم است.
فرجام مخالفین
استعفای نمایندگانی از احزاب بزرگ ترکیه و تاسیس احزاب کوچک جدیدالتاسیس، پیش از هر چیز نشانه و نمادی از نارضایتی نسبت به عملکرد رهبرانی است که نه حاضرند کنار بروند و راه را برای نیروهای تازه نفس باز کنند و نه زیر بار انتقاد و پذیرفتن پیشنهادهای تازه می روند.
این استعفاها در عین حال، نشانه ای از جوانه های اولیه ای است که می تواند در سالیان آتی، رفته رفته، نگرش ها و گفتمان های نوینی را در صحنه سیاسی ترکیه به نمایش بگذارد. اما در شرایط فعلی، آن چه اهمیت دارد، این است که با وجود استعفای چندین نماینده از احزاب مخالف، که موجبات شادی حزب حاکم را فراهم آورده، شرایط باز هم به نفع اردوغان و یاران او نیست.
زیرا دو عامل مهم نشان داده که با وجود تفرقه و مشکلات موجود در احزاب مخالف دو عامل نگران کننده بر سر راه اردوغان و رفقای او وجود دارند:
1.نظرسنجی ها نشان دهنده این است که ائتلاف جمهور (احزاب اردوغان و باغچلی)، روی هم رفته حتی 45 درصد از آرای مردم ترکیه را در اختیار ندارند.
2.با وجود برخی اختلافات داخلی در اردوگاه مخالفین، شواهد نشان می دهد که تلاش برای کنار زدن اردوغان و آکپارتی از اریکه قدرت، برای همه احزاب مخالف، هدف مشترک و انگیزه مهمی است که می تواند ولو به طور موقت، آنها را زیر یک سقف، گرد هم آورد.
حال باید دید آیا در ماه های پیش رو، حزب حاکم و شریک آن، می توانند راهکارهایی به منظور بازگرداندن بخشی از محافظه کاران گله مند، دلخور و قهر کرده پیدا کنند یا خیر.
انتهای پیام/