به گزارش گروه اجتماعی خبرگزاری تسنیم، اسفند ماه برای خیلیها تداعی نزدیک شدن به نوروزه؛ روزهای خونه تکانی و شلوغی بازار و خرید لباس و ارزاق و خلاصه حال و هوای متفاوت، و تب و تاب خاصی داره. اما یه عدّه هستن که اونا هم حسابی اسفند که میشه توی بازار میچرخن و تا دلتون بخواد خرید میکنن امّا نه برای خودشون؛ که دارن حسابی کادو آماده میکنن تا ببرن به روستاییا هدیه کنن، مثل #منتظرانیها که سالهای ساله روزهای آخر سال رو اینطوری سپری کردن.
- سختیهای شیرین اردوی جهادی:
اونایی که توی مدرسه یا دانشگاه یا کانون فرهنگی و پایگاه بسیج اردو بردن خوب میدونن اردو برگزار کردن کار خیلی سختیه؛ از جذب منابع و پشتیبانی و به ویژه همدلی میان اعضای اردو که از هر طیف و سلیقهای هستن.
یادمه وقتی بچهها میخواستن از یه اردوی سخت نام ببرن میگفتن راهیان نور سختترینه چون امکانات مثل اسکان و سرویس بهداشتی و ... کم هست (البته اون قدیما، چون الان زیر ساختهای راهیان نور واقعا کامل شده که البته بازهم همین گرفتن وسیله نقلیه و 5 ، 6 روز رفت و آمد حسابی سخته و بچهها رو هم خسته میکنه) امّا به نظرم هیچ سختی به اندازه یه اردوی جهادی چند روزه در مناطق دوردست و محروم نیست که واقعاً امکانات نداشته باشه. یاد سیستان و بلوچستان افتادم که سال 88 به روستاهایی که میرفتیم آب رودخانه میخوردیم و سرویس بهداشتی هم کلّا یکی دو تا نداشت.
امّا با احترام به تمام همسنگران جهادی، با تجربهای بیشتر از دو دهه برگزاری انواع اردوهای دانش آموزی و دانشجویی و خانوادگی از مشهد و شمال و اصفهان و شیراز تا راهیان نور و اربعین و به ویژه جهادی؛ باید صادقانه اعتراف کنم سختتر از اردوی جهادی چند ده نفره در منطقه احمدفداله (دزفول) سراغ ندارم.
مخصوصا سال 94 که اولین اردو رو برگزار کردیم در حالی که نه برق داشتیم نه آب مناسب، نه راه، نه سرویس بهداشتی، نه اسکان مناسب به ویژه برای خواهران و نه حتی یک جای حداقلی برای برپایی فعالیتهای بهداشت و درمان و فرهنگی و آموزشی و ...
وقتی اردو در احمد فداله به آرزو شبیه میشه که خیلی از گروهها تلاش کردن تا اونجا اردویی بزارن امّا وقتی راه بی راهه و مشکلات منطقه رو شنیدن یا بخشی رو دیدن؛ بی خیال اردو شدن نهایتا به هر سختی تا به حال یکی دو گروه اومدن که اونا هم پشت دستشون رو داغ کردن که عمرا دیگه اون طرفا پیداشون بشه. چرا؟ برخی دلایل رو در بالا گفتم که به اونا اضافه کنید تامین خودروی اردو رو که به ازای هر 4 نفر باید یه ماشین دنده کمکدار شاسی بلند جور کنی مثل همین چند روز قبل که 86 نفر جهادگر رفتیم و 22 ماشین با چه سختی و چند هفته پیگیری تونستیم جور کنیم اونم برخی نهادها بدقولی کردن و حسابی در بینظم کردن اول اردو و تاخیر در اعزام به منطقه؛ ما رو روسپید کردن!!
هر سال که اردو میبریم احمد فداله به دلیل ارتفاعات 2800 متری و قلل سر به فلک کشیده و درّههای مخوف با پیچ و خمهای بسیار بسیار تندِ سنگلاخی از 40 روز قبل حدیث کساء نذر حضرت زهرا علیها السلام میکنیم تا مبادا بر خلافِ معمول این منطقه صعبالعبور که کشتهها و مجروحین زیادی داده؛ جهادگران عزیزمون دچار سانحه بشن و خدا شاهده که چقدر صلوات میفرستیم و در هر پیچ شهادتین میگیم و ...
تازه وقتی به منطقه میرسی و میبینی که خیلی از نقاط نه خونه مناسبی داره نه حمام و سرویس بهداشتی و نه ... اون موقع معنای واقعی یه اردو رو متوجه میشی که چطور باید دهها جهادگر در تخصصهای مختلف رو پشتیبانی کنی و اینکه اون همه امکانات پشتیبانی و دارویی و جوایز و ... رو با خودت منتقل کنی که از دزفول تا اولین روستا 6 یا 7 ساعت و بیشتر طول میکشه و تا آخرین روستاها هم دو روز راه با ماشین و از اونجا با اسب و قاطر و یا پیاده.
اینکه هیچ وقت از سرما خوابت نبره و با یک صاعقه خفن و برق آسا و تگرگهای بی نظیر و تیره شدن آسمان و زمین؛ تا روزها و ماهها نوعی ترس جالب، تمام وجودت رو فرا بگیره تازه اگر مثل همیشه موقع صاعقه و تگرگ و سیل؛ مثل من خوش شانس و خوش اقبال؛ روی قلّهها نباشی مانند همین چند روز قبل!
خلاصه بارها گفتم هرکسی که به احمدفداله میاد باید زندگیش رو دو قسمت کنه قبل از اومدن و بعد از سفر به این سرزمین مصفّا و خاص و شگفتی آفرین.
جهادگرای کم و زیادی رو دیدم که بعد از اردو کلّا بی خیال جهادی حداقل توی این منطقه شدن از روحانی و پزشک تا دانشجوی جوان و در ظاهر شجاع امّا ... خیلی هاشون حاضرن هر نقطه محرومی بیان اردوی جهادی امّا منطقه صعب العبور احمد فداله "خیر" ...
امّا قصّه یاران واقعی احمد فداله کمی متفاوت هست. جهادگرانی از جنس آهن و پولاد با قلبهایی از جنس آیینه و آب که 6 ساله یاریگر اهالی شریف و غیور و با صفای سرزمینِ سادات حسینی و عشایر بختیاری احمد فداله هستن و از ده زنان تا فداله عمران و دارخلک و دورک و دره کاید و مودوآرپناه و البته خود منطقه احمد فداله با شجاعت مثال زنی حاضر میشن و در دل تمام مخاطرات و کمبودها و کاستیها و موانع و مشکلات، سوسول بازی در نیاورده و مقاوم چون سرو در برابر کوههای زاگرس ایستادن و در نهایت این قلل مرتفع زاگرس بوده که در برابر این همه شکوه و عظمت مثال زدنی جهادگران جبهه جهادی منتظران خورشید سر تعظیم و تسلیم فرود آورده و اینگونه طی این 6 سال، دهها میلیارد تومان برای عمران و آبادانی منطقه جذب شده از راه سازی و برق رسانی و آب رسانی تا احداث خانههای محرومین و خانه بهداشت و خانه عالم و مدرسه و مسجد و حتی اختصاص بالگرد اورژانسی ویژه منطقه و بیش از هزار تن هدایای مردمی از کیف و کفش و نوشت افزار تا سبد ارزاق و آرد و پتو و ... .
مانند همین اردوی اخیر که ستاد اجرایی فرمان امام یکصد جهیزیه رو به نو عروسان این دیار مصفا و سرزمین مهربانیها هدیه کرد.
حضرت رهبر آقای خوبیهایمان در پیام مرداد ماه 97 به گروههای جهادی تاکید کردند که گروههای جهادی با یکدیگر ارتباط داشته باشند و چقدر خوب که این اردو منتظران در منتظران شد چرا که گروه جهادی منتظران حضرت ولیّ عصر عجل الله تعالی له الفرج به یاری منتظران خورشید آمده و در محور بهداشت و درمان اقدامات ارزشمند و ارزندهای رو تقدیم ولی نعمتان انقلاب کردن که ای کاش قلم یارای توصیف جهاد آسمانی این جوانان عزیز دانشجو را به ویژه شیر زنان مقاوم و صبور اردو رو داشت که چگونه با عشق و علاقه و از سر دغدغه و سرّ باطن؛ کانون گرم خانواده رو به خدا سپرده و به این اردوی سخت امّا حقیقتاً مانا و ماندگار اومدن که باید با دیدن صحنههای عاشقی و شیدایی این جهادگران لایق این آیه شریفه را بلند بلند قرائت کرد که «فتبارک الله احسن الخالقین».
به لطف نماینده انقلابی و جهادی ولی فقیه در خوزستان که تا کنون چهار نوبت به دیار احمد فداله سفر کرده امسال نیز لحظه تحویل سال رو با اهالی عزیز منطقه به جشن نشستیم و سالمون رو نه در شعار که در عمل مبتنی بر عنوان ولّی عزیزمان مبنی بر «تولید- پشتیبانیها و مانع زداییها» آغاز کردیم چرا که مسئولین عزیز استان از فرماندهان دلاور ارتش و سپاه تا مسئولین کمیته امداد و راه و شهرسازی و عشایری و بنیاد مسکن و منابع طبیعی و ... رو همراه خود بردیم تا برای تولید؛ میزان پشتیبانیها رو تقویت و توسعه داده و موانع موجود رو از سر راه جهادگران و اهالی بردارن تا به زودی این شعار پر شعور #منتظرانی- ها محقق بشه که احمد فداله را میسازیم.
نویسنده: اسماعیل احمدی
انتهای پیام/