به گزارش خبرنگار اقتصادی خبرگزاری تسنیم، این روزها با تمایل مردم برای استفاده از اینترنت شاهد رونق کسب و کار تاکسی های اینترنتی هستیم.
علاوه بر این نیز شرایط شیوع ویروس کرونا به گونه ای است که تعدادزیادی از شاغلان از کار بیکار شده و یا حتی از صف جویندگان کار خارج شده اند. چرا که از یافتن شغل دلسرد شده اند.
به محض اضافه شدن یک شرکت در میان سایر شرکت ها، رقابت میان شرکت های ارائه دهنده خدمات بیشتر می شود. هر شرکتی برای کسب رضایت مشریان خود از مسیر و روشی تبلیغ را شروع می کند. این رانندگان هستند که آن شرکت را به سمت برنده شدن هدایت می کنند.
با توجه به گسترش فعالیت تاکسی های اینترنتی، کافی است که در هر گوشه از خیابان اراده کنید تا به مسیر مشخص با تاکسی سفر کنید. انگلشت خود را روی دکمه مبدأ می زنید و بعد مقصد را مشخص می کنید و بعد از انتخاب گزینه نحوه پرداخت،بلافاصله مشخصات راننده و پلاک خودرو نمایان می شود و تنها چند دقیقه بعد راننده مقابل شما حضور دارد.
بعد از سوار شدن اولین نکته که توجه شما را به خود جلب می کند نوع رفتار راننده برای جلب رضایت و دریافت امتیاز کامل است.کنجکاوی ام گل می کند و سوال می کنم که با توجه به ترافیک شهر و کمیسیونی که شرکت ها از کارکرد شما برداشت می کنند آیا مقرون به صرفه است که در این شهر پرترافیک کار می کنید؟
اسمش محمد است....،37 ساله است. 7سال است که فارغ التحصیل رشته مهندسی برق شده است. وقتی سوالاتم درباره چون و چرای شغلش بیشتر می شود،این بار او کنجکاو می شود که علت پرسش هایم چیست؟ متوجه می شود خبرنگارم،می گوید خوش به حالتان که شغل شما نظم دارد. گلایه اش از بی نظمی درآمد رانندگی است.
وی درباره اینکه چگونه به این شغل وارد شده است می گوید:در میان رانندگان تاکسی های اینترنتی تعداد زیادی تحصیل کرده هستند که از سر ناچاری و بیکاری به سمت این شغل آمده اند. اگر راننده ای صبح تا شب کار کند درآمد روزانه اش به 300 هزار تومان هم می رسد، که البته بستگی به تعداد مسافرانی که در مسیرش قرار می گیرد نیز دارد. اما اگر روزانه 60 هزار تومان هم هزینه بنزین و استهلاک ماشین کم شود، بازم هم درآمد بدی نیست. ولی نظم مشخصی ندارد، یعنی یک روز درآمد 300 هزار تومان و روز دیگر شاید به 100 هزار تومان برسد.
این جوان می گوید: همه می گوید که مهندس شوی بیکار نمی مانی. ولی من تلاش بسیاری کردم تا بتوانم در یک مجموعه مشغول به فعالیت شوم. اکثر جاهایی که مراجعه می کنم، سابقه کاری نیاز دارند،که من سابقه کاری ندارم. اگر سابقه کاری داشتم که به دنبال شغل نبودم.در آزمون های استخدامی هم بارها و بارها شرکت کرده ام و با وجود اینکه تصور می کردم که امتحان را خوب داده ام ولی قبول نشده ام. احساس می کنم پارتی بازی تنها برای معرفی شغل نیست، بلکه قبولی در آزمون های استخدامی هم پارتی بازی است. آرزو داشتم که در شغل مرتبط با رشته ام کار می کردم.
وی ادامه می دهد: جای دیگری هم فعالیت کردم، اما متأسفانه بعد از سه ماه که به صورت آزمایشی فعالیت کردم، کارفرما اعلام کرد که نیازمند کارمند فقط به مدت 5ماه است. با دلخوری تمام از آن شغل بیرون آمدم.
این راننده تاکسی اینترنتی می گوید: حدود 2 سال به دنبال شغل بودم، بعد از اینکه پیدا نکردم. یکی از هم دانشگاهی هایم طی تماسی به من گفت که راننده تاکسی اینترنتی است و پیشنهاد داد که من هم نرم افزار تاکسی اینترنتی را وصل کنم و مشغول کار شوم.
وی می گوید: کار کردن با ماشین هم درد سرهای خاص خود را دارد اما از بیکاری بهتر است. حداقل می دانم که درآمد بدون تأخیر به دستم می رسد. علاوه بر آن شرکت پاداش هایی را قرار داده است و همین باعث شده است که رانندگان با انگیزه بیشتری کار کنند.کسر درصد از رانندگان شامل مدلهای معمولی ماشین می شود؛ یعنی اگر شما با پراید و پژو و ال 90 جابجا شوید این ماشین ها جز ماشین های اکو محسوب می شوند؛ یعنی ماشین های به صرفه و فوری اما شما گزینه دیگری نیز می توانید انتخاب کنید که به نام پلاس به شما معرفی می شود که برگزیده و خاص هستند و شامل ماشین های مدل بالاتر هستند که رانندگان آن کرایه های بالاتری دریافت می کنند، مثلا اگر شرکت مسیر مشخصی رابا ماشین اکو 20 هزار تومان قیمت داده باشد همان مسیر با ماشین پلاس 30 هزار تومان خواهد بود که معمولا شرکت از رانندگان دارای خودروهای با مدل بالاتر کمیسیون نمی گیرد.
وی می گوید: حدود6 سال است که فارغ التحصیل شده ام، بلافاصله بعد از تحصیل به مدت 4سال در شرکت اقوام یکی از دوستانم مشغول کار اداری غیرمرتبط با رشته ام بودم، اما بعد از 4سال که در آن شرکت کار می کردم، زمزمه های ورشکستکی شرکت را شنیدم، یک روز اعلام کردند که شرکت توان پرداخت حقوق را ندارد وحدود 70 درصد نیروها را تعدیل کردند که من هم جز آن 70درصد بودم. بعد از آن 2سال دنبال شغل بودم اما چون پیدا نکردم مجبور بودم برای تأمین مایحتاج زندگی شغلی دست و پا کنم. سرمایه ای برای کار تولید و فروشندگی نداشتم و مجبور شدم، ماشینی که داشتم را ابزار کسب درآمد کنم.
وی بیان میکند: در حال حاضر هم که کرونا باعث شده است که به هر جا برای کار مراجعه می کنم می گویند ظرفیت پر است. به چندین نفر از دوستانمان که پارتی دارند, سفارش کرده ام اما آنها هم می گویند کرونا بسیاری از مشاغل را بیکار کرده و کارفرمایان در تأمین هزینه نیروهای خود مانده اند و نیروی جدید جذب نمی کنند. اینکه مسئولان اعلام می کنند نرخ بیکاری کاهش یافته است. به خاطر این نیست که کاری برای جوانان کرده باشند به خاطر این است که اکثر فارغ التحصیلان از یافتن شغل منصرف و دلسرد شده است و از صف بیکاران خارج شده اند.
این جوان فارغ التصحیل می گوید: همواره وعده های دولت هم برای یافتن شغل بیهوده بوده است, تمام جوانان می دانند که دولت هیچ وقت برای فارغ التصحیلان دانشگاهی کار نکرده اند, آمار و ارقامی که اعلام می شود جنبه تبلیغی دارد وگرنه دولتی اقدامی برای حل مشکل بیکاری نکرده است. صرف این دولت نیست, تمام دولت ها دغدغه های دیگری به جز بیکاری دارند. 2هم است که تمام حرف مسئولان کرونا شده است. هر چند در مدیریت کرونا هم موفق نبودند.
این راننده می گوید: خیلی وقت ها در تلویزیون شنیده ام که رئیس جمهور یا وزیر کار صحبت از پرداخت تسهیلات به افراد بیکار دارند. ولی تا به حال سمت آنها نرفتم. از دوستانم شنیده ام که کمترکسی موفق به دریافت تسهیلات و ایجاد اشتغال می شود. فکر می کنم اگر کسی هم وام دریافت می کند،کارخانه دارهایی هستند که مشکلات مالی دارند.
این جوان بیکار می گوید: وقتی می بینم که تعداد رانندگان تحصیل کرده در تاکسی های اینترنتی روز به روز بیشتر می شود، با خود فکر می کنم که آمارهایی که در رسانه ها درباره ایجاد شغل جدید گفته می شود،کجاست؟ شاید رانندگان تاکسی های اینترنتی هم جز آمار وزیر حساب می شوند.
انتهای پیام/