به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، آغاز ماه محرم، آغاز عزاداری سید و سالار شهید آقا اباعبدالله الحسین (ع) است و نه تنها شیعیان بلکه تمام آزادگان جهان نیز در این مصیبت به عزاداری میپردازند.
رزمندگان دفاع مقدس نیز از این امر مستثنی نبوده و همزمان با ایام ماه محرم به یاد مصیبت اهل بیت(علیهم السلام) مراسم نوحه و روضه برقرار میکردند. آنها چه در میدان نبرد، چه در میان دشمن و در زمان اسارت، هیچگاه یاد و خاطره ایام محرم و روز عاشورا را فراموش نکرده و با وجود خفقانها و مشکلات فروانی که بعثیها در برابر آنها قرار میدادهاند، با شرایط و اقدامات ویژه عزاداری میکردند.
اکنون همزمان با ایام ماه محرم تصمیم داریم هر روز خاطراتی را از نحوه عزاداری اسرای ایرانی در اردوگاههای بعثی منتشر کنیم. بخش دوم این خاطرات را بخوانید:
اولین ماه محرم در اسارت برایمان آغاز شد. خفقان و سختگیری دشمن، وضعیت عزاداری علنی را دشوار کرده بود، اما از پای ننشستیم و با مشورتهای انجامشده قرار شد در حال قدمزدن عزاداری انجام شود! از دو نفری که باهم قدم میزدند، یکی روضهخوان بود و دیگری مستمع! شبها داخل بندها، با دقت و نظارت بر فضای بیرون، بهمنظور کنترل نگهبانان، سخنرانی و روضهخوانی آرام برگزار میشد.
محرم اسارت نیز برایمان متفاوت بود و شباهتی به عزاداریهای قبل از اسارت نداشت. خبری از طبل، سنج، بلندگو، منبر، حسینیه و مسجد، هیئت و ... نبود. اما واژه محرم، عاشورا و امام حسین(ع) تا اعماق جانهای بیقرارمان نفوذ میکرد و دلها را به آتش میکشید. انگار در کربلا بودیم؛ صحنهها قابل شهود بود! شاید تا آن سال به آن کیفیت، محرم، عاشورا و اسارت اسرای کربلا را درک نکرده بودیم!
روای: ابراهیم اعتصام از اردوگاه 12 تکریت
انتهای پیام/