محسن بیرانوند در گفتوگو با خبرنگار ورزشی خبرگزاری تسنیم در مورد عملکرد علی هاشمی در رقابتهای دسته 109 کیلوگرم المپیک اظهار داشت: همانطور که برنامهریزی کرده بودیم، او باید وزنه 226 کیلویی را میزد تا مدال بگیرد. هاشمی در یکضرب فوقالعاده کار کرد. استراتژی و برنامهای که برای او داشتیم این بود که در یکضرب عقبافتادگیاش کم باشد و ما با حدوداً چهار پنج کیلو اختلاف یکضرب را باختیم که طبیعی و نرمال بود. اگر هاشمی وزنههای دوضربش را میزد، مدال میگرفت. خیلی هم در یک ضرب خوب کار کرد و ما خیلی امیدار به مدال شده بودیم.
وی ادامه داد: زمانی که حریفان، دوضربشان معلوم شد، متوجه شدیم که برای مدال به 226 کیلوگرم احتیاج داریم. طبق صحبتی که با خودش داشتیم، فقط مدال برای ما مهم بود. باید بار اول این وزنه را میزد که سرش گیج رفت. در حرکتهای بعدی هم بدنش خالی کرد، اما در مجموع خیلی خوب جنگید.
بیرانوند در واکنش به انتقاداتی که درباره انتخاب وزنه حرکت دوضرب هاشمی میشود که میشد کار او با وزنه سبکتر آغاز شود تا در جدول بماند، خاطرنشان کرد: این عزیز ما در المپیک قبلی ششم شده بود. او نه دنبال کسب تجربه بود که وزنهبردار باتجربهای است و 29 سال سن دارد و نه میشد اینطور فکر کرد که در المپیک بعدی میتواند جبران کند. هاشمی جوان 18، 20 ساله نیست که بگوییم المپیک بعدی هم فرصت دارد، برخلاف علی داودی که انشاءالله میتواند در دو المپیک بعدی هم باشد. حضور او در این المپیک صرفاً برای کسب مدال بود. خودش هم همین مدنظرش بود. جدول را که نگاه کردیم باید حتماً 226 کیلوگرم را در دوضرب میزد که شانس مدال داشته باشد. اگر کمتر میزد با توجه به نتیجه یکضرب، به مدال نمیرسید.
سرمربی پیشین تیم ملی وزنهبرداری با اشاره به اینکه اگر وزنه سبکتر در انتخاب اول برای هاشمی در نظر گرفته میشد، انرژی او برای وزنههایی که در راه کسب مدال احتیاج داشت، کاهش پیدا میکرد، گفت: با وزنه سبکتر فقط انرژی و حرکتش را گرفته بودیم و خستهاش میکردیم. اگر همان 226 کیلو را میزد همه خوشحال میشدند. با توجه به اینکه ما پنج کیلو از وزنهبردار بلغار و چهار کیلو از وزنهبرادر روس عقب افتاده بودیم، این وزنه را انتخاب کردیم تا به جای اینکه پنجم و ششم او قطعی شود، شانس مدال داشته باشد. ضمن اینکه اگر وزنه سبکتر انتخاب میکردیم فاصله بین حرکات اول و دوم او زیاد میشد، چون ترافیک سنگینی بین 220 تا 226 وجود داشت و او سرد میشد. چارهای غیر از این نبود، چون هاشمی به کسب تجربه احتیاج نداشت و علاوه بر تجربه المپیک ریو، دو طلای جهان هم در کارنامه دارد. ما این کار را برای علی داودی نکردیم، چون جوان و آیندهدار است و توکیو تجربه اولین المپیک او بود. ما اول برنزش را مسجل کردیم و بعد سراغ مدال نقره رفتیم.
وی در در مورد مدال طلای دسته فوق سنگین لاشا تالاخادزه و رکورزنی دوبارهاش تصریح کرد: او یک وزنهبردار ششدانگ و باعث افتخار وزنهبرداری جهان است. امیدوارم سالها وزنه بزند و سالها رکورد دنیا را جابهجا کند تا به رکورد چهار مدال طلا در المپیک برسد. چنین اتفاقی و درخشش تالاخادزه برای رشته وزنهبرداری عالی است. نباید جزیرهای فکر کنیم که او ببازد تا ما به مدال طلا برسیم. حضور یک وزنهبردار بنام، خوشاخلاق و پاک از نظر دوپینگ یک فرصت برای رشتهای است که خطر حذف از المپیک را کنار خود احساس میکند و تداوم موفقیتهای او برای رشته وزنهبرداری خیلی اهمیت دارد. من برای کسی دعای بد نمیکنم و امیدوارم در کنار تالاخادزه که سالهای بعد هم با اقتدار وزنه میزند، ملیپوش ما هم رکوردهایش بالا بیاید. من بعد از اتمام مسابقات هم به مربی تالاخادزه تبریک گفتم و آرزو کردم که او به رکورد 500 کیلوگرم مجموع برسد.
بیرانوند در پاسخ به این سؤال که «فکر میکنید تالاخادزه بتواند به این رکورد رؤیایی برسد؟»، گفت: اگر یکی دو سال پیش کسی میگفت او به رکورد 223 یک ضرب میرسد و ما امروز در مورد 500 کیلو صحبت میکنیم شاید دور از ذهن به نظر میرسید، اما با توجه به اینکه او در دسته فوقسنگین است و محدودیت وزنی ندارد، میتواند با اتکا به قد بلندش، وزنش را اضافه کرده و به این رکورد برسد. البته من دعا میکنم علی داودی ما که در این المپیک خوب نتیجه گرفت و نشان داد یک سر و گردن از تمامی فوقهای سنگینهای دیگر جز تالاخادزه بالاتر است، به تالاخادزه نزدیک شده و رقیب اصلی او در ادوار بعدی مسابقات جهانی و المپیک باشد.
انتهای پیام/