به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، ماه رمضان سیر و سلوک، رسم و رسوم و مناسک خاص خود را دارد. فرقی نمیکند شیعه باشی یا اهل تسنن، ایرانی باشی یا عرب، در جبهه باشی یا در خانه. همه مسلمانان برای اجرای مناسبات خاص این ماه تلاش می کنند تا بتوانند در کنار سایر دغدغههای خود از ساعات پرفیض ماه مبارک رمضان هم بهره ببرند.
اما شاید جغرافیای حماسه و مقاومت و جبهه و خط مقدم درگیری خیلی از معادلات را بر هم بزند و مدل رمضان را نیز برای مریدانش تغییر دهد. تغییراتی از جنس رزم و شهادت. به خصوص اگر این درگیری در جبهه مقاومت اسلامی و در مقابل گروههای تروریستی باشد که تلاش دارند اسلام را به گونهای دیگر معرفی کنند.
حسین صابری، یکی از مدافعان حرم اهل بیت(ع) است که مدتها در جبهههای مقاومت در سوریه حضور داشته و در کنار رزمندگان مختلفی از افغانستان، پاکستان، سوریه، عراق، لبنان و... با جریان تکفیر جنگیده است. او در گفتوگو با تسنیم از برخی رسوم رمضانهای جبهه مقاومت میگوید.
در جبهه مقاومت بر خلاف جبهه دفاع مقدس، رزمندگان حکم مسافر را نداشته و روزه خود را کامل میگرفتند. صابری در این باره میگوید: جنگ در سوریه از جهات بسیاری با جنگ دفاع مقدس متفاوت بود. مثلاً ما در جنگ سوریه دائماً منطقه درگیری را تغییر نمیدادیم. از آنجایی که یک یا دو ماه در یک منطقه میماندیم، در ماههای مبارک رمضان میتوانستیم روزه بگیریم. وقتی به خط درگیری با داعش یا النصره وارد میشدیم، بیشتر از یک ماه در آنجا میماندیم.
او از سفرههای افطار و سحر روایت میکند و میگوید: معمولاً در ساعات سحر قرائت دعای سحر داشتیم و غذای سفرههای سحر و افطار بیشتر نان و خرما و پنیر بود. گاهی چیزهایی همچون هندوانه و غذاهای عربی هم به سفره میرسید، اما چون جایی که مستقر بودیم با شهر خیلی فاصله داشت، بعضی مواقع باید دو یا سه ساعت ماشین میرفت و برمیگشت تا بتواند چیزی را از مغازهها تهیه کند؛ به همین دلیل همیشه همه چیز مهیا نبود. گاهی برای افطار سوپ درست میکردند. اما اغلب غذای ما در سحر و افطار نان و خرما و پنیر بود.
صابری ادامه میدهد: رسم و رسومات ماه رمضان میان بچههای مقاومت که اکثراً شیعه هستند، مشابه است. فقط نوع غذاهای مرسوم افطار و سحر فرق دارد. مثلاً زولبیا و بامیه میان ایرانیان مختص رمضان است. اما لبنانیها شیرینیهای خاص دیگری برای افطار رمضان درست میکنند.
این رزمنده و جانباز مدافع حرم با اشاره به شبزنده داری در شبهای مختلف ماه مبارک رمضان میگوید: شبهای قدر مراسم میگرفتیم. شب زندهداری داشتیم و مراسم قرآن به سر گرفتن تا صبح ادامه داشت. برای اهل بیت(ع) هم مراسم روضه و عزاداری برپا میکردیم.
او ادامه میدهد: حسینیه نداشتیم. اما برخی خانههای تخریب شده در منطقه را حسینیه میکردیم که نه برق داشت و نه امکانات. عموماً به خاطر مشکلات جنگی مردم خانه های تخریب شده را رها کرده و رفته بودند و ما میتوانستیم در برخی از آنها مراسمهای ماه رمضان را برپا یا سفرههای افطار و سحر را پهن کنیم.
صابری یکی از دوستان و همرزمانش را به یاد میآورد که برای او بوی رمضان داشته است. او میگوید: شب قدر سال 97 با دوستم روحانی شهید سید علی زنجانی بودم. او چندی بعد در حمله هوایی ترکیه به شمال غرب ادلب به شهادت رسید. در ماه رمضان سال 97 روضههای شب قدر را برای ما برگزار کرد. عموماً امام جماعت ما هم بود. او فرزند مرحوم آیتالله سید ابراهیم زنجانی و مادرش لبنانی بود. در دمشق متولد شده بود اما در نوجوانی بعد از فوت پدرش به لبنان میرود. همسرش هم لبنانی بود. سید علی پنج سال در ایران دروس حوزوی خوانده بود.
این رزمنده مقاومت با اشاره به ویژگیهای مراسم شب قدر در جبهه مقاومت میافزاید: شبهای قدر مراسم به صورت فارسی و عربی برگزار میشد تا همه رزمندگان از ملیتهای مختلف از افغانستان، ایران، عراق، سوریه و لبنان بتوانند از آن استفاده کنند. مثلاً گاهی سخنران ایرانی بود و مداح لبنانی یا بالعکس. یا مثلاً روحانی شهید سید علی زنجانی یکی از روحانیون رزمنده بود که هم به زبان عربی مسلط بود و هم فارسی و با هر دو زبان مداحی میکرد. افرادی همانند او بودند که مراسمهای معنوی را به نحو احسن برای زبانهای مختلف برگزار میکردند.
صابری در انتها از کسانی یاد میکند که در ماه مبارک رمضان و با زبان روزه به شهادت رسیدند. او میگوید: همرزمانی از حزبالله لبنان داشتم که در عملیات شناسایی مناطق مختلف در دست دشمن توسط قناصه زنهای تکفیری در سوریه به شهادت رسیدند. یکی از آنها شهید ابوحمزه، از رزمندگان نبل و الزهرا، بود. اما عموم دوستان شهیدم خارج از ماه رمضان به شهادت رسیدند.
انتهای پیام/