رضا اطری در گفتوگو با خبرنگار ورزشی خبرگزاری تسنیم در مورد اینکه دستش از مدال المپیک کوتاه ماند، اظهار داشت: من تمام زورم را زدم اما گاهی وقتها نمیشود. تمام فکر و ذهنم این بود که مدال المپیک بگیرم، به همین خاطر ماهها تمرین سنگین انجام داده بودم. اگر در مبارزه با حریف روس، پوئنم را میدادند با حضور در فینال مدالم قطعی بود.
وی در ادامه افزود: واقعاً حیف شد. از مردم عذرخواهی میکنم. من تمام تلاشم را کردم و همه هدفم این بود که دل مردم را شاد کنم و پرچم کشورمان را بالا ببرم.
اطری با اشاره به نقش مهم علیرضا دبیر در حمایت از کشتیگیران پیش از اعزام به توکیو، تصریح کرد: علی آقا (دبیر) اول رفیق بچههاست. او هیچ چیزی برای تیمها کم نگذاشت و هر شکلی که میشد از بچهها حمایت کرد. آن جوایزی که پیش از اعزام گرفتیم با پیگیری علیرضا دبیر از رفقایش اتفاق افتاد.
این کشتیگیر بابلی وزن 57 کیلوگرم همچنین تأکید کرد: اگر من بعد از مدال نگرفتن خیلی گریه کردم، هرگز در آن انگیزه مالی نبود. اگر سنگکاری هم میرفتم همین مقداری که از کشتی پول در آوردم، به دست میآوردم. انگیزه اصلی من خوشحال کردن مردم کشورم بود. مردمی که این روزها خیلی ناراحت و غصهدار هستند و به خاطر کرونا هم عزیزانشان را از دست میدهند. دلم میخواست آنها را خوشحال کنم که نشد. وقتی این اتفاق نیفتاد گریهام بند نمیآمد.
وی در مورد اینکه بعد از باخت گفته بود گوشت تنش را برای رسیدن به المپیک آب کرده است، گفت: من حدوداً 66 یا 67 کیلو بودم و برای رسیدن به 57 کیلوگرم، تقریباً باید 10 کیلو کم میکردم. 10 کیلو وزن کم کردن با درصد چربی چهار، آنهایی که علمش را دارند میدانند یعنی چه و میفهمند چقدر اذیت شدهام. این کار را کردم اول برای خودم، که مدال بگیرم و در وهله بعدی فقط به خاطر مردم. دوست داشتم با مدال المپیکم خوشحالشان کنم که متأسفانه نشد. شرمنده همه مردم شدم. صد درصد تمرکزم روی این موضوع بود، چون میدیدم هیچکس شاد نیست. کاش مدال میگرفتم. در توکیو اول برای خودم اشک ریختم که مدالم از دست رفت و دوم برای مردم که فرصت خوشحال کردنشان از من گرفته شد.
انتهای پیام/