به گزارش خبرگزاری تسنیم از قزوین ، روزهای آخر دولت دوازدهم در استان در حالی سپری میشود که هنوز بسیاری از مشکلات معلولان در استان پابرجا مانده و نگاهی به وضعیت معلولان در جامعه نشان میدهد که مطالبات عمده آنها از جمله برخورداری از حقوق و فرصتهای برابر، ایجاد حق مالکیت و برگزاری برنامههای مربوط به معلولان توسط خود آنها و همچنین توجه به فقر، پاسخگویی به نیازهای اساسی و ارتقای کیفیت زندگی معلولان روی زمین مانده و در این میان به نظر میرسد سازمان بهزیستی هم به عنوان متولی اصلی این حوزه با وجود اعتبارات محدود خود قدرت پاسخگویی به این مطالبات را از دست داده است. با توجه به فرارسیدن هفته بهزیستی که از 21 تیرماه آغاز شده، نگاهی به مشکلات معلولان در جامعه قزوین انداختیم.
معلولان فقیر اسیر باندهای تکدیگری میشوند
یکی از معلولان نابینای قزوینی در گفتوگو با خبرنگار تسنیم با بیان اینکه توانمندسازی معلولان یکی از اقدامات مغفول مانده در استان قزوین است، گفت: در حالی که به نابینایی مادرزادی گرفتارم، اما تا امروز به جز پدر، مادر و اعضای خانوادهام کمتر از سوی نهادهای دولتی یا مردمی کمکی برای توانمندسازی بنده صورت گرفته و امروز هم به لطف پشتکارم در حوزه تحصیل توانستهام معلم شوم.
معصومه برزگر اضافه کرد: امروز در جامعه ما به ویژه استان قزوین معلولانی با مشکل مواجه هستند که خانواده آنها تمکن مالی کافی ندارند که برای توانمندسازی آنها هزینه کنند. در غیر این صورت بسیاری از معلولان ما در جامعه رها میشوند و مجبورند از طریق اشتغال کاذب و خیابانی زندگی خود را بگذارنند.
وی ادامه داد: در ضمن بسیاری از معلولان فقیر و نیازمند اسیر باندهای مختلف تکدیگری میشوند که از آنها برای کسب درآمدهای کلان بهرهبرداری میشود و به نظر من دولت باید دست چنین معولانی که زیاد هم نیستند را بگیرد.
زمینه مشارکت معلولان در فعالیتّهای اجتماعی مهیا نیست
با این حال یک کارشناس توانبخشی در گفتوگو با خبرنگار تسنیم موضوع توانبخشی یک موضوع چند ساحتی توصیف کرد و گفت: به هر حال شکل بازتوانی و بهبود وضعیت جسمی، روانی، اجتماعی، خانوادگی، حرفهای، آموزشی و اقتصادی فرد معلول در بالاترین حد ممکن فعالیت ابعاد مختلف توانبخشی را شامل میشوند که در استان قزوین بسیاری از این ابعاد مغفول ماندهاند.
مریم حسنزاده اضافه کرد: همه فعالیتهای یادشده برای این است که معلول بتواند به صورت مستقل زندگی کند؛ در حالی که امروز میبینیم بیشتر معلولان استان قزوین به خاطر ناتوانی مجبور به زندگی در کنار خانواده و یا در برخی آسایشگاهها هستند و از نیروی هوش و قدرت مدیریت آنها هم در سطح دستگاههای دولتی استفاده نمیشود.
وی فقدان مشارکت مؤثر و کامل افراد معلول در جامعه را یکی از نتایج اجرای ناقص طرحهای توانبخشی دانست و ادامه داد: به هر حال تا زمانی که معلول از خدمات مناسبی برخوردار نباشد و به دلیل ناتوانی و نبود شغل به استطاعت مالی لازم نرسیده باشد، امکان مشارکت اثرگذار او در جامعه مهیا نخواهد شد و معلول به فردی افسرده و گوشهگیر بدل میشود.
بهرهمندی 100 درصدی معلولان روستایی از توانبخشی
با این همه مدیرکل بهزیستی استان قزوین اعتقاد دارد که سازمان متبوع او با وجود بودجه ناچیز و سطح گسترده جامعه هدف کارهای بزرگی برای توانبخشی معلولان انجام داده است.
علیرضا وارثی در گفتوگو با خبرنگار تسنیم با بیان اینکه 100 درصد معلولان ساکن روستاها و نواحی محروم و دورافتاده استان قزوین از برنامههای توانبخشی برخوردار شدهاند، گفت: در حال حاضر 7 هزار و 760 نفر از معلولان ما در روستاها از خدماتی مانند پرداخت شهریه دانشجویی و پرداخت حق پرستاری به معلولان ضایعه نخاعی برخوردار شدند.
وی اضافه کرد: مناسبسازی خودرو، صدور پلاک ویژه معلولان، پرداخت هزینههای درمان از صندوق درمان (بیمه تکمیلی) و پرداخت هزینه ایاب و ذهاب و تغذیه به مراکز و مددجویان تحت پوشش و همچنین پرداخت هزینه درمان و تغذیه به بیماران فنیل کتونوری از دیگر اقدامات این هزینه محسوب میشوند.
اجرا نشدن طرح مناسبسازی معابر و ورودیها
با این حال یک کارشناس شهرسازی عدم اجرای طرح مناسبسازی معابر و اماکن عمومی برای تردد معلولان را یکی از مشکلات بزرگ آنها در استان قزوین دانست و گفت: متأسفانه در حوزه ایجاد امکانات تردد معلولان در اماکن دولتی و سازمانها فقط شاهد ساخت رمپهایی هستیم که با شیب زیاد طراحی شده و به جای آسان کردن کار معلولان امنیت جانی و سلامت آنها را تهدید میکند.
سیروس سلیمیفر ادامه داد: شیب رمپ معلولان باید حداکثر 8 درصد باشد که البته در برخی اماکن و مراکز طراحی شده برای معلولان شاهد شیبهای 30 تا 45 درصدی هستیم که معلولان را مجبور میکند، برای تردد به یک ساختمان یا اداره از عابران و رهگذران کمک بگیرند و در غیر این صورت خطر سقوط آنها را تهدید میکند.
به گزارش تسنیم، با وجود محدودیتهای بودجهای سازمان بهزیستی به نظر میرسد که سایر دستگاههای برنامهریز و سیاست گذار استان به ویژه سازمان مدیریت و برنامهریزی چندان اهمیتی برای اجرای طرحهای توانبخشی معلولان قائل نبودند و به همین خاطر سیر تحولات صورتگرفته در حوزه معلولان بسیار کند پیش رفته و بیشتر مطالبات معلولان هنوز روی زمین مانده است.
انتهای پیام/ح