محمدحسین محمدزاده، مدیر سابق شبکه قرآن و معارف سیما و از شاگردان سالهای قبل مرحوم آیتالله ضیاءآبادی در گفتوگو با خبرنگار فرهنگی تسنیم گفت: اواخر دهه 1360 در کلاس درس «اصول مظفر» با ایشان آشنایی پیدا کردم. بعد از آن هم درس کتاب «شرح لمعه» و «شرح رسائل» را نزد ایشان شاگردی کردم. تقریباً تا اواسط دهه 1370 به مدت 7 ـ 8 سال توفیق شاگردی در محضر مرحوم ضیاءآبادی را داشتم.
وی دربارۀ برخی ویژگیهای شخصیتی آن مرحوم گفت: جالب است که ایشان دروس اخلاق نداشتند و شخصیت عملیشان بسیار برجسته بود؛ همواره با بیانی شیوا، روان و تسلط کامل تدریس میکردند؛ با این حال عالمی بسیار اخلاقی بودند به گونهای که بخش قابل توجهی از رفتار و سکنات شاگردان آن مرحوم در معیت ایشان شکل گرفت. تمام رفتار ایشان برای ما درس اخلاق بود؛ از نحوۀ مواجهه با شاگردان گرفته تا مسائل مختلفی که در کلاس درس به وجود میآمد. ما که ایشان را الگو قرار داده بودیم، ثانیه به ثاینه رفتارشان برایمان درس اخلاق بود.
محمدزاده افزود: اواخر دهه 70 وارد رسانه ملی شدم. آن زمان مدیر گروه علوم و معارف در رادیو قرآن بودم. بیانات ایشان در قالب برنامهای با عنوان «گنج سعادت» پخش میشد که بعدها بیانات تفسیری ایشان را در قالب برنامۀ مجزایی با نام «در مکتب وحی» تهیه و تولید کردیم. پس از آنکه عهدهدار شبکه معارف سیما شدم، در قالب برنامۀ «مکارم خوبان» سخنان ایشان را تدارک میدیدیم. در این حوالی زمانی بود که مجدد توسط دوستانی مثل استاد احمد شریفزاده، محسن عرفاتی، حجتالاسلام کاوه توکلیان و کلاً بزرگوارانی که در ارتباط با مرحوم ضیاءآبادی بودند، مباحث تصویری ایشان را به تلویزیون بردند تا بهرهمندی بیشتری از مطالب ایشان برای مخاطبان به وجود آید.
مدیر سابق شبکه قرآن و معارف سیما گفت: آن چیزی که مشخصه ایشان بود، این بود که حتی در بیانات تفسیری و اخلاقی خویش، نکات را به صورت متقن و اقناعی به مخاطبین تبیین میفرمودند. این شیوه برای جذب مخاطبان به ویژه مخاطبان جوانان مفید بود. زمانی که کسالتی برای خانواده ایشان به وجود آمد و مجبور شدند از جنوب شهر به شمال شهر نقل مکان کنند و امامتِ جماعت مسجد علی بن حسین علیهالسلام را بر عهده گیرند، با توجه به ابهت زیادی که داشتند، شاهد بودم نسل سوم و چهارم انقلاب خیلی راحت با ایشان ارتباط میگرفتند. شخصیت پذیرای ایشان حتی برای نوجوانان بسیار خوشایند بود.
محمدزاده افزود: به جهت کسب تکلیف و برخی از سؤالاتی که مرتبط با نوع کارم داشتم، نزد ایشان شرفیاب میشدم. سال 1391 که مسئولیت رادیو قرآن را عهدهدار بودم، به اتفاق جمعی از همکاران توفیق شرفیابی به حضور ایشان داشتیم. زمانی که همکارانم از نزدیک با ایشان و سخنانشان مواجه شدند، واقعاً شیفتۀ اخلاق حسنه ایشان شده بودند. فوقالعاده اخلاق مرحوم ضیاء آبادی بر سایر جنبههای ایشان غلبه داشت. کسانی که برای بار اول با ایشان مواجه میشدند، کاملاً پی به همین مسئله میبردند.
انتهایپیام/