به گزارش خبرنگار ورزشی خبرگزاری تسنیم، از روز جمعه، مسابقات دوومیدانی برای نمایندگان ایران آغاز شد و «احسان حدادی» پرسابقهترین ورزشکار ایران در المپیک که چهارمین حضورش را در این رقابتها تجربه میکرد، رکورد دور از انتظار و ضعیف 58.98 متر را بر جا گذاشت و در بین 32 ورزشکار در رده بیستوششم قرار گرفت؛ آن هم در حالی که دو ورزشکار از ایسلند و بریتانیا در همه پرتابهایشان خطا کردند.
احسان حدادی در این مدت بیش از تمرین وقت خود را صرف حواشی کرد و هزینه هنگفتی را برای حضور ناموفقش در المپیک روی دست ورزش ایران گذاشت. وی با عملکرد و رفتارهایش در دو سه سال اخیر و البته قبل از آن، نشان داد که ورزشکاری حرفهای به معنای واقعی نیست و سعی دارد با حاشیه به اهدافش برسد. هزینهها و رفتار احسان حدادی بعد و قبل از حضور در المپیک و عدم عذرخواهی وی نسبت به عملکرد ضعیفش و همچنین رفتار طلبکارانه وی موضوعی بود که در گزارشی در خبرگزاری تسنیم منتشر شد (اینجا بخوانید).
طبق برآوردهای انجام شده در این دوره تقریباً چهار ساله، حدود هجده نوزده میلیارد تومان برای حدادی هزینه شده است و هر زمان پولی به او پرداخت نمیشد، لب به انتقاد میگشود و به نوعی مسئولان را درباره احتمال عملکرد نه چندان خوب در المپیک 2020 توکیو تهدید میکرد.
در مقابل احسان حدادی که در این مدت خود را به عنوان یک قهرمان و مدالآور به مردم معرفی میکرد، «جواد فروغی» بدون هیچگونه حاشیه تنها تمرکز خود را روی تمرینات قرار داده بود.
شاید تا قبل از المپیک و کسب مدال طلا توسط جواد فروغی، کمتر کسی در ایران این ورزشکار را میشناخت. وی حتی پس از کسب مدال طلا در مسابقات کرواسی و تبدیل شدن به شانس اصلی مدال طلای ایران در المپیک هم وارد موضوع تبلیغات رسانهای نشد و ترجیح داد همچنان گمنام و دور از توجهات رسانهها تنها روی تمرینات خود تمرکز کند.
براساس این گزارش، اگر مروری به مصاحبههای چهار سال گذشته جواد فروغی داشته باشیم وی هیچ وقت در رسانهها از مشکلات و کمبودها شکایتی نکرده و هیچ مطالبهای از مسئولان برای کسب مدال نداشته و با تهدید سعی در جذب منابع مالی نکرده است.
اگر جواد فروغی و احسان حدادی را در کنار هم قرار دهیم مطمئناً باید انتظار انتقادات بیشتر را از تیرانداز کشورمان داشته باشیم، اما او با داشتن فرزند و حتی شغل پراسترس پرستاری در روزهای کرونایی، در اردوها حضور داشته است و با وجود مشکلات فشنگ و سلاح در این رشته و لزوم حضور در اردوهای خارجی برای تأمین سلاح و مهمّات، هیچگاه فشاری بر مسئولان فدراسیون، وزارت ورزش و جوانان و کمیته ملی المپیک وارد نکرده و با همان داشتهها در داخل کشور تمرین کرده است.
فروغی هیچگاه در مورد دستمزد و حقوق صحبت نکرد و به دنبال استفاده از فرصت المپیک برای پر کردن جیبش نبود. فروغی نه برای خار پاشنه راهی آلمان شد و نه شرط گذاشت که باید در آمریکا تمرین کند. فروغی نه در کلابهاوس در مورد ناکامیای که آن را پیشبینی میکرد معرکه گرفت و نه اینکه تلاش کرد با منتقدان خود، بدرفتاری کند. او تنها روی تمرینات خود با همین داشتههای موجود تمرکز کرد و نتیجه آن را نیز با مدال طلای المپیک توکیو گرفت.
جواد فروغی در چهار سال حضورش در تیم ملی تیراندازی، هفت اعزام داشته که هزینه آن حدود 700 میلیون تومان بوده است. وی حدود 800 روز نیز در اردو حضور داشته که میزان هزینه آن هم 200 میلیون تومان است. با هزینه ایاب و ذهاب و تغذیه و سایر موارد در مجموع کمتر از یک میلیارد و 500 میلیون تومان برای فروغی هزینه شده است. این هزینهها مربوط به حضور این تیرانداز در مسابقات جهانی هند و کرواسی و اردوی دو هفتهای وی در مجارستان نیز میشود که در مقایسه با هزینه انجام شده برای حدادی چیزی محسوب نمیشود.
احسان حدادی پس از حذف از المپیک 2020 توکیو گفت که زیاد ناراحت نیست همانطور که پس از حذف از المپیک 2016 ریو گفته بود که شرمنده هیچکس نیست. به نظر میرسد او حتی اگر ناراحت هم نباشد باید بابت هزینههایی که در این مدت برایش انجام شده و نتیجهای در بر نداشته است، حداقل خجالت بکشد و طلبکارانه صحبت نکند.
انتهای پیام/؛