به گزارش خبرنگار فرهنگی باشگاه خبرنگاران پویا، در دعای روز چهارم ماه مبارک رمضان سه چیز از خداوند متعال میخواهیم: درخواست توان از خداوند برای اقامۀ امر او، چشیدن طعم شیرین ذکرش و وادار کردن به ادای شکر الهی:
اللهمّ قوّنی فیهِ علی إقامَةِ أمْرِکَ واذِقْنی فیهِ حَلاوَةَ ذِکْرِکَ وأوْزِعْنی فیهِ لأداءِ شُکْرَکَ بِکَرَمِکَ واحْفَظنی فیهِ بِحِفظْکَ وسِتْرِکَ یا أبْصَرَ النّاظرین.
خدایا، در این ماه برای برپا داشتن امرت نیرومند کن مرا و شیرینی ذکرت را به من بچشان و ادای شکرت را به من الهام فرما و به نگهداری و پردهپوشی خودت ای بیناترین بینایان.
در یکی از فرازهای این دعا به نکتۀ جالب توجهی اشاره شده است. در اول فراز میخوانیم اللهمّ قوّنی فیهِ علی إقامَةِ أمْرِکَ: اقامۀ امر در ظاهر شاید همان امر نماز و روزه باشد، اما با توجه به کلیّت آموزههای قرآنی و روایی، در میبابیم امر خدا یا امر الله گسترۀ وسیعی به حد امر ظهور امام عصر (عج) دارد و یا هر امری که در مسیر برپایی امر ظهور باشد. به عنوان مثال امام صادق (ع) ذیل آیۀ اول سورۀ نحل: «أَتى أَمْرُ اللَّهِ فَلا تَسْتَعْجِلُوه»، فرمود «أَوَّلُ مَنْ یُبَایِعُ الْقَائِمَ ع جَبْرَئِیلُ یَنْزِلُ فِی صُورَةِ طَیْرٍ أَبْیَضَ فَیُبَایِعُهُ ثُمَّ یَضَعُ رِجْلًا عَلَى بَیْتِ اللَّهِ الْحَرَامِ وَ رِجْلًا عَلَى بَیْتِ الْمَقْدِسِ ثُمَّ یُنَادِی بِصَوْتٍ طَلِقٍ تَسْمَعُهُ الْخَلَائِقُ أَتى أَمْرُ اللَّهِ فَلا تَسْتَعْجِلُوه» یعنی اول فردی که با قائم (عج) بیعت کند، جبرئیل باشد. در صورت پرنده سپیدى فرود آید و با او بیعت کند، سپس یک پاى خود را بر مسجد الحرام گذارد و پاى دیگر را بر بیتالمقدس و با ندای رسایى که همه مردم بشنوند، فریاد کند «أَتى أَمْرُ اللَّهِ فَلا تَسْتَعْجِلُوهُ» امر خدا آمد در آن شتاب نکنید. (کمال الدین و تمام النعمة، ج2، ص671)
انتهایپیام/