به گزارش خبرنگار گروه دانشگاه خبرگزاری تسنیم، محمد باقر خرمشاد، استاد دانشگاه علامه طباطبایی در نشست تبیین گفتمان دولت سیزدهم با اشاره به اینکه یکی از شرایط پایدار ماندن گفتمان ها منبعث بودن آنها از حقایق و واقعیتهای جامعه است، اظهار داشت: در واقع گفتمانی پایدار می ماند که پاسخگوی مشکلات، مسائل و نیازهای جامعه باشد. اگر فساد و ناکارآمدی را دو مشکل و مسئله اصلی جامعه بدانیم باید گفتمان ما پاسخ به این دو معضل که برخی آن را مسئله، برخی فرا مسئله، برخی چالش و برخی بحران میدانند، باشند.
وی با بیان اینکه فارغ از اینکه واژه ما در قبال این دو مسئله چه چیزی است، ادامه داد: فساد و ناکارآمدی در کانون حکمرانی ایران مسئله شده است و گفتمان ما باید پاسخی برای رفع این دو معضل باشد.
خرمشاد با اشاره به اینکه فساد و ناکارآمدی امروز تبدیل به دو لبه قیچی شده است که در حال بریدن اعتماد مردم و خالی کردن دست حاکمیت از این سرمایه عظیم است، تصریح کرد: اگر قبول کنیم این دو مقوله مهم ترین مسئله کشور ماست گفتمان دولت سیزدهم باید پاسخی به این دو مقوله یعنی فساد و ناکارآمدی باشد.
این استاد دانشگاه در تبیین سخنان خود واژه عدالت را پاسخی به معضل اول یعنی فساد دانست و گفت: رهبر انقلاب در بیانیه گام دوم انقلاب و در مبحث عدالت به این موضوع اشاره کرده است. لذا عدالت پاسخی به این مسئله بغرنج، جامعه سوز و حاکمیت برانداز است.
خرمشاد تصریح کرد: عدالت در بحث سیاست عملی و عینی به عدالت اجتماعی انصراف پیدا می کند که عبارت است از فراهم آوردن امکاناتی که بر اساس آن دهکهای پایین جامعه از حداقل رفاه، آموزش، مسکن و در آمد بهره مند شوند.
این استاد دانشگاه افزود: وقتی واژه عدالت را از حالت انتزاعی خارج و زمینی می کنیم می توان رفتار و عملکرد هر حکومتی را در این زمینه با شاخصهایی ارزیابی کرد. بر این اساس پیشنهاد من برای گفتمان دولت سیزدهم در این بخش عدالت و کارآمدی است. عدالت در مقابل فساد و کارآمدی در مقابل ناکارآمدی.
این استاد دانشگاه با اشاره به اینکه تجربه ادبیات زیست شده توسعه این را نشان میدهد که کشورهایی که یک نوع از توسعه را پیش گرفتند، بعد ها گرفتار برخی آسیب ها، لطمات و صدمه هایی شدند، گفت: عمده کشورها در ابتدا توسعه را از حوزه توسعه اقتصادی شروع کردند. این توسعه آسیبهایی را به همراه داشت که سرریز آن به سمت توسعه دیگری یعنی توسعه سیاسی رفت و آن را مبنای عمل قرار دادند.
وی در همین زمینه خاطرنشان کرد: این تجربه نشان داد کشورهایی که توسعه را خطی و تک بعدی دنبال کردند چه توسعه اقتصادی و چه توسعه سیاسی، دچار آسیب های دیگری شدند و لذا سرریز این مشکلات به سمت ایجاد توسعه اجتماعی رفت. توسعه اجتماعی در واقع پاسخی برای رفع و جبران آسیبها و لطمات صورت گرفته به واسطه آن دو مدل توسعه بود.
این استاد دانشگاه به برخی از این آسیب ها اشاره کرد و گفت: آسیب هایی مانند فقر دهکهای پایین، شکاف طبقاتی، محرومیت برخی مناطق دوردست و مغفول ماندن برخی از بخشهای زندگی مانند معنویت در توسعه های تک ساحتی باعث شد که این مسائل در توسعه اجتماعی مورد توجه قرار گیرد.
خرمشاد با اشاره به وضعیت امروز جامعه ایران گفت: از آنجایی که جامعه ایران از یک سو تحت غلبه هشتسال گفتمان توسعه اقتصادی در دوران آقای هاشمی، هشت سال گفتمان توسعه سیاسی در دوران آقای خاتمی، هشت سال گفتمان عدالت در زمان آقای احمدینژاد و هشتسال گفتمان اعتدال در زمان آقای روحانی بوده است، امروز بیش از هر زمان دیگری به عدالت اجتماعی تمایل دارد. یعنی جامعه ایران امروز مستعد تر و مطالبه گر از هر زمان دیگری برای توسعه اجتماعی است.
وی ادامه داد: از آنجا که یکی از اهداف توسعه اجتماعی برقراری عدالت اجتماعی است این گفتمان به واژه اول که همان عدالت است نیز نزدیک می شود و لذا با هم، هم افزایی پیدا می کنند. بر همین اساس می توان پیشنهاد داد که دولت سیزدهم عدالت و توسعه اجتماعی را به عنوان گفتمان دنبال کند.
خرمشاد گفت: چون واژه عدالت اجتماعی برای جوانان و مردم قابل فهم تر و درک تر است و مضاف بر اینکه یکی از مطالبات تودههای مردم امروز، مطالبات اجتماعی و توسعه اجتماعی است، می توان این گفتمان را پاسخگوی مطالبات اجتماعی امروز دانست.
انتهای پیام/