به مناسبت روز جهانی آوارگان؛ آمریکا بزرگترین ماشین آوارهسازی ملتهای دنیا
سیاستهای آمریکا در حمایت از کارتلهای صنایع تسلیحاتی و ابقای نظامیان این کشور در مناطق مختلف جهان باعث آواره شدن دهها میلیون نفر طی دو دهه اخیر شده است.
به گزارش گروه بینالملل خبرگزاری تسنیم، سیاستگذاریهای آمریکا در حمایت مطلق از تجاوزگری رژیم صهیونیستی و جنگ افروزی در دیگر کشورهای منطقه خاورمیانه طی چند دهه گذشته بحران عظیمی از آوارگان را در منطقه ایجاد کرده که تعداد آنها از چند ده میلیون نفر فراتر رفته است.
آمریکاییها طی بیست سال گذشته حملات متعددی را به صورت مستقیم و غیرمستقیم به افغانستان، عراق، لیبی، پاکستان، سومالی، سوریه و یمن انجام داده است. این سیاست جنگ افروزانه طی دو دهه اخیر باعث آواره شدن دهها میلیون انسان بیگناه و غیرنظامی شده است، تا جایی که مرکز تحقیقاتی «گلوبال ریسرچ» تعداد این آوارگان را بالغ بر 37 میلیون نفر برآورد کرده است که از این تعداد حدود 8 میلیون نفر مجبور به ترک خانه و کاشانه خود و مهاجرت به کشورهای دیگر شدند و 29 میلیون نفر دیگر نیز در کشورهای محل زندگی خود آواره شدند.
البته هیچ کس نمیتواند ادعا کند که این آمار، رقم واقعی کسانی است که در این مدت آواره شدهاند بلکه حداقل تعدادی است که در این زمینه مطرح است، تا جایی که برخی رسانهها این تعداد را بالغ بر 49 میلیون نفر ارزیابی میکنند. در همین رابطه «دیوید واین» نویسنده کتاب «هزینه پروژه جنگ» با ارائه آمار گوناگون از سیاستهای آمریکا سبب شد تا نظر رسانههای بزرگ در آمریکا به این موضوع جلب شود که سیاستهای آمریکا، علاوه بر گرفتن جان انسانهای بیشمار زندگی میلیونها نفر را نیز از بین برده و آنها را بی سرپناه کرده است.
آمریکا تئوریسن جنگافروزی در سوریه
با گذشت 10 سال از آغاز درگیریهای داخلی در سوریه دیگر نقش آمریکا در حمایت از این درگیریها و تجهیز و حمایت از گروههای تروریستی مخالف دولت با هدف براندازی دولت بشار اسد در سوریه بر کسی پوشیده نیست. درگیریهایی که طی یک دهه گذشته به آواره شدن بیش از 13.5 میلیون سوری در داخل سوریه یا کشورهای مختلف منجر شده است. بسیاری از این آوارگان در اردوگاههای آوارگان در اردن، ترکیه و دیگر کشورهای منطقه حضور دارند و بخش قابل توجهی از آنها نیز به کشورهای دیگر پناه بردند تا از کشتار تروریستهای مسلح در امان باشند.
البته با آزادسازی بخشهای زیادی از خاک سوریه توسط ارتش این کشور و نیروهای همپیمان و در نهایت شکست داعش تعداد قابل توجهی از آوارگان سوری در مناطقی چون شرق حلب، استانهای الرقه، دیرالزور، استانهای درعا و قنیطره و شرق حمص و منطقه غوطه شرقی اردوگاه یرموک و منطقه حجر الاسود از مناطق مختلف سوریه یا کشورهای همجوار به مناطق اصلی خود بازگشتند، اما در عین حال کشورهایی چون آمریکا، ترکیه، عربستان و لبنان مشکلاتی را در راه بازگشت آوارگان سوری به کشورشان ایجاد میکنند.
جنگ و داعش، محورهای آوارهسازی ملت عراق
جنگ افروزی آمریکا در سال 2003 در عراق نیز باعث آواره شدن حدود 4 میلیون نفر از مردم این کشور شد که حدود نیمی از این افراد در داخل عراق آواره شدند و نیمی دیگر نیز مجبور شدند کشور را ترک کنند. عراقیها برخلاف آوارگان کشورهای دیگر به اردوگاه آوارگان نرفتند، بلکه ترجیح دادند در کشورهای دیگر به عنوان پناهنده مستقر شوند.
این تنها موج آوارگی مردم عراق نبود که در نتیجه سیاستهای آمریکاییها به وجود آمد. حمایت دولت آمریکا از گروههای شبه نظامی تروریست که بنابه اذعان دونالد ترامپ رئیس جمهور سابق آمریکا، دولت اسبق آمریکا به عنوان بنیانگذار داعش در منطقه شناخته شد، باعث شد تا 5 میلیون نفر از مردم عراق نیز در نتیجه حمله گروههای تروریستی مسلح موسوم به داعش در مناطق مختلف عراق یا خارج از این کشور آواره شوند.
بنا بر اعلام کمیسیون آوارگان و مهاجران پارلمان عراق بخش عمدهای از آوارگان عراقی که در این دوره به خارج از کشور رفتند، در ترکیه، اردن و لبنان مستقر شدند و باقی آوارگان نیز در داخل عراق آواره شدند تا مجموع آوارگان عراقی در نتیجه سیاستگزاریهای آمریکا به رقم 9 میلیون نفر برسد.
7 دهه آوارگی فلسطینیان در مسیر تشکیل یک دولت جعلی
حمایتهای آمریکا در روند تشکیل موجودیت رژیم صهیونیستی طی 70 سال گذشته باعث آواره شدن بیش از 5.5 میلیون نفر از ساکنان اصلی سرزمین فلسطین اشغالی شده و سایر فلسطینیهای حاضر در این منطقه را طی چند دهه گذشته با مشکلات و درگیریهای نظامی و جنگهای متعددی مواجه کرده است. این در صورتی است که جنایتهای صهیونیستها در کشتار غیرنظامیان در سالهای اولیه اشغالگری صهیونیستها در سرزمینهای اشغالی را که تاریخ آنها را ثبت و ضبط کرده است، نادیده بگیریم.
بر اساس اطلاعات موجود، تعداد قابل توجهی از آوارگان فلسطین در اردوگاههای لبنان، سوریه و اردن در شرایطی نامساعد زندگی میکنند و بخش بزرگی از آنها نیز عازم کشورهای دیگر شدهاند، به این امید که بتواند روزی به سرزمین مادری خود برگردند.
کلید جنگافروزیهای هزاره جدید با حمله به افغانستان
حمله به افغانستان اولین جنگ افروزی آمریکا در هزاره جدید بود که به بهانه مبارزه با گروههای تروریستی القاعده بعد از حملات برنامهریزی شده 11 سپتامبر به وجود آمد. بر اساس اسنادی که بعدها منتشر شد، آمریکاییها خودزنی 11 سپتامبر را با هدف ایجاد ردپای نظامی در منطقه خاورمیانه آغاز کرده و طرح و برنامه جامع خود را با حمله به افغانستان کلید زدند، حملهای که باعث آواره شدن نزدیک به 5.5 میلیون نفر از مردم این کشور شده و بحران قابل توجهی را در خاورمیانه رقم زد.
ورود نیروهای آمریکایی و متحدان غربی آن در این جنگ به افغانستان باعث شد این کشور اکنون با مثلث جنگ و ناامنی و افزایش شمار آوارگان، تولید و قاچاق مواد مخدر، بیکاری و فساد اداری مواجه شود. تداوم این وضعیت مردم افغانستان و غیرنظامیان را به قرنبان اصلی مبدل کرده است که گاهی در اثر حملات هوایی نظامیان آمریکایی، گاهی در حمله طالبان و زمانی هم در نتیجه عملیات شبانه تحت کنترل سازمان سیا، کشته، معلول و یا به اسارت برده شده و شمار زیادی نیز مجبور به ترک منازل خود شدهاند.
آوارگی کابوس دیگر ملتهای منطقه
بر اساس گزارشی که دانشگاه «براون» در سال گذشته در خصوص هزینههای جنگافروزی آمریکا منتشر کرد، آمار آوارگان جنگهای آمریکا بسیار بیشتر از افرادی است که بر اثر درگیری از آغاز قرن بیستم به استثنای جنگ جهانی دوم، آواره شدهاند. در این گزارش آمده است که بیشتر پناهندگان در کشورهای خاورمیانه پذیرفته شدهاند.
بر اساس این گزارش، تعداد افراد آوارهشده که اغلب آنها غیرنظامی هستند، غیر از کشورهایی که به آنها اشاره شد، در پاکستان حدود 3.7 میلیون نفر ، در یمن حدود 4.4 میلیون نفر، درسومالی حدود 4.2 میلیون نفر، در فیلیپین حدود 1.7 میلیون و در لیبی نیز بیش از 1.2 میلیون بوده است.
این گزارش رقمی متفاوت از آمار اعلامی سازمان ملل منتشر کرده و مینویسد که در سالهای 2010 و 2019، تعداد کل پناهندگان و آوارگان در سراسر جهان تقریباً دو برابر شده و از 41 میلیون نفر به 79.5 میلیون نفر رسیده است.
دولتهای متوالی آمریکا طی این دو دهه در دو جناح حاکم بر این کشور نشان دادهاند که در خوی جنگ افروزی و آواره سازی ملتهای جهان که به نفع کارتلهای صنایع تسلیحاتی و سیاستهای کثیف این کشور برای ابقای نیروهای نظامی در منطقه و جهان دنبال میشوند، هیچ تفاوتی با یکدیگر ندارند و هر دوی آنها استراتژی واحدی را البته با تاکتیکهای مختلف دنبال میکنند.
انتهای پیام/