حکایت رفتار "غیراصولی" در قبال اعتماد مردم/ شورای شهر مشهد چگونه سکوی پرش شد؟

به گزارش خبرگزاری تسنیم از مشهدمقدس، یک دست و چند هندوانه ضرب‌المثل و حکایتی است که از دیرباز میان ما ایرانیان رایج بوده و اشاره به این داشته که نمی‌توان همزمان چندین کار کرد و ابوالمشاغل بود اما در عین حال خروجی خوبی نیز در تمامی کارها داشت.

حکایت این روزهای برخی اعضای شورای شهر مشهد نیز دقیقاً مصداق همین مثال قدیمی است؛ برای مثال امروز اعضایی در شورا داریم که علاوه بر عضویت در شورای شهر، افتخار خدمت در هیئت فوتبال و فدراسیون فوتبال و مناصب اقتصادی و فرهنگی و حتی نهادی دیگر را نیز دارند و از سوی دیگر عضویت در مهم‌ترین کمیسیون‌های شورای شهر را نیز برعهده دارند.

موقع انتخابات شورای شهر که می‌رسد عمده نامزدها، انگیزه خدمت را مطرح می‌کنند و در لفافه این گونه وانمود می‌کنند که تا پیش از این هیچ خدمتی صورت نگرفته و اگر آنان به عضویت شورا درآیند تمام خلاءها و کاستی‌های گذشته را جبران و نحوه جدیدی از صرف فعل خدمت را به همشهریان خود نشان می‌دهند.

اما به نظر می‌رسد این ژست تنها کاربردی مقطعی دارد و بیشتر به درد همان دوران تبلیغات نامزدها می‌خورد و به محض اینکه وارد شورای شهر می‌شوند تمام آن شعارها فراموش شده و شورا تبدیل به سکویی برای پرتاب می‌شود.

اما به هرحال هر ذهن و عقل سلیم و هر شهروندی باید حق طبیعی خود بداند که از فردی که با رأی وی وارد شورای شهر شده بپرسد چرا صرفاً به همان رأی قانع نبوده و تمام هم و غم و همت خود را صرف خدمت در مشهدالرضا(ع) نکرد؟

سئوالی که وجود دارد این است که مگر خود مشهد و عرصه فرهنگی و اقتصادی و عمرانی آن کم دغدغه و مشکل دارد که باید در کنار آن به مسائل برای مثال فوتبال و کشتی هم رسید؟ تازه به این سطح نیز بسنده نکرد و ردای عضویت در هیئت رئیسه فدراسیون فوتبال را نیز به دست آورد؟ آیا این دهن‌کجی به رأی مردم نیست؟

امروز در گوشه گوشه این شهر خلاءهای متعدد فرهنگی را شاهد هستیم؛ خلاءهایی که از یک سیاستگذاری نادرست فرهنگی و به عبارت بهتر از عدم سیاستگذاری فرهنگی حاکی است و البته که شاید زمانی هم برای این سیاستگذاری نبوده و وقت صرف جای دیگری شده است.

البته این ایراد صرفاً به شورا وارد نیست؛ هم در این شورا و هم در ادوار قبلی نیز موارد مشابه بسیار دیده شده بنحوی که تبدیل به یک عادت شده اما بنظر می‌رسد اعضا عموماً در 2 سال پایانی خدمت در شورا بیشتر به فکر آینده‌نگری و رایزنی برای دوران بعد از شورا هستند و تمام شعارهای رنگارنگی که در دوران نامزدی شورا داده می‌شود به فراموشی سپرده می‌شود.

باور کنید در همین عرصه فرهنگی مشهد آن قدر دغدغه و کار زمین مانده وجود دارد که اگر تمام هم و غم خود را برای آن بگذارید دیگر فرصتی برای کمیته بازاریابی و تلویزیون فدراسیون فوتبال نخواهید داشت.

البته این تصور نباید ایجاد شود که این ایراد صرفا به یک شخص خاص وارد است؛ در همین دوره شورای شهر مشهد چند تن دیگر از اعضا نیز در راس هیئت‌های ورزشی استان قرار گرفته‌اند و البته بر این باور هستند که به صورت همزمان می‌توانند هرچند کار را به نحو احسنت انجام دهند.

ذات و ماهیت شورای شهر اما به گونه‌ای است که نیازمند حضور جهادی و خدمت تمام وقت است و شاید خلاءهای قانونی موجود به این افراد اجازه داده به دلیل اینکه شورای شهر شغل محسوب نمی‌شود در سایر رده‌ها نیز مشغول به فعالیت شوند و البته از اعضا پرسیده نشده که اگر عضویت در شورا شغل محسوب نمی‌شود چرا بابت شغلی که کاری برایش صورت نمی‌دهند حقوق دریافت می‌کنند.

کارنامه کمیسیون‌ها را اگر به صورت مجزا و تک تک بررسی کنیم شاهد هستیم همان کمیسیون‌هایی که اعضایش چندشغله بوده‌اند کمترین میزان خروجی را داشته‌اند.

انتهای پیام/281/س