عاشیق‌ها راویانی دقیق و حرفه‌ای هستند / در موسیقی سوگ وانت جای اسب را گرفت
عبدالرضا مجدی پژوهشگر موسیقی نواحی ایران معتقد است که عاشیق‌های قشقایی و آذری راویانی دقیق هستند که موسیقی را هم به شکل حرفه‌ای دنبال می‌کنند.
به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، عبدالرضا مجدی در برنامه «اینجا چراغی روشن است» در رادیو گفت و گو، درباره کهن الگوها درزمینه‌ی قصه‌گویی گفت: کهن الگوها در زمینه‌ی قصه‌گویی به افریقا باز می‌گردد و درباره اینکه نخستین قصه گو مرد بوده یا زن، پژوهش‌های بسیاری انجام شده است.
وی ادامه داد: در ایران هم آئین قصه گویی را از دیر باز شاهد بوده‌ایم و افرادی که «لالایی‌ها» را نقل کرده‌اند، جزء این گروه بوده‌اند. با ورود به موسیقی اقوام، شکلی خاصی از راویانِ خنیاگر را داریم.
مجدی تاکید کرد: موسیقی اقوام را به دو صورتِ فولکلور و حرفه‌ای می‌توان طبقه‌بندی کرد. موسیقی فولکلور توسط افراد عادی یا غیر حرفه‌ای که تخصصی در حوزه موسیقی ندارند، نواخته شده و به ما رسیده است؛ این قبیل افراد شامل چوپانانِ نی‌زن یا کسانی است که فی البداهه موسیقی را می‌نواختند و می‌خواندند.
این پژوهشگر موسیقی گفت: عاشق‌های قشقایی یا آذری راویانی دقیق هستند که موسیقی را به صورت حرفه‌ای دنبال می‌کردند؛ به عنوان مثال برخی وقایع، ناظر بر جنگ‌ها را به گونه‌ای ثبت کرده‌اند که به شکلِ شعر درآمده و اتفاقا بسیار هم از منظر تاریخی، دقیق است.
چنین آثاری به صورت بحر طویل و پشت سر هم و مسلسل وار خوانش می‌شود و در نواحی مختلفِ ایران با ساز یا بدونِ ساز گسترش یافته است.
مجدی در بخشی دیگر از مصاحبه با رادیو گفت‌وگو، به تشریحِ نوعی خاص از موسیقیِ شرقِ مازندران پرداخت که جزو بهترین نواهای موسیقیِ سوگِ آن خطه است و حاویِ لحنِ مازنی هم هست.
وی این روایتِ موسیقیاییِ مازندرانی را با نامِ «هژبر سلطون» –یا همان سلطان- معرفی کرد و گفت: این قطعه حالتی ریتمیک دارد و لذا نزدِ مردم ماندگار شده است و در اصطلاح جزئی از منظومه‌های حماسی است.
مجدی با بیان اینکه امروزه موسیقی سوگ شکلی کاملا متفاوت به خود گرفته و وانت، به جای اسب نشسته است، ادامه داد: امروزه بیشترِ تفاوت خوانندگان موسیقیِ نواحیِ قدیمی و نسل جدید، در بیانِ تجربیاتِ‌شان از زندگی قدیم و جدید تجلی یافته است و لذا ملودی اصلیِ مورد نظر آن‌ها یکی اما اصلاح و واژگانِ‌شان متفاوت است.
این پژوهشگر موسیقی نواحی ایران گفت: در سوگ بختیاری‌ها نیز اشعاری را می‌شنویم که به کرات درباره رفتنِ به بیمارستان و دوا و دکتر اشاره دارد. واژگانی که پیشتر و در میان نسل گذشته به ندرت دیده می‌شد یا اصلا وجود نداشت.
انتهای پیام/
