روایت خواستنی که به توانستن رسید؛ سندرم داون از مبینای ۱۷ساله ورزشکار مدال‌آور ساخت
گروه استانها ـ بین افراد جامعه افرادی هستند که به‌دلایلی دچار معلولیت‌های مختلفی هستند که با عزمی راسخ دست به کار شده به قله‌های موفقیت رسیدند؛ مبینا یکی از دخترانی است که با وجود بیماری سندرم داون توانسته است به موفقیت‌های ورزشی دست یابد.
به گزارش خبرگزاری تسنیم از اصفهان، مشکلات یکی از واقعیت‌های گریزناپذیری است که هرکسی در زندگی با آن مواجه است اما بعضی از انسان‌ها با مشکلی به‌نام «معلولیت» مواجه هستند که معمولاً برای اشاره به ناتوانی جسمی، ذهنی، اختلالات حسی، اختلالات شناختی، بیماری روانی و دیگر بیماری‌های مزمن به‌کار می‌رود.
یک جمله معروف وجود دارد که معلولیت ناتوانی و محرومیت نیست، بلکه محدودیت است؛ شاید این جمله به‌نظر همه ما کلیشه‌ای به‌نظر برسد، اما انسان‌هایی در دنیا وجود دارند که توانسته‌اند با فائق آمدن به محدودیت‌های خودشان، به موفقیت‌های چشم‌گیری دست پیدا کنند که در حالت عادی هم تصور دست‌یابی به آن مشکل است.
کسی که با معلولیت نه‌تنها برای زندگی خودش تلاش می‌کند، بلکه به موفقیت عظیم دست پیدا می‌کند، انسان شگفت‌انگیزی است که قطعاً قدرت و نگرش شجاعانه‌ای داشته است؛ بررسی زندگی چنین انسان‌هایی قطعاً دارای نقاط قوت و قابل ملاحظه و پندآموزی است که برای همه ما حاوی درس‌هایی مفید است.
مبینا جوکار دختر 17ساله با بیماری سندرم داون است که توانسته است با پشتکار و تلاش استعدادهای خود را شکوفا کند.
مبینا با بیان اینکه در کلاس هفتم تحصیل می‌کند، اظهار داشت: بین تمام دروس به فارسی بیشتر علاقه دارم؛ چرا که با زبان فارسی خواندن و نوشتن یاد گرفتم، کنار تحصیل به ورزش هم می‌پردازم، در رشته پرش فعالیت می‌کنم و مدال نقره از سوی آموزش و پرورش استان دریافت کردم.
وی افزود: در رشته دو و میدانی نیز دارای مدال طلا و در مسابقات تکواندو مقام دوم را کسب کردم و مشغول یادگیری زبان انگلیسی هستم.
مادر مبینا با اشاره به مشکل دخترش هنگام دنیاآمدنش گفت: در زمان تولد مبینا متوجه مشکل سندرم او شدیم، در روزها و ماه‌های اول بسیار ناراحت بودم و بی‌قراری می‌کردم اما کم‌کم با واقعیت کنار آمدم و شروع به تحقیق در مورد این کودکان کردم.
وی اضافه کرد: از چندماهگی کاردرمانی و کمتر از یک‌سالگی گفتاردرمانی را شروع کردیم و هیچ‌گاه ناامید نشدم، من و پدر مبینا با تمام وجود برای او وقت گذاشتیم و همیشه سعی می‌کردم از هیچ کاری برای او فروگذار نکنم.
مادر مبینا تصریح کرد: با اینکه مربی‌های گفتاردرمانی او از مراجعه زودهنگام ما گله می‌کردند، باز هم ناامید نشدیم و این باعث شد که مبینا اکنون با عنایت خدا از لحاظ صحبت کردن و حرکات در مقایسه با دیگر افراد بیمار از توانایی خوبی برخوردار باشد همچنین مبینا در کارهای خانه و پختن کیک و غذا هم تبحر دارد.
وی در مورد مشکلات تحصیلی مبینا گفت: با وجود تمامی پیشرفت‌‌های دخترم، کودکان سندرم داون نسبت به هم‌سن‌وسالان خود چند پایه تحصیلی پایین‌تر هستند زیرا رشد عقلی آنها کمتر از رشد جسمی در آن‌هاست.
مادر مبینا با ابراز اینکه دخترش نوجوان اجتماعی است، افزود: گاهی با تجسم دوست خیالی برنامه‌ریزی برای تفریح و گردش می‌کند و برای ما سخت است که او را قانع کنیم چنین کسی وجود ندارد. در بیشتر اوقات با او همراهی می‌کنیم؛ اما گاهی دوست دارد مانند هم‌سن‌وسالانش تنها باشد که طبیعتاً نگرانی ما باعث مخالفت با او برای رفتن به محیط بیرون از خانه می‌شود.
وی با توصیه به خانواده‌هایی که دارای فرزندی با این معلولیت هستند، گفت: با کنار آمدن و قبول کردن واقعیت، به فرزندانشان کمک کنند تا آنها مانند دیگر افراد در جامعه دیده شوند و با شناخت استعدادهای ویژه در آنها، کمک به شکوفا کردن این استعدادها کنند و در عین حال در برابر مشکلات صبوری کنند.
به گزارش تسنیم، معلولیت عارضه‌ای است که در هر جامعه‌ای وجود دارد و براساس آمار رسمی و جهانی 10 درصد جمعیت کره خاکی را معلولان تشکیل می‌دهند. برای زندگی آسان‌تر زندگی معلولان در هر زمینه‌ای و هر کشوری تلاش‌های زیادی صورت می‌گیرد تا آنها به‌طور مستقل نیازهای خود را برطرف کنند و به کسی برای کارهای خود نیاز نداشته باشند.
انتهای پیام/163/ش+
