"مشق عمران" گروه‌های جهادی در حاشیه مشهد/ "زخم کهنه" نیاز به درمان قطعی دارد
گروه استانها ــ گروه‌های جهادی می‌آیند و می‌روند و هر کدام غباری از حاشیه شهر برمی‌دارند اما زخم کهنه حاشیه شهر مشهد نیاز به درمانی قطعی و دائمی دارد که باید برایش تمهید کرد و سیاستی اندیشید...
به گزارش خبرگزاری تسنیم از مشهدمقدس، مشق عمران و سازندگی در حاشیه شهر مشهد از آن دست افعالی است که همیشه جا برای صرف کردن دارد و کوچک و بزرگ هم نمی‌شناسد.
در تمام سال‌های اخیر گروه‌های مختلفی با نیتی خالص پای کار آمده‌اند و گره‌ای از تارو پود عمیق مشکلات در حاشیه شهر مشهد باز کرده‌اند اما هنوز هم جای کار بسیار است.
گروه‌های دانشجویی در زمره مهمترین اقشاری هستند که در تمام این سال‌ها علاوه بر تکلیف درس خواندن، رسالت خدمت و عمران و آبادانی را نیز خوب صرف کرده‌اند و هرجا که نیاز بوده پای کار آمده‌اند.
به بهانه برپایی اردوی چهار روزه جهادی عمرانی در حاشیه شهر مشهد مقدس با یکی از این گروه‌های دانشجویی همراه شده‌ایم تا بخوانیم و بدانیم از این انگیزه‌های خدایی.
علیرضا.ب یکی از دانشجویانی است که تمایلی به گفتن نام واقعی خودش ندارد. می‌گوید: قبلا فقط اسمی از اردوی جهادی شنیده بودم و تصور خاصی از این قبیل اقدامات نداشتم اما اینک که به حاشیه شهر مشهد آمده‌ام و از نزدیک وارد گود شده‌ام می‌بینم که اینجا تا چشم کار می‌کند محرومیت است که موج می‌زند.
وی ادامه می‌دهد: هرقدر هم برای این مردم کار کنیم بازهم جای کار هست؛ بچه‌های ما گروهی از دانشجویان دانشگاه آزاد مشهد هستند که از فرصت تعطیلات بین دو ترم استفاده کرده و وارد حاشیه شهر مشهد شده‌ایم.
علیرضا می‌گوید: نمی‌شود بدون دل صاف وارد این وادی شد؛ باید نیت کنی و دل به دریا بزنی و وارد این عرصه شوی؛ در این چند روزی که در حاشیه شهر مشهد حضور دارم تصورم در مورد این منطقه با آنچه قبلا در ذهن داشتم کاملا متفاوت است.
با یکی دیگر از دانشجویان که همکلام می‌شوم می‌گوید اینجا محرومیت بیداد می‌کند؛ نمی‌دانم برخی از مسئولان چگونه با وجود این همه کم و کاستی و با وجود اینکه از تمام آن اطلاع دارند سر بر بالین قرار می‌دهند.
وی می‌گوید: برخی از مناطق حاشیه شهر مشهد از ابتدائی‌ترین امکانات هم محروم هستند؛ حتی آب شرب تصفیه هم ندارند و همین آب آشامیدنی که استفاده می‌کنند خودش منشاء میکروب و بیماری است.
رضا ادامه می‌دهد: بزرگترین معضل در حاشیه شهر مشهد به نظر من مسئله فرهنگی است؛ در سال‌های اخیر مساجد منطقه پایگاه خوبی برای گسترش فرهنگ اسلامی شده‌اند و کتابخانه‌های خوبی نیز راه‌اندازی شده اما بازهم کم است.
وی بیان می‌کند: آنچه ما در اینجا دیدیم این بود که بسیاری از ساختمان‌ها اصلا مقاوم نیستند و خدا نیاورد آن روز را که در این منطقه حادثه‌ای مثل زلزله رخ دهد و نمی‌دانم آیا اصلا فکری برای نحوه امدادرسانی به این مناطق شده است یا نه.
گروه‌های جهادی می‌آیند و می‌روند و هر کدام غباری از حاشیه شهر برمی‌دارند اما زخم کهنه حاشیه شهر مشهد نیاز به درمانی قطعی و دائمی دارد که باید برایش تمهید کرد و سیاستی اندیشید...
انتهای پیام/281/س
