به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، در دوازدهم تیرماه 1367 شمسی برابر با سوم ژوئیه 1988 میلادی، هواپیمای مسافری ایرباس ایران که از بندرعباس عازم دُبی بود، بر فراز آبهای خلیج فارس و در نزدیکی جزیره "هنگام" مورد هجوم یگانهای دریایی متجاوز آمریکایی مستقر در آبهای خلیج فارس قرار گرفت و سقوط کرد. این هواپیما با موشک ناو جنگی وینسنس مورد حمله عمدی نیروهای تجاوزگر قرار گرفت. ساقط کردن هواپیمای مسافربری ایران از سوی جنایتکاران آمریکایی، در حقیقت یکی دیگر از مراحل رویارویی استکبار جهانی با جمهوری اسلامی ایران برای تقویت متجاوزان عراقی در جبهههای جنگ بود.
راجرز دومین فرمانده ناو وینسنس بود و در 11 آوریل 1981 به فرماندهی این نام انتخاب شد. ناو وینسنس در آن زمان یکی از پنج ناو فوق پیشرفته نیروی دریایی آمریکا بود که به سیستم سپر جنگی مجهز بود(Aegis combat system) این سامانه یک میلیارد دلاری یک سیستم مدیریت رزمی یکپارچه رایانهای بود. وینسنس اولین رزمناو از این نوع بود که به ناوگان اقیانوس آرام پیوست.
مرکز این سامانه یک رادار پیشرفته دارای ردیابی اتوماتیک چند منظوره سه بعدی و زمان بندی شده موسوم به 1-AN/spy است، این رادار بسیار پرقدرت که به عنوان سپر ناوگان دریایی شناخته شده قادر به جستجو ردیابی و هدایت موشکها به طور همزمان با ظرفیت ردیابی بیش از یکصد هدف در بیشتر از 100 میل دریایی یعنی 200کیلومتر بود. فرماندهی یک ناو و مجهز به سامانه در آن زمان بسیار مهم تلقی میشد. وینسنس در 25 آوریل 1988 در یک ماموریت 6 ماهه به حمایت از عملیات ارنست ویل و اسکورت تانکرهای نفتکش در خلیج فارس در این منطقه مستقر شد.
آدمیرال ویلیام راجرز در سوم ژوئیه 1988 دستور حمله به هواپیمای مسافربری ایران را صادر کرد و یک ماجرای بینالمللی برای آمریکا به وجود آورد. ناو وینسنس در این حمله دو موشک 2MR-SM به سمت این هواپیما که حامل 290 مسافر بود شلیک کرد که بر اثر آن همه مسافران و خدمه هواپیمای آن کشته شدند و جنازه خیلی از آنها پیدا نشد. راجرز فرمانده ناو وینسنس در یک مصاحبه مطبوعاتی آن زمان گفت: «اگر صدها بار نیز آن اتفاق رخ دهد باز هم دستور شلیک خواهم داد.»
در سال 1990 جرج بوش پدر به راجرز به خاطر عملکرد خارق العاده او به عنوان افسر فرمانده نشان لژیون لیاقت اعطا کرد. این مدال به خاطر دوران تصدی او به عنوان فرمانده ناو وینسنس از آوریل 1987 تا می 1989 داده شد یعنی مدتی که در خلیج فارس بود. راجرز بعد از فرماندهی وینسنس فرمانده گروه آموزشهای تاکتیکی نیروی دریایی آمریکا در پویت لوما شد.
پس از سقوط هواپیمای مسافربری ایرباس، سرنشینان لنجها و قایقهای محلی و ساکنان حاشیه جنوبی جزیره هنگام وحشت کردند. در مقابل چشمان حیرت زده آنها قطعات هواپیما و پیکرهای متلاشی شده مسافران آن فرو میریخت و آبی دریا را قرمز میکرد. در برج مراقبت فرودگاه بندرعباس ناگهان هواپیما از صفحه رادارها محو شد. کارشناسان با دوبی تماس گرفتند و پیگیر سرنوشت پرواز 655 شدند. آنها اظهار بیاطلاعی کردند. در ستاد تامین استان هرمزگان فوراً وضعیت اضطراری اعلام و فعالیت خود را شروع کرد. با شناسایی دقیق محل سقوط بالگردها و شناورها به موقعیت 26 و 42 عرض شمالی و 56 درجه و 33 دقیقه طول شرقی حرکت کردند.
هلیکوپترها و شناورها برای شناسایی و عملیات نجات به منطقه رسیدند. سرنشینان قایقهای تندرو سپاه پاسداران، افراد محلی ساکن حاشیه جنوبی جزیره هنگام و تعدادی از سرنشینان قایقهای صیادی خبر از حادثهای دادند که باور کردنی نبود. به گفته شاهدان عینی، هواپیما بعد از اصابت موشک منفجر و دو نیم شد. دریادار گلوردی که در روز حادثه در منطقه حاضر بود در این باره به ایسنا گفته بود: «این حادثه را به چشم خودم ندیدم اما در صحنه حاضر شده و به سرعت به تهران اطلاع دادیم و گروههای مختلفی بعد از حادثه در محل حاضر شدند... بیشتر نیروهایمان را برای جمعآوری جنازهها در آب فرستادیم.
یکی از افراد گروه نجات گفت در ابتدا هیچ جنازهای روی آب پیدا نبود. تنها لباسها روی آب شناور بودند. به تدریج هلیکوپترها موفق شدند جنازههایی را که یکی یکی روی آب میآمدند، پیدا کنند. با پیدا شدن هر جنازه یک موشک دودزا توسط هلیکوپتر شلیک میشد و شناورها برای خارج کردن جسد از آب اقدام میکردند. اولین جنازه مربوط به دختر بچه هفت-هشت ساله بود که دستها و پاهایش تکه تکه شده بودند. سپس پیرمردی که از وسط دو نیم شده بود. بعد کودکی هشت ماهه، تعدادی دست و پای قطع شده و از جمله مچ پای زنی که داخل لنگه کفش قرمزی جا مانده بود.
فرمانده واحدهای امداد و تجسس نیروی دریایی ارتش جمهوری اسلامی ایران یک روز بعد اعلام کرد: «به دلیل انفجار هواپیما در آسمان، برخی پیکرهای شهدا در پنج کیلومتری محل سکونت از آب گرفته شده و احتمال اینکه جریان آب تعداد دیگری از آنها را حتی تا هشت کیلومتری از منطقه سقوط در جنوب جزیره هنگام برده باشد وجود دارد. همچنین داود غیاثی راد، معاون وقت بنیاد حفظ آثار و نشر ارزشهای دفاع مقدس نیز گفته بود: «شدت وخامت این اقدام جنایتکارانه به حدی بود که تا دو روز پس از حادثه، رسانههای بینالمللی دچار انفعال و سرگیجه بیسابقهای از دادههای اطلاعاتی متناقض و متفاوت و در عین حال معنادار شده بودند.»
این هواپیما حامل 298 مسافر و خدمه بود که تمامی آنها اعم از مرد و زن و کودک و نوجوان و کهنسال با وقوع این جنایت فجیع به شهادت رسیدند. در میان سرنشینان هواپیما، 66 کودک زیر 13 سال، 53 زن و 46 نفر تبعه کشورهای خارجی نیز بودند که کشته شدند. در سال 2006 ویلیام راجرز در سندیگو سکونت داشت. دخترش به دلیل اقدامی که پدر انجام داده بود خودکشی کرد. پس از آن ویل راجرز به افکار عمومی جهان توضیح داد که ساقط کردن هواپیمای مسافربری ایران به دستور مقامات ارشد ارتش آمریکا بود و ارادهای در انجام این کار نداشته است. او در مصاحبه دیگری گفت: «من مفتخر به دریافت نشان به پاس خدمات و زحمات در طی سالیان گذشته شدم اما واقعه سرنگونی ایرباس مسافری ایران در خلیج فارس برای من لکه ننگی است که تا ابد پاک نخواهد شد.»
انتهای پیام/