به گزارش خبرنگار ورزشی خبرگزاری تسنیم، با روی کار آمدن دولت جدید و حضور حمید سجادی بر منصب وزارت ورزش و جوانان، این انتظار میرفت که مانند هر دوره دیگری شاهد تغییرات در استقلال و پرسپولیس باشیم. دو باشگاهی که شاید بیش از هر بخش دیگری از وزارت ورزش و جوانان انرژی میگیرد، حاشیه ایجاد میکند و تمرکز این وزارتخانه را برای رسیدگی به کارهای دیگر از بین میبرد.
حالا با تغییرات در وزارت ورزش و جوانان، مدیران منصوب در دولت قبلی رفتهاند و این دو باشگاه منتظر انتخاب مدیران جدید هستند. جعفر سمیعی، مدیرعامل باشگاه پرسپولیس چندی پیش بدون هیچ فشاری از سمت خود استعفا کرد و احمد مددی، مدیرعامل باشگاه استقلال پس از فشار و اعتراض هواداران این تیم تصمیم گرفت از مدیریت باشگاه کنار برود.
استقلال و پرسپولیس در شرایطی برای تعیین و تکلیف مدیریتی خود انتظار میکشند که سالهاست وعده خصوصی شدن این دو باشگاه داده میشود تا بالاخره این دو باشگاه تعیین و تکلیف شود، اما این مسئله در همان مرحله وعده باقی میماند و خبری از واگذاری هم نیست. آن هم در حالی که قوانین چند سالی میشود اجازه کمکهای مالی به این دو باشگاه را نداده و درآمد از اسپانسرها نیز کفاف هزینهها را نمیدهد. باشگاهها از حق پخش تلویزیونی درآمدی ندارند و درآمد تبلیغات محیطی نیز شفاف نیست و به نظر نمیرسد از این بخش هم درآمدی نصیب باشگاهها شود. مشکلات اساسی مالی یکی از چالشهای بزرگ مدیریتی در استقلال و پرسپولیس است و عمده مدیران این دو باشگاه در دوران کوتاه مدیریت خود معتقدند دیگر باشگاههای دولتی یا صنعتی از کمکهای دولتی بهره میبرند و این قانون فقط برای استقلال و پرسپولیس اجرا میشود. مسئلهای که باعث ایجاد مشکلات اساسی و عاملی برای عدم ثبات در این دو باشگاه شده است.
حمید سجادی در شرایطی باید درباره شرایط مدیریتی دو باشگاه پر هوادار پایتخت تصمیم بگیرد که عمده تصمیمات در وزارتخانه قبلی در قبال این دو باشگاه با حواشی روبهرو بود و حتی پرسپولیس با وجود موفقیتهای متعدد از مسائل مدیریتی رنج برده است. بدهیهای بسیار زیاد، پروندههای متعدد داخلی و بینالمللی، پنجرههای بسته نقل و انتقالاتی یا اختلافات اساسی با اسپانسرها مشکلاتی بوده که حاصل عملکرد مدیران اخیر باشگاه پرسپولیس بوده و شاید موفقیتها اجازه نداده این مشکلات آنطور که باید دیده شود. استقلال نیز به دلیل دوری چند ساله از قهرمانی حتی مشکلات کوچکش بزرگ جلوه داده شده و به دفعات درباره آن صحبت شده است. شاید عدم ثبات مدیریتی یا عدم اطمینان مدیران این دو باشگاه از جایگاهشان باعث شده آنها نیز کوتاه مدت فکر کنند و برنامهریزی بلند مدت همراه با پشتوانهسازی را در دستور کار قرار ندهند.
آنچه شواهد نشان میدهد، امید بستن به واگذاری دو باشگاه نیز کاری بیهوده است و تا زمان نهایی نشدن این اتفاق و واگذاری آنها، نباید این مسئله را راهکاری برای خروج از بحران استقلال و پرسپولیس دید. همانطور که باشگاه تراکتور پس از واگذاری به بخش خصوصی سرانجام خوشی نداشت که عوامل مختلفی از جمله مدیریت سلیقهای در ناکامی تراکتور دخیل بوده، اما نبود درآمد از حق پخش تلویزیونی و تبلیغات محیطی نیز خصوصی سازی را پروژهای از پیش شکست خوره نشان میدهد.
با وجود این شرایط، آنچه اکنون باید مد نظر وزیر ورزش و جوانان باشد، انتخابی صحیح بر پایه عقلانیت در دو باشگاه استقلال و پرسپولیس است. انتخاب مدیرانی که در شرایط موجود بتوانند درآمدهای مازاد بر اسپانسر برای باشگاه ایجاد کنند که در دنیای امروز نیز غیر ممکن نیست و ظرفیت هواداری استقلال و پرسپولیس زمینهساز درآمدهای بسیار بالایی است. البته که این مدیران باید از جایگاه خود اطمینان داشته باشند تا با ثبات بتوانند کاری از پیش ببرند یا در صورت ناکامی پاسخگوی عملکرد خود باشند نه اینکه پروندههای مختلف را از خود به ارث بگذارند.
سالهاست در استقلال و پرسپولیس پشتوانهسازی صورت نمیگیرد و گویا فوتبال پایه جایی در این دو باشگاه ندارد. حتی بازیکنان جوان این دو تیم محصولات باشگاههای دیگر یا حاصل استعدادیابی در ردههای ملی پایه هستند که این اتفاق خوبی برای سرخابیها نیست. آن هم در شرایطی که استقلال در یک نمونه توانسته از محل فروش بازیکنانی چون امید نورافکن، اللهیار صیادمنش، مهدی قایدی یا مجید حسینی صاحب درآمدهای چشمگیر شود و همین پشتوانهسازی میتواند تا سالها خیال این دو باشگاه را از درآمدزایی راحت کند.
امید است که با انتخابهای درست و روی کار آمدن مدیران کارآمد که ثبات در کار را تجربه کنند، شاهد کاسته شدن مشکلات اساسی دو باشگاه استقلال و پرسپولیس باشیم تا بار دیگر با فوتبال و موفقیت این دو تیم، نشاط اجتماعی را ببینیم.
انتهای پیام/