به گزارش خبرنگار گروه دانشگاه خبرگزاری تسنیم، نشست تصویری جمعی از دانشجویان با رهبر معظم انقلاب، همزمان با بیست و هشتمین روز ماه مبارک رمضان، عصر امروز در دانشگاه علوم پزشکی ایران برگزار شد.
فاطمه راوند، نماینده جهادگران عرصه سلامت و خدمت در این دیدار سخنانی را مطرح کرد.
متن کامل سخنان وی به شرح ذیل است:
سلام بر امامِ جانهایمان؛
آقا جان اجازه میفرمایید؟
بسم الله الرحمن الرحیم
بنده فاطمه راوند دانشجوی پزشکی دانشگاه شاهد به نمایندگی از جهادگران عرصه سلامت و خدمت اینجا هستم تا دغدغههایی را خدمت شما عرض کنم. همان جهادگران گمنامی که تا پای جان به کمک کادر شریف درمان رفتند و بار دیگر جلوههایی از گذشت و فداکاری را در معرض ظهور گذاشتند، مثل جهادگر آسمانی "کسری اسماعیلی" دانشجوی پزشکی که در راه رساندن خدمات پزشکی به دور افتادهترین نقاط کشور به شهادت رسید.
امسال هم کرونا و گرانیها بهم گره خورد و بهانههای دولت را برای توجیه وضعیت اقتصادی ناشی از سو مدیریت فراهم کرد. نمیدانم اگر این کرونا نبود کدامین بهانه قرار بود عملکرد منفعلانهی سالهای پایانی دولت را توجیه کند!
بگذریم در همین کرونا بازار، اما جهادیها هرجا که بودند همتشان را بیشتر کردند تا سفرهی مردم خالی نماند.
تا در بیمارستانها بیماری بی یار و همراه نماند...
تا در غسالخانهها مَیتی بدون غسل کفن نماند...
تا کاسبهای بازاری که بساطشان هرچند وقت یکبار برای رعایت پروتکلها تعطیل میشود بی روزی نمانند...
تا دانش اموزان کم برخوردار و دل شکسته از نبود گوشی هوشمند برای شرکت در طرح شاد بدون گوشی وتبلت نا شاد نمانند...
اری شما که فرمان مواسات دادید؛ سیل جهادیها پر شورتر از گذشته جان تازهای گرفت تا هرچه نا کارامدی ستاد مبارزه با کرونا برای اعمال پروتکلها بیشتر میشد و راه شمال و ترکیه و تورهای تفریحی هم پر رونق تر به همان میزان عزم بچه جهادیها برای مبارزه با نا کارمدیها نیز راسِختر می گشت.
راستی این روزها چه قدر جای مرد میدان، حاج قاسم عزیزمان، خالی است که علاوه بر حضور پرتلاش در حفظ امنیت کشور برای حل مشکلات معیشتی مردم و مکافات کرونا مثل سیل خوزستان به خط بزند و نشان دهد که حل مشکلات مردم از پشت وبکمهای ستاد ملی کرونا و هیات دولت رقم نمیخورد.
البته اگر عملکرد دولت در هر زمینهای مورد نقد باشد شکر خدا در زمینه محرومیت زایی عملکرد درخشانی داشته و عرصه را برای فعالیت روزافزون و بدون پایانِ گروههای جهادی فراهم آورده است.
فارغ از این مزاح، ای کاش متوجه بودیم که بعد از گذشتِ بیش40 سال این فخر نیست که ما هر روز از آمار اردوهای جهادی برای حل مشکلات بشاگِردها؛ در رسانهها صحبت میکنیم. در حالیکه اگر دولت مردانمان، مردانه در میدان بودند و با تَأَسی از مکتبِ مولایمان امیرالمومنین علی علیه السلام کمرِ همتشان را محکمتر میبستند و با تدبیر و عملِ منصفانه تری، چارهای برای حال روزگارِ محرومان میکردند، ما امروز در جامعهی اسلامی شاهدِ گسترشِ روز افزون فقر در شهرهای بزرگ و کوچکِ کشور عزیزمان نبودیم.
سال هاست که حرکت جهادی در کشور به خوبی پیش میرود؛ ولی هنوز نتوانستیم به این آرمان دست پیدا کنیم که اکثر دانشجویان، فارغ از هر سلیقه سیاسی و اعتقادی که دارند به جمع جهادگران بپیوندند.
یکی از موانع تحقق این آرمان، نبود روحیه جهادی در بین برخی اساتید و مدیران دانشگاهی است که کار جهادی را، کاری ضروری نمیدانند.
اگر این بصیرت در میان اکثر اساتید و دانشگاههای ما وجود داشت، که ارزش یک دانشجو «صرفا» به تعداد مقالات و معدل تحصیلی نیست، بلکه در کنار همه این موارد، ارزش دانشجو به این است که مسائل جامعه را به درستی بشناسد و در جهت برطرف کردن آنها، راه حل داشته باشد؛ ما شاهد دانشگاههایی خواهیم بود که بازوی دولت در حل مشکلات جامعه است و بعضا یک نگاه انتزاعی به مشکلات مردم نخواهد داشت!
چه بسا اگر روزی برسد که روحیه جهادی و خدمت خالصانه به دور از شعارزدگی و حرکتِ نمایشی در دل و جان کارگزاران آموزشی و مسئولین کشور ریشه بدواند، دانشجویان نیز متاثر از این روحیه، پیش قدمِ حرکتهای جهادی خواهند شد و این جاست که با شکلگیری تفکر جهادی در اکثر دانشجویان این تفکر به جامعه هم منتقل میشود و ما شاهد یک حرکت جهادی ملی برای حل مشکلات کشور خواهیم بود؛ اما نباید غافل از این باشیم که همگام با ترویج روحیه جهادی در بین مردم به اصلاحِ ساختارهای فعلی و متولیِ حرکتهای جهادی بپردازیم؛ چرا که این ساختارها هنوز نتوانستهاند همه مردم با سلیقههای متفاوت سیاسی، اما با دغدغههای انسانی و ملی را جذب و تمرکز در حرکتهای جهادی کنند.
در بخش پایانی صحبت هایم یادآور میشوم: همانطور که سال گذشته توسط نماینده گروههای جهادی مطرح گردید، عدم حضور نماینده حرکتهای مردمی در مجامع تصمیمگیر، معضلی است که وجود داشته است که البته با عنایت شما، حضور جهادیها در یک سال اخیر در این نهادها بهبود پیدا کرده است؛ اما متاسفانه به همینجا ختم شده و ما شاهد حضور نماینده جهادگران در جلسات تصمیمگیریِ کلانِ بین نهادی نیستیم؛ و به همین دلیل است که بعضا تصمیمات سطحی برای رفع مشکلات ریشهای مردمی گرفته میشود. مثل کارتهای هدیه و اعطای وامهای بیبرنامه
آقاجان؛ بچههای جهادی اگه داوطلبانه در میدون میان، فقط برای بهبود اوضاع و احوال همنوعاشونه و توقع لوح تقدیر و تشکر ندارن بلکه دوس دارن تجربیات و نظرات تخصصی شون در سطح کلان تصمیم گیریها استفاده بشه.
در آخر آقا جان ممنونیم که همیشه برای ما جوانان، سنگ صبور و گوش شنوا برای دردها و دغدغههایمان هستید، تا اگر جایی بساط کوتاهی و کم لطفی هم برپاست، دلمان خوش باشد که جایی هست تا بساطِ دردو دلمان را با گوش جان خریدار باشد.
انتهای پیام/