به گزارش خبرنگار اعزامی خبرگزاری تسنیم از توکیو، توکیو یکی از گرانترین شهرهای جهان است. اگر به این موضوع شک دارید بهتر است سفری به این شهر داشته باشید. اینجا گرانی سرسامآور است. برای مثال یک بطری آب معدنی در این شهر به قیمت 130 تا 200 ین به فروش میرسد. با توجه به قیمت روز ین در ایران (هر یکصد ین، 25 هزار و 600 تومان) میشود به عبارتی 33 هزار و 280 تومان تا 51 هزار و 200 تومان! با این شرایط باید اکتفا کنی به شیرآب هتل و اینکه میگویند، آب ژاپن آشامیدنی است و از این حرفها.
برای آنهایی هم که میخواهند نوشیدن نوشابههای قندی را ترک کنند، توکیو بهترین جاست، چرا؟ آیا کسی برای خوردن نوشابه کوکاکولا یا سونآپ حاضر است 300 ین (76 هزار و هشتصد تومان) پرداخت کند؟! با این اوصاف باید رژیم غذایی را بهانه کنی و بچسبی به بطری آبی که از مرکز رسانهای فلان ورزشگاه گرفتهای یا از هتل با خود آوردهای و قناعت کنی در خوردن قطره، قطره آبی که داری!
برای خوردن نوشیدنیهای دیگر هم بین 100 تا 300 ین باید پرداخت کنی و بهترین کار بعد از پرسیدن قیمت دور شدن از مقابل چشمان فروشنده با بهانه آوردن کارت اعتباری است که نداری و ته مانده جیبت پول خردههایی که هنوز نمیدانی آنکه وسطش سوراخ دارد، پنج ینی است یا پنجاه ینی!
گرانی سرسامآور است و با این قمیت ارز در کشور ما قناعت پیشه کردن بهترین کار. گرسنه هم که باشی رغبت نمیکنی برای یک ظرف پاستای گوجه فرنگی 800 ین بدهی. آخر 204 هزار و 800 تومان برای یک کاسه ماکارونی؟! من که پاستا دوست ندارم! قیمت غذاها کمتر از 300 ین نیست. همین 300 تا را هم باید برای سیبزمینی سرخکرده بدهی یا یک ظرف بستنی. ساندویچ و سالاد هم در اینجا درمیآید هزار ین. یعنی 256 هزار تومان ناقابل. تازه اگر حساب و کتاب نکنی و اینها را بخری شاید با طعم و مزهاش کنار نیایی و یا حتی سیر از پای میز غذا بلند نشوی.
خلاصه که اینجا همه چیز سرسامآور گران است و بهترین کار گرفتن یک رژیم غذایی مناسب با تکیه زیاد به آب و البته غذایی است که از ایران با خود آوردهای و حساب و کتاب یک ریال و دو ریالش را نکردهای.
انتهای پیام/