به گزارش خبرگزاری تسنیم از سواحل مکران، یکی از دغدغههای مهم در توسعه سواحل و بنادر ایران، سهولت دسترسی به مناطق مرکزی ایران و همچنین نقاط مرزی بوده که چهار هدف اصلی شامل افزایش درآمد ترانزیت کالا، افزایش درآمد گردشگی، افزایش جمعیت و احیای مناطق متروکه ایران را دنبال کرده است.
افزایش جمعیت میلیونی سواحل مکران یکی از مطالبات مهم رهبری از سال 88 بوده که تاکنون چندان توفیقی نداشته است. از طرفی به گفته کارشناسان حمل و نقل، درآمد ترانزیت ایران میتواند با توجه به موقعیت جغرافیایی ایدهآل ایران و قرار گرفتن در مسیر کریدورهای شمال به جنوب و شرق به غرب، درآمدی پایدار، بیش از درآمد نفت برای ایران ایجاد کند. یکی از مهمترین عوامل تحقق این اهداف، اتصال آزادراهی بنادر و سواحل به مرکز و نقاط مرزی ایران است. سوالی که همواره مطرح است این است که آیا دسترسی آزادراهی برای سهولت دسترسی به این مناطق فراهم شده یا خواهد شد؟ آیا در اسناد بالادستی قوانین ایران، این ضرورت درک و لحاظ شده است.
زیرساختهای لازم برای احیای بنادر و سواحل ایران و استقرار جمعیت در این مناطق فراهم شده است؟
محمد مونسان عضو هیئت عملی دانشگاه صنعتی مالک اشتر و کارشناس معماری دریایی میگوید: یکی از مهمترین مبانی توسعه هر کشوری، توسعه زیرساختهای دسترسی به یک منطقه است که شامل چهار مولفه مهم جادهای، ریلی، هوایی و دریایی است.
وی میافزاید: دو مورد اول دارای اهمیت حیاتی است ولی مورد اول (دسترسی جادهای) نقش بینظیری در احیای مناطق داخلی سرزمین دارد چرا که در اطراف جادهها، شهرهای جدید و مراکز صنعتی و خدماتی شکل میگیرند و سفرهای گردشگری نیز رونق مییابند. هر جا جادهای احداث میشود، امکان استقرار جمعیت در اطراف آن براحتی میسر میشود مثلا با احداث آزادراه چابهار- مشهد، کل نیمه شرقی کشور احیا میشود در حالی که فعلا فقط نیمه شمالی و غربی کشور از این مهم برخوردارند.
وضعیت فعلی نقشه آزادراههای کشور برای توسعه سواحل مکران چگونه است؟
این کارشناس تصریح میکند: متاسفانه در نقشه آزادراهی فعلی کشور اولویتی برای دسترسی به بنادر مهم ایران و سواحل مکران دیده نمیشود. نقشه زیر آخرین نقشه آزادراهی کشور است. همان گونه که واضح است در نیمه شرقی کشور تقریبا هیچ آزادراهی وجود ندارد و حتی در برنامههای 20 سال آینده وزارت راه و شهرسازی نیز هیچ آزادراهی در امتداد سواحل مکران و برای اتصال آزادراهی بنادر مهمی مانند چابهار و جاسک به مرکز کشور و مناطق مرزی دیگر وجود ندارد یعنی اینکه دسترسی فعلی جاده ای به شرق و جنوب شرقی کشور همچنان خطرناک، غیرایمن، غیرراحت و طولانی بوده و خواهد بود.
وی میگوید: چگونه ممکن است دسترسی به این مناطق دشوار باشد ولی جمعیت به این سواحل سوق یابند؟ این از محالات است. بطور مثال راه ارتباطی فعلی بین جاسک تا مشهد (قطب جمعیتی شمال شرق کشور) با حرکت پیوسته و دائمی اتومبیل بیش از 20 ساعت زمان میبرد و با لحاظ کردن توقف و استراحت بین راهی بیش از 30 ساعت زمان لازم است.
مونسان خاطرنشان میکند: چگونه میتوان در چنین شرایطی به احیای جمعیتی سواحل و نیمه شرقی کشور و احیای گردشگری و سفر خانوادههای ایرانی به این مناطق و همچنین استقبال کشورهای دیگر از کریدورهای عبوری از ایران امید داشت؟
انتهای پیام/395/ح