به گزارش خبرنگار اجتماعی باشگاه خبرنگاران پویا؛ این روزها مشغول آماده شدن برای استقبال از کوچولویی هستیم که خدا به ما هدیه داده است، خانومم میگوید "باید یک سیسمونی کامل و درجهیک برایش تهیه کنیم، نمیخواهم هیچی از بچههای فامیل کم داشته باشد"!
توی بازار، سیسمونی از دو سه میلیون تا بیست سی میلیون تومان خرج برمیدارد اما نمیدانم آیا بچهای که به دنیا میآید، برایش فرقی هم میکند که در یک اتاق چندمیلیونی زندگی میکند! یا این فقط چشم و همچشمی ما بزرگترهاست!
چند روز پیش با مادر خانومم برای خرید سیسمونی به بازار رفتیم تا دوری بزنیم، باورتان نمیشود دستگاهی بود با یک صفحه دیجیتال که برنامهریزی میشد و بچه را در همه جهات با سرعتهای مختلف میچرخاند، تا بچه گیج شود و بخوابد...
موشنگرافی زیر، پدیده نازپروردگی بچهها و چشم و همچشمی خانوادهها را دستمایه قرار داده است:
وقتی زندگی روال عادی خود را دارد هرکسی میداند چقدر درآمد دارد و هزینههای او چهمیزان است و بر این اساس برنامهریزی و در واقع با نگاه به درون خانواده، هزینه را مدیریت میکند، اما کسی که چشمش به زندگی دیگران است، نمیداند هدفش چیست و حد مصرف او کجاست، چون مصرف دیگران قابل پیشبینی نیست و هرکسی الگوی مصرفی خود را میداند و از دیگران باخبر نیست.
ممکن است امروز همسایه ما اتومبیلی داشته باشد و چند ماه دیگر مدل دیگری را؛ اگر نگاه ما به مصرف او باشد، نوعی سرگردانی برای ما ایجاد میشود، چنین فردی نه در مورد درآمد برنامه دارد و نه درباره هزینه و از همین جا آشفتگی در دریافت و پرداخت بهوجود می آید؛ تا جایی که نظام و انسجام خانواده از هم فرو میپاشد، در این رابطه گفته میشود 30 درصد طلاقها در کشور از آثار چشم و همچشمی است.
انتهای پیام/+