به گزارش خبرنگار علمی خبرگزاری تسنیم، سامانههای مدیریت آموزش (LMS) به عنوان یکی از حیاتیترین نرمافزارهای آموزشهای غیرحضوری، نقشی اساسی و حیاتی در کیفیت آموزش دوران کرونا در ایران و سراسر دنیا داشته و دسترسی به این سامانهها نقش بیبدیلی در توسعه آموزش عالی داشته است؛ دسترسی به این سامانهها یکی از مهمترین ابزارهای توسعه علمی و ایجاد تنوع در آموزشهای غیرحضوری است که قطعاً سابقه آن در کشور ما نیز موجود است.
اما بیمهریهای شکل گرفته به ساختارهای علمی و نهادهای دانشبنیان داخلی در این بخش، مصداق عینی دارد و مانعسازیهای شکل گرفته در بدنه دانشگاهی که خود باید حامی سامانههای دانشبنیان باشد، یکی از فرصتهای علمی را مورد بیمهری قرار داده است.
بهرهمندی از سامانهای با آمارهای برگزاری 1.5 میلیون کلاس آنلاین و 2 میلیون آزمون موفق در کنار خدمات اطلاعرسانی لحظهای، ارسال پیامهای درون دانشگاهی، برگزاری آزمونهای آزمایشی، ایجاد سامانه پایش سلامت آزمون و ... بدون ایجاد هزینه برای سیستم دولتی، بخشی از تلاشهای یک شرکت دانش بنیان بوده که در مدت 2 سال انجام شده است اما به دلیل برخی از تصمیمات غیرکارشناسی در معرض اضمحلال قرار دارد.
این سامانه دانشبنیان داخلی به واسطه مدیرانی جهادی از بدنه دانشگاه و تیمی متخصص در دل دانشگاه، موفق شده بود در اوج درگیری کرونا یکی از بهترین راهکارها برای مشکلات آموزش عالی را پیش ببرد و نیاز کشور را از سامانههای خارجی برطرف سازد. اما تاکید غیرکارشناسی بر استفاده از نرمافزارهای خارجی، تنها در دی ماه سال 99، باعث اختلال چندباره در بیش از 120 هزار نفرآزمون دانشگاه پیام نور در آزمونهای برخی از دروس مانند، مبانی و مفاهیم اخلاق اسلامی،آشنایی با قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران، اندیشه اسلامی 1و2، تفسیر موضوعی قرآن، زبان فارسی و .... شده است.
عدم امکان شرکت در آزمون، خروجهای مکررِ اجباری از سیستم حین امتحان و نهایتاً آغاز ترم بدون دسترسی به نمرات، فقط بخشی از مشکلات بهرهگیری دانشگاه از یک سیستم خارجی است. نکته قابل توجه این که اختلالات سامانههای خارجی نه تنها باعث اقبال دانشگاه به سامانه موفق دانشبنیان داخلی نشده است، بلکه برخی از مسئولان این دانشگاه به بهانههای مختلف و با ایجاد موانع اداری مانع از استفاده دوباره از سامانه یک شرکت دانشبنیان داخلی میشوند.
انتهای پیام/