به گزارش خبرنگار فرهنگی باشگاه خبرنگاران پویا، از آن زمان که کرونا بر جان ملتهای دنیا افتاد، سبک زندگی مردم و اخلاقشان را هم تحت تأثیر قرار داد؛ چرا که کرونا نشان داد علاوه بر کشتن انسانهای بیگناه، میتواند اخلاقشان را هم تغییر دهد و یا چنان فاصلهای بین مردم ایجاد کند که حتی انسانها از نزدیکترین آشنایان خود فاصله بگیرند و به کنج عزلت بگریزند. عدهای به سرعت خود را با جهان عصر کرونا تطبیق و تن به خواستههای او سپردند، اما عدهای هم که از خود سرسختی نشان دادند، بالاخره اسیر یکهتازیهای او شدند و با زدن ماسک بر صورت، علاوه بر تنهایی، گمنامی را هم به جان خریدند.
انسان عصر کرونا با تمام تهدیدهایی که متوجه اوست، مدام به فکر چارهای برای پاسخ به حس غریزی خود، یعنی در اجتماع بودن است, اما ترس از جان، بلای جان او شد؛ فقط کافی است در یک جمعی کسی عطسه یا سرفهای کند؛ او نه تنها پیام عافیتی از اطرافیان دریافت نمیکند، بلکه با چشم غُره رفتن و طرد دیگران مواجه میشود، به گونهای که فرد ناخواسته از محیط دور میشود و یا در گوشهای کز میکند. این در حالی است که تا قبل از کرونا وقتی دوستی یا عزیزی عطسه میکرد، سریعاً با ذکرهای خاصی مثل «الحمدلله» و «یَرحَمَک الله» و یا با عبارتهایی مثل «عافیت باشه» واکنش نشان می دادیم.
کرونا سبب شد دید و بازدیدهای ما هم به حاشیه برود؛ سنتی که ریشه در آباء و اجداد ما دارد. این قضیه به قدری در سنت ما ریشه دوانده که ایرانی را در دنیا با مهماننوازی و دید و بازدیدش میشناسند، همان چیزی که در سنت دینیمان به آن صله رحم میگوییم. انسان در عصر کرونا مجبور شد دل از دیدار با اقوام و خویشاوندان بکند و منتظر زمانی باشد که این ویروس منحوس فروکش کند. خب به طور طبیعی با رعایت ادب باید فاصلههای اجتماعی را رعایت میکردیم و به صورت مجازی و یا تلفنی با بستگان و نزدیکان خود ارتباط میگرفتیم؛ اما گاهی پیش میآمد که یک عزیزی قصد داشت با رعایت نکات بهداشتی به دیدن ما بیاید؛ در اکثر موارد به جای آنکه از او استقبال کنیم، مانع ورود او به خانهمان میشدیم، به گونهای که گاهی موجب کدورت مهمان میشد. یا زمانی هم که موفق میشد وارد خانۀ ما شود، به قدری سرد با او برخورد میکردیم که فرد مهمان تاب نشستن نداشت و به سرعت از منزل بیرون میرفت. هرچند نیاز بود خود فرد مراعات حال دیگران را بکند و دورادور جویای حال اطرافیان شود، اما با مهمانی که به دیدار ما میآمد باید چگونه برخورد میکردیم؟
خلاصه آنکه کرونا مرزهای اخلاق را جابهجا کرد و گاهی ما را از خصلتهای خوبمان دور کرد؛ هرچند اخلاق میگوید وقتی فردی بیمار میشود یا به اصطلاح دچار سرماخوردگی میشود، باید خود او مراعات حال دیگران بکند و در خانه بماند و یا وقتی کارشناسان بهداشت و درمان هشدار میدهند باید دید و بازدیدها را کم یا محدود کرد، باید به حرف آنها گوش داد و بیشتر در خانه ماند، اما با وجود تمام این نکات، در عصر کرونا با فرد بیمار و یا مهمان باید چگونه برخورد کرد؟
یادداشت: سعید شیری
انتهایپیام/