به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، مستند «قرقبان» اثری از فتح الله امیری و نیما عسگری در بخش مسابقه پنجمین جشنواره تلویزیونی مستند به نمایش درآمد. این مستند به تلاشها و فعالیتهای پیمان مقدس، کارشناس و فعال محیط زیست برای قرق کردن جنگلهای منطقه تنکابن میپردازد.
فتح الله امیری با اشاره به سوژه این فیلم مستند گفت: خیلی از مناطق کشورمان که تحت حفاظت سازمان محیط زیست نیستند، دارای حیات وحش بوده و هنوز حیواناتی نظیر کل و بز وحشی در آنجا زندگی میکنند. متأسفانه به دلیل شکارهای غیرمجازی که توسط شکارچیان انجام میشود جمعیت این گونه جانوری رو به کاهش است و خطرهای زیادی آنان را تهدید میکند.
وی اضافه کرد: در این بین، عدهای از علاقهمندان به حیات وحش با ایجاد قرق اختصاصی سعی میکنند تا ضمن حمایت از زیستگاه جانوری، در برابر شکارهای غیرمجاز مقاومت کرده و آن را نظاممند کنند. این اقدام آنان باعث شده است که جمعیت این حیوانات در زیستگاههای اینچنینی آرام آرام افزایش پیدا کرده و تهدید علیه گونههای جانوری آن مناطق نیز کمتر شود. مستند «قرقبان» تلاش کرده است تا فعالیتهای این گروهها را در جنگلهای منطقه تنکابن به تصویر بکشد.
این مستندساز حیات وحش با تشریح مخالفتهایی که علیه قرق اختصاصی وجود دارد، گفت: البته این فعالیت که عمدتاً توسط بخش خصوصی مدیریت میشود، مخالفینی هم دارد که معتقدند با این کار خونفروشی حیوانات رواج پیدا کرده شده و عملاً اجازه شکار حیوانات به این گروهها داده میشود، اما باید دقت داشت در صورتی که این گروهها قرق اختصاصی ایجاد نکنند، باز هم شکارچیان غیرمجاز دست به شکار زده و حیوانات را از بین میبرند. بنابراین ایجاد قرقهای اختصاصی جلوی خیلی از شکارهای غیرمجاز را میگیرد و شکار شکلی قانونمند پیدا میکند. در حقیقت از طریق پروانهای که قرقبان صادر میکند، محلیها اجازه شکار پیدا میکنند اما هم شکار کنترل شده است و هم حیواناتی شکار میشوند که دارای کهولت سن بوده و دیگر نمیتوانند زادآوری کنند.
او درباره اینکه اکنون در چه نقاطی از ایران این شیوه از قرق کردن رواج دارد گفت: در مناطقی نظیر علی آباد چهلگزی، منصورآباد، بخشهایی از یزد، کرمان و ... قرق اختصاصی داریم.
امیری در پاسخ به سؤالی درباره نقش سازمان حفاظت از محیط زیست از زیستگاههای جانوری گفت: سازمان حفاظت از محیط زیست دارای وظایف متعددی است و خیلی از زیستگاههای بزرگ جانوری مناطق حفاظت شده، پارکهای ملی و ... را مورد حفاظت قرار میدهد اما در مناطق دیگر قرقبانهای بخش خصوصی کار میکند و سازمان تنها نقش نظارتی دارد. جالب است بدانید که مناطق با قرق اختصاصی خیلی بهتر از مناطق دولتی در حال رشد است و وضعیت بهتری دارد.
او درباره کم تعداد بودن مستندهای حیات وحش ایرانی در تلویزیون گفت: صدا و سیما دارای سقف پرداخت برای فیلمهای مستند است و برای هر دقیقه از ساخت یک فیلم مبلغی را پرداخت میکند. این مبلغ برای مستندهای اجتماعی که 15-20 روز تصویربرداری دارند خوب است اما برای مستندهای حیاتوحش که شاید ماهها و سالها برای ساخت یک فیلم باید زمان گذاشته شود، مبلغ بسیار کمی است و همین موضوع باعث میشود که تعداد مستندهای ساخته شده کاهش پیدا کند. تجهیزات گران قیمت، ماشین آفرود، هزینه سفر و ... بسیار بالاست. به نظرم صدا و سیما باید این مشکل را حل کند تا بتوان مستندهای بهتری را از حیات وحش غنی کشورمان ساخت.
انتهای پیام/