به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، اعلام اسامی نامزدهای جشن سینمایی اسکار 93 نشان میدهد که سهمدهی ویژهای برای زنان، رنگینپوستان و اقلیتهای مذهبی صورت گرفته است بهطوری که برخی از آنان اولینهای اسکار بهشمار میروند، اما آیا این سهمدهی با سیاستهای دولت بایدن ارتباط دارد یا خیر؟
همزمانی دو نامزد زن در بهترین کارگردانی
«کلوئی ژائو» و «امرالد فنل» با فیلمهای سرزمین بیچارگان و زن جوان نویددهنده، دو کارگردان زنی هستند که برای اولین بار همزمان نامزد اسکار میشوند، البته قبلاً نامزدهای زن در بخش بهترین کارگردانی اسکار حاضر بودهاند اما همزمانی آنها برای اولین بار در تاریخ اسکار است.
کلویی ژائو و امرالد فنل
همینطور این دو فیلم در بخشهای بهترین فیلم و فیلمنامه نیز نامزد اسکارند و جزو اقبالهای آن بهشمار میروند.
نامزدهای زن اسکار در بخش بهترین کارگردانی بهغیر از دو نامزد جدید اسکار، شامل «لینا ورتمولر» برای «هفت زیبارو» محصول سال 1976، «جین کمپیون» برای «پیانو» محصول سال 1993، «سوفیا کاپولا» برای فیلم «گمشده در ترجمه» محصول سال 2003، «کاترین بیگلو» برای فیلم «مهلکه» محصول سال 2009 و «گرتا گرویگ» برای فیلم «لیدی برد» ساخته سال 2017 است.
بنابراین حضور یکباره دو نامزد زن در مراسم اسکار نشانهای روشن برای تظاهر به رفع تبعیض جنسیتی است که از جمله موارد اعتراضی زنان آمریکایی خصوصاً خود هنرمندان زن بوده است. اتفاقات تعرضات جنسی به آنان با ماجرای هاروی وینستاین و مسئله MeToo و همینطور دیگر تهیهکنندگان و بازیگران نیز به این افتضاح دامن زده و مایه آبروریزی هالیوود در جهان شده است.
با این حساب امسال اسکار در زمینه رفع تبعیض جنسیت و پاکسازی آن اقدام جدیدی کرده است.
حضور رنگینپوستان در اسکار بعد از کمرنگی آنان در گلدن گلوب
امسال اسکار برای رفع غبار از روی صورت خود غیر از نامزدهای ضدتبعیض جنسیتی، تلاش کرده است که رنگینپوستان را نیز در اسکار سهیم کند. جدای از حضور کلویی ژائو بهعنوان یک آسیاییتبار در اسکار، «وایولا دیویس» عنوان زن سیاهپوستی را یدک میکشد که با این نامزدی برای فیلم «ریشه سیاه ما رینی» توانسته عنوان پرافتخارترین زن سیاهپوست آفریقاییتبار را از آن خود کند. او بهترتیب در سال 2009 توانست برای بازی در فیلم تردید نامزد اسکار شود و سه سال بعد برای بازی در فیلم «خدمتکار» در سال 2012 توانست نامزد اسکار و پنج سال بعد در «حصارها» برنده اسکار بهترین بازیگر نقش مکمل زن شد. در صورتی که او امسال بتواند اسکار را ببرد به تنها زن آفریقاییتبار ملقب خواهد شد که توانسته چند اسکار را به خانه ببرد. «هالی بری» در سال 2002 با فیلم «مهمانی هیولا» اولین بازیگر زن آفریقاییتباری بود که برنده اسکار بهترین بازیگر زن شد.
«چادویک بوزمن» همبازی دیویس در فیلم «ریشه سیاه ما رینی» نیز بازیگر سیاهپوستی است که بعد از درگذشتش نامزد اسکار میشود و با این، سهم سیاهان را در اسکار بیشتر کرده است.
استیون یون نیز اولین بازیگر مرد آسیاییتباری است که در بخش بهترین بازیگر مرد نامزد اسکار میشود. او در فیلم میناری بازی کرده است. میناری محصول آمریکا است اما زندگی خانوادهای کرهای را روایت میکند که توانسته است در بخشهای مهمی مانند بهترین فیلم، بهترین کارگردانی، بهترین بازیگر نقش اول مرد و نقش مکمل زن نیز نامزد شود.
میتوان این توجه به رنگینپوستان در اسکار را واکنشی به عدم حضور رنگینپوستان در بخش هیئت داوران گلدن گلوب اخیر دانست. همینطور ممنوعیت مهاجران به آمریکا توسط ترامپ یکی دیگر از نکات منفی دولت وی بود که مورد نقد جدی رسانهها قرار گرفت. سال گذشته مرگ یک سیاهپوست در خیابانهای آمریکا موجی از تنش و بحران را به خیابان آورد و معترضین، ترامپ و سیاستهای او را در آن دخیل میدانستند.
اولین نامزد مسلمان بهترین بازیگر نقش اول مرد؛ آیا اسکاری میشود؟
اتفاق جالب دیگر در مراسم اسکار امسال، حضور اولین بازیگر مسلمان یعنی «ریز احمد» در بخش بهترین بازیگر نقش اول مرد است. قبل از او ماهرشا علی برای بازی در نقش بهترین بازیگر مکمل مرد توانست برای فیلم کتاب سبز نامزد و برنده اسکار شود.
ریز احمد
در صورتی که ریز احمد بتواند اسکار را تصاحب کند اولین بازیگر مسلمان نقش اول مرد خواهد بود. احمد قبلتر نیز افتخاراتی را کسب کرده بود از جمله، در سال 2017 اولین مسلمان و آسیاییتبار بود که توانست در جایزه امی، تندیس بهترین بازیگر مرد را برای بازی در سریال آن شب کسب کند. این بازیگر بریتانیایی در فیلمهای ونوم، روگ وان، شبگرد و موگول موگلی بازی کرده است.
رفتار دولت آمریکا در سالهای اخیر در برخورد با مسلمانان و خاورمیانه بهحدی خشونتبار بوده است که باعث شد آمریکا بهطور گستردهای مروج خشونت و تروریسم خوانده شود، بنابراین حضور اقلیتهای مذهبی مانند اسلام در اولین مراسم اسکار در دولت جو بایدن نیز باید ارتباطی با این مسئله داشته باشد.
نکته مهمی که در پایان گزارش باید به آن اشاره کرد این است که هالیوود و اسکار یکی از اهرمهای بسیار قوی برای اعمال سیاستهای حاکمیت آمریکا است؛ برای همین میتوان گفت که اسکار امسال برای تنشزدایی از معضلات و بیعدالتیهای سال گذشته آمریکا در اسکار خودنمایی کرده است.
آمریکا در زمان دولت ترامپ، در زمینه ظهور و بروز برخی از تبعیضهای اجتماعی بسیار تند و واضح عمل کرده بود و گویا دولت بایدن در نظر دارد که این تنشها را با اولین برنامه مهم فرهنگی، هنری و رسانهای آمریکا از بین ببرد. بایدن در سال 2016 با حضور در جشن اسکار علیه تبعیضات و آزار جنسی سخنرانی کرده بود که مورد استقبال مخاطبین قرار گرفت. این همراهی و همدلی چهره محبوب هنرمندان آمریکایی که سهم بزرگی در پیروزی وی در انتخابات داشتند و از منتقدین سیاستهای ترامپ بودند، باید با این ترکیب نامزدهای اسکار ربط مستقیمی داشته باشد.
البته در زمان حاضر همه چیز در حد نامزدی است و باید دید که آیا اسکار در عمل نیز تبعیضهای سنتی آمریکا را برطرف میکند.
انتهای پیام/+