به گزارش خبرگزاری تسنیم از زنجان، زمانی که نام محلی برای گردشگری به گوش میرسد ناخودآگاه تصاویری از مناطق جذاب و بکر در ذهن شکل میگیرد که بهرهمندی از تمام امکانات لذت حضور در این مناطق را چند برابر میکند.
روستای "گاوازنگ" که در منطقه گردشگری گاوازنگ زنجان واقع شده بیش از 20 سال است که اسیر اختلافات مسئولان زنجانی شده است چرا که هنوزم که هنوز است اختلافات همیاری شهرداریها با دستگاههای خدماترسان و استانداری رفع نشده و به قوت خود باقی است. مهرداد سلطانی معاون عمرانی استانداری زنجان چندی پیش در گفتوگو با این رسانه معتقد بود که اهالی این روستا باید این محل را ترک کنند چرا که آن محل باید به حوزه گردشگری اختصاص داشته باشد و از آنجایی که دستگاههای متولی مجبور هستند بر اساس قانون عمل کنند نمیتوانند به آن منطقه خدمترسانی انجام دهند.
مردم روستای گاوازنگ در حال حاضر از داشتن آب شرب و شهری آن هم بهخاطر اجازه ندادن مسئولان استانداری به شرکت آب و فاضلاب برای کشیدن خط انتقال آب شهری محروم هستند چرا که مسئولان مربوطه معتقد هستند که باید با عدم خدمت رسانی به اهالی سبب مهاجرت روستانشینان از این منطقه شد. البته این نوع مدیریت مسئولان استان زنجان در نوع خود منحصر به فرد است.
با این حال، هرچند این روستا جزئی از شهر زنجان شده اما اهالی آبی برای آشامیدن و سایر کارهای روزمره خود همانند استحمام ندارند. نکته غمانگیزتر این است که اگر چاه حیاط منازل خشک شود و آبی برای انجام امور روزانه نداشته باشد اهالی مجبور هستند آب مورد نیاز خود را از چشمهای که از دل کوه مشرف به روستا که اتفاقا محل گردشگری مردم شهر نیز میباشد به وسیله حداقلترین امکانات همانند دبه و فرغون تامین نمایند و از آن برای پخت و پز، آشامیدن و استحمام استفاده کنند و این امر تقریبا جزء جداییناپذیر گاوازنگیان فرشنشین شده است.
بیحاصل بودن بازدید استاندار از گاوازنگ
اهالی این روستا در گفتوگو با این رسانه اعلام کردهاند: بیشتر مسئولان امر استانی از تک تک مشکلات آگاهی دارند و حتی استاندار نیز در دهگردشیهای خود در این روستا حضور یافته و در جریان کامل مشکلات قرار گرفته اما هیچ مشکلی از ما حل نکرده است چرا که مسئولان سعی دارند ما را از خانه و کاشانه خودمان بیرون کنند و این منطقه را مالکیت کنند.
شاید در ذهن بسیاریها چنین نماید که امکان ندارد برخی مسئولان زنجانی اجازه دهند روستانشینان گاوازنگ غرق در بیتدبیری آنان باشند و از حداقل امکانات همانند آب آشامیدنی که جز جدایی ناپذیر هر زندگی و هر جامعهای است، محروم باشند. اما خبرنگاران تسنیم در پاسخ به مطالبه مردم در این روستای محروم از بسیاری از امکانات حضور یافتند و خود از نزدیک وضعیت بسیار بغرنج مردم این روستا در راستای نبود آب آشامیدنی، چاههای آب منازل، وضعیت زندگی دردآور و دست و پنجه نرم کردن با مشکلات ریز و درشت را دیده و درک کردند.
سرانجام وقتی علت عدم لولهکشی آب شهری از مسئولان آب و فاضلاب استان زنجان پرسیده شد روابط عمومی این اداره پاسخ جالبی داد و اعلام کرد: "روستای گاوازنگ جزء روستاهای تحت پوشش شرکت آب و فاضلاب استان زنجان قرار نداشته و شامل دریافت خدمات شرکت نیست. همینطور به دلیل دارا بودن شرایط گردشگری و قرار جابهجایی روستا و ممنوعیت اجرای طرح آبرسانی، شرکت آب و فاضلاب استان زنجان از انجام هرگونه طرحی منع شده است و به محض رفع ممنوعیت اجرای طرحهای عمرانی و تامین اعتبار، طرح آبرسانی به روستای گاوازنگ اجرایی خواهد شد."
در پایان این سوال به ذهن خطور میکند کدام مسئول به خود اجازه داده است که با منع کردن دستگاههای خدماترسان از انجام هرگونه خدمترسانی به اهالی روستای گاوازنگ سبب شود اهالی روستا این منطقه را هرچه سریعتر ترک کنند؟ آیا بهتر نیست با راهحلهایی همچون حمایتهای مالی، اعطای وامهای قرضالحسنه و قرار دادن زمین در برخی از نقاط شهر برای اهالی این روستا، بسیار محترمانه این اهالی را راغب کرد که این منطقه را ترک کنند؟ بار دیگر از استاندار زنجان سوال پرسیده میشود آیا واقعا تنها راهحل این است که با قطع هرگونه خدمات، اهالی را به اجبار وادار به ترک روستا کرد؟
انتهای پیام/س